• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Asosyal miyim acaba?

MoonlitSoul

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
6 Mayıs 2019
922
594
103
Merhaba herkese,
Eşim de ben de normalde sakin, güleryüzlü insanlarız. Ben pek girişken biri sayılmam kabul ediyorum, ilk kez girdiğim bir ortamda genelde gözlemlerim direkt samimi olamam tanıştığım kişiyle. Sorun şu ki ailecek görüştüğümüz pek aile dostumuz yok, gidip geldiğimiz, tatile gidebileceğimiz birileri de. Benim bireysel olarak çok olmasa da arkadaşım var, iş arkadaşlarım, çocukluk arkadaşlarım, okuldan vs var ara sıra dışarda görüştüğüm yani.
Ama ailecek görüştüğümüz kimse yok, eşimin arkadaşlarının eşleriyle ya frekansım tutmuyor, soğuk kalıyorum, ya da eşim benim arkadaşlarımın eşlerine karşı öyle kalıyor. Çocuk da var, istiyorum ki ailecek haftasonları görüştüğümüz çocuklu birileri olsun, tatile gidilecekse gidilsin bir iki gün.
Bilmiyorum ben mi asosyalim acaba, ilk kez tanıştığım kişilerle o yakınlığı kuramıyorum, kızlar siz nasıl beceriyorsunuz bu işi? Kaç senedir aynı muhitteyiz, komşularla bile merhabanın ötesine geçemedik😅 mesela kendi ailemden örnek verecek olursam babam aşırı sosyaldir, etrafta herkesle kolayca arkadaş olur, tanınır. Annem ben gibi biraz, sanırım ona benzemişim.
Oğlumla parka gittiğimizde bile diğer annelerle yüzeysel konuşuyoruz, hiçbir şeyin devamı gelmiyor. Bakıyorum etrafta parkta bile 2 görüşmede herkes kanka oluyor. Nasıl yani, benim yapamadığım ne? Sosyal fobim olduğunu düşünüyorum, sizde durum nedir?
 
kanka olmayın ilk görüşte tabi ama en azından iletişimi sürdürün. bir kez gördüğünüz biriyle frekansınız tutmasa bile sonradan anlaşır olabilirsiniz. belki de ilk karşılaştığınız gün siz ya da karşı tarafın bir sıkıntısı vardı ve moralsiz duruyordu. olamaz mı?
adım atmayı deneyin bence.
 
kanka olmayın ilk görüşte tabi ama en azından iletişimi sürdürün. bir kez gördüğünüz biriyle frekansınız tutmasa bile sonradan anlaşır olabilirsiniz. belki de ilk karşılaştığınız gün siz ya da karşı tarafın bir sıkıntısı vardı ve moralsiz duruyordu. olamaz mı?
adım atmayı deneyin bence.
Olabilir tabi, ama ilk kez tanıştığım kişilerle de iş, çocuk vs öyle muhabbet başka da ilerlemiyor, yapamıyorum yani tanımadığım insanla ne konuşayım diyorum. Nedir bu işin sırrı vallahi çözemedim.
 
Sosyal fobiniz olsa parktaki kişilerle yüzeysel olarak bile konuşamazsınız. Asosyal olduğunuzu da düşünmüyorum.
Bizim de ailece görüştüğümüz kimse yoktur mesela. Eşimin ayrı benim ayrı arkadaş gruplarımız var. Görüşebileceğim birkaç evli arkadaşının da eşleriyle pek uyuşamadım. Zaten pandemi yüzünden görüşmeler, gidip gelmeler iyice kesildi.
Biraz karakter meselesi. Bırakın ilk görüşmeyi çocukluk arkadaşımla bile vıcık vıcık bir ilişkim yoktur. Mesela onu, iş yerinden tanıdığı çok yeni arkadaşlarıyla görseniz sanki ben değil onlar çocukluk arkadaşı dersiniz. Kendisi girişken, temas (sarılmak) seven, anında kaynaşan biridir. Ben eşimle bile bütün gün evdeysek sarmaş dolaş olan biri değilimdir 😅
Herkesin kalabalık arkadaş grupları falan olacak diye bir şey bence
 
