Aslında göründüğüm kadar güçlü değilim.....

Güzel ve içten yorumlarınız için teşekkürler

Mektup işi güzel fikir.Tam da benlik aslında. yazarak kendimi daha iyi ifade edebilirim. tavsiyeleriniz için sağolun

albusebu .!.:

merhaba,
15 senelik evliyim. belli bir süreden sonra eşler sevgi ve şefkat göstermeyi bırakınca malesef ki işler bu raddeye geliyor.
erkeklere biz kadınlar hele ki senin (benim) gibi küçük yaşta evlenenler sevgimi son noktasına kadar gösterip, hissediyor ve onlara çok değerli olduğunu hissettiriyoruz.

en büyük yanlış burda. onu hayatının merkezinden çıkarmanı tavsiye ederim. kadın sevilmek ister, sevildiğini her daim duymak ister. duymadığı hissetmediği ve itildiği zamanda senin yaşadıklarını yaşar.

hiç bir şey olmaz. böyle geldin, böyle gideceksin. malesef...

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle hayatımın merkezi yaptım. Ben bile bazen o yanımda olmazsa ayakta duramazmışım gibi hissediyorum. Ama aslında bir çok sorunla tek başıma savaştım, yüzleşdim.
Bu durumda bunları yaşarken başlamadık bu ilişkiye , evliliğe.. bu halde geldi evett ama uımarım böyle devam etmez..
çok yıpratıcı çok onur kırıcı ve içten içe insanı bitiren bir durum...

çok benzer şeyler yaşıyoruz..direk ben yazmışım gibi okudum duygu ve düşüncelerini..konuşmak, tartışmak, görmezden gelmek, mektup yazmak...hepsini denedim ama 2 gün iyi gidiyorsa 3.gün yine başa dönüyoruz..artık böyle kabullenmeye, takmamaya çalışıyorum..en azından oğlum biraz daha büyüyene kadar böyle ev arkadaşlığına devam inşallah siz bir çözüm bulursunuz

rfc .!.:

çok benzer şeyler yaşıyoruz..direk ben yazmışım gibi okudum duygu ve düşüncelerini..konuşmak, tartışmak, görmezden gelmek, mektup yazmak...hepsini denedim ama 2 gün iyi gidiyorsa 3.gün yine başa dönüyoruz..artık böyle kabullenmeye, takmamaya çalışıyorum..en azından oğlum biraz daha büyüyene kadar böyle ev arkadaşlığına devam inşallah siz bir çözüm bulursunuz

Genişletmek için tıkla...

Bende böyle düşünüyordum.. Yapacak birşey yok demenin korkaklık olduğunu anlayana kadar (tabii ki bu benim düşüncem)... Buraya yazmamda ki amaç yeni fikirler edinmek. hemen pes etmek istemiyorum. biraz daha savaş vermem gerekiyor ama kimbilir belki de boşuna çırpınıyorum...
Ama ben ev arkadaşlığı istemiyorum.. Sevgi istiyorum. Aşk istiyorum. Ara da şımartılmak ve nazlanmak istiyorum.
Çok zor değil seven bir kadını mutlu edebilmek.
Neyse uğraşacağım ama sonuç bulamazsam eğer bu böyle gider demeyeceğim. Sadece azıcık cesarete ihtiyacım var...
Sevgiyle kal...

Bütün yorumlari okudum.Bir kac arkadas oldukca mantikli seyler tavsiye etmisler.Bana da öyle geliyor ki cocuk konusu sizi yipratmis.Bunu disinda eger her seyi kendiniz cözmeye calisirsaniz olmaz.Karsi tarafa da hareket etme alani tanimaniz lazim.Bir kisi gereginden cok fedakarlik ediyorsa karsi tarafta deger kaybina ugruyor yazik ki.

Bence eger mümkünse bir arkadasin da dedigi gibi evden bir süreligine uzaklasmaniz.Ama bunu yaparken esinizde terkedilmeyle tehdit ediliyor havasi yaratmazsaniz cok daha iyi olur.Tam tersine sizin artik bir uykudan uyandiginizi ve kararli oldugunuzu farketmesi gerekiyor.

Genel anlamda kadinlarimizin bir cok seye bakis acisi cok ortalama.Esinizin eki kiz arkadasinizdan bahsetmissiniz ve bu rahatlik olarak algilaniyor.Benim icin bu böyle degil.Bu daha cok kadina ve erkege bicilen rolle alakali bir sey, insani olmaktan cok cok uzak.Her sey bir yarisa bir mücadeleye dönmüs durumda.Bu anlamda sizin hic bir sey yapmamanizi cok iyi anlayabiliyorum.

Umarim en kisa zamanda aslinda ne kadar degerli oldugunuzu anlar ve kendinizi mmutlu etmenin yollarini bulursunuz.

Sevgilerle...