Hayır asosyal değilsiniz. Hayır sosyal fobiniz de yok. Bu durumlar sandığınız şeyler değil, öyle olsa evlenemezdiniz bile. Sadece iletişim kurma sorununuz var. Buna da çok kafayı takmayın bence.
Kalabalık topluluklarda biraz geriliyorum aslında, dediğiniz gibi iletişim kurmayı bilmeme sorunum olabilir
 
Sosyal fobiniz olsa parktaki kişilerle yüzeysel olarak bile konuşamazsınız. Asosyal olduğunuzu da düşünmüyorum.
Bizim de ailece görüştüğümüz kimse yoktur mesela. Eşimin ayrı benim ayrı arkadaş gruplarımız var. Görüşebileceğim birkaç evli arkadaşının da eşleriyle pek uyuşamadım. Zaten pandemi yüzünden görüşmeler, gidip gelmeler iyice kesildi.
Biraz karakter meselesi. Bırakın ilk görüşmeyi çocukluk arkadaşımla bile vıcık vıcık bir ilişkim yoktur. Mesela onu, iş yerinden tanıdığı çok yeni arkadaşlarıyla görseniz sanki ben değil onlar çocukluk arkadaşı dersiniz. Kendisi girişken, temas (sarılmak) seven, anında kaynaşan biridir. Ben eşimle bile bütün gün evdeysek sarmaş dolaş olan biri değilimdir 😅
Herkesin kalabalık arkadaş grupları falan olacak diye bir şey bence
Çok benziyormuşuz. Aynen dediğiniz gibi. Kendi arkadaş gruplarımız var, ailecek görüştüğümüz kimseler yok. Biraz da sıkılıyorum bu durumdan. Gitmeler gelmeler zaten kesildi, yoğun çalışıyoruz, geç geliyoruz eve bir de pandemi derken. Bana eksiklik gibi geliyor, dışarıda özellikle kalabalık aile gruplarını görünce özeniyorum bizde niye yok böyle bir arkadaş grubu diye.
 
Merhaba herkese,
Eşim de ben de normalde sakin, güleryüzlü insanlarız. Ben pek girişken biri sayılmam kabul ediyorum, ilk kez girdiğim bir ortamda genelde gözlemlerim direkt samimi olamam tanıştığım kişiyle. Sorun şu ki ailecek görüştüğümüz pek aile dostumuz yok, gidip geldiğimiz, tatile gidebileceğimiz birileri de. Benim bireysel olarak çok olmasa da arkadaşım var, iş arkadaşlarım, çocukluk arkadaşlarım, okuldan vs var ara sıra dışarda görüştüğüm yani.
Ama ailecek görüştüğümüz kimse yok, eşimin arkadaşlarının eşleriyle ya frekansım tutmuyor, soğuk kalıyorum, ya da eşim benim arkadaşlarımın eşlerine karşı öyle kalıyor. Çocuk da var, istiyorum ki ailecek haftasonları görüştüğümüz çocuklu birileri olsun, tatile gidilecekse gidilsin bir iki gün.
Bilmiyorum ben mi asosyalim acaba, ilk kez tanıştığım kişilerle o yakınlığı kuramıyorum, kızlar siz nasıl beceriyorsunuz bu işi? Kaç senedir aynı muhitteyiz, komşularla bile merhabanın ötesine geçemedik😅 mesela kendi ailemden örnek verecek olursam babam aşırı sosyaldir, etrafta herkesle kolayca arkadaş olur, tanınır. Annem ben gibi biraz, sanırım ona benzemişim.
Oğlumla parka gittiğimizde bile diğer annelerle yüzeysel konuşuyoruz, hiçbir şeyin devamı gelmiyor. Bakıyorum etrafta parkta bile 2 görüşmede herkes kanka oluyor. Nasıl yani, benim yapamadığım ne? Sosyal fobim olduğunu düşünüyorum, sizde durum nedir?
Insanlarin kötü taraflarini gordukce samimiyet kurası gelmiyor insanin. Ama cocuklar icin ailecek goruştuklerimiz var o andan keyif almaya bakiyorum sadece. Bu konuda esinin arkadas ve ailesi veya senin arkadas ve ailesiyle yakinlik kurmaniz daha mantikli çaya davet edin en yakin hissettiginiz insanlari adim atmaniz lazim
 
Ben de böyleyim yaa malesef insanlarla anlaşamıyorum... Çok yakın bir iki arkadaşım dışında kimseyle enerjim tutmuyor, eşimin arkadaşlarını kardeşlerini çok severim hayal kurardım ben de evlensinler onlar da hepimiz hep beraber gezer tozarız falan diye ama yok olmadı ne eşimin arkadaşlarının eşleriyle ne de kardeşlerinin eşleriyle frekansımız tutmadı, aramız kötü değil ama samimi de değiliz, özel günlerde ayda yılda bir gördüğüm insanlar oldular.
Bazen bu duruma üzülsem de insanların tuhaf tuhaf hallerini hareketlerini çekmemek kendi küçük dünyamda kendime yetmek daha cazip geliyor böyle daha iyi boş ver diyorum.
Çocuk olursa ileride nasıl olacak bakalım, umarım sosyal çevrenin eksikliğini çok hissetmem ve hissettirmem çocuğuma 🙏
 
Ben de böyleyim yaa malesef insanlarla anlaşamıyorum... Çok yakın bir iki arkadaşım dışında kimseyle enerjim tutmuyor, eşimin arkadaşlarını kardeşlerini çok severim hayal kurardım ben de evlensinler onlar da hepimiz hep beraber gezer tozarız falan diye ama yok olmadı ne eşimin arkadaşlarının eşleriyle ne de kardeşlerinin eşleriyle frekansımız tutmadı, aramız kötü değil ama samimi de değiliz, özel günlerde ayda yılda bir gördüğüm insanlar oldular.
Bazen bu duruma üzülsem de insanların tuhaf tuhaf hallerini hareketlerini çekmemek kendi küçük dünyamda kendime yetmek daha cazip geliyor böyle daha iyi boş ver diyorum.
Çocuk olursa ileride nasıl olacak bakalım, umarım sosyal çevrenin eksikliğini çok hissetmem ve hissettirmem çocuğuma 🙏
Cocugum var bir parkta küçük bir çocuğu salladim kizimla da iyi anlaştılar. Sonra annesi yanıma geldi. İleride yine görüşürüz die numarami istedi fln birdaha ben 3 kere söyledim buluşalım cocuklar beraber oynar diye . Tamam buluşalım cocuklar oynarlar aynen dedi. Birdaha ne ses var ne seda. Bıraktım. Valla adım atsam da ben devamı gelmiyoooor
 
Tercih meselesi mi yoksa istediğiniz halde mi olmuyor. benim tercihim kimseyle fazla yakın olmamak. Acaba istiyorum da ben mi kendimi böyle görerek suçu üstümden atmak istiyorum dedim ama yok kendimi çok zorlamış gibi hissediyorum bunun için uğraştığımda enerjim düşüyor
 
Merhaba herkese,
Eşim de ben de normalde sakin, güleryüzlü insanlarız. Ben pek girişken biri sayılmam kabul ediyorum, ilk kez girdiğim bir ortamda genelde gözlemlerim direkt samimi olamam tanıştığım kişiyle. Sorun şu ki ailecek görüştüğümüz pek aile dostumuz yok, gidip geldiğimiz, tatile gidebileceğimiz birileri de. Benim bireysel olarak çok olmasa da arkadaşım var, iş arkadaşlarım, çocukluk arkadaşlarım, okuldan vs var ara sıra dışarda görüştüğüm yani.
belirli yaştan sonra arkadaş çevresi azalıyor zaten eski samimiyet de kalmıyor herkes hayat derdine düştüğü için.
Ama ailecek görüştüğümüz kimse yok, eşimin arkadaşlarının eşleriyle ya frekansım tutmuyor, soğuk kalıyorum, ya da eşim benim arkadaşlarımın eşlerine karşı öyle kalıyor. Çocuk da var, istiyorum ki ailecek haftasonları görüştüğümüz çocuklu birileri olsun, tatile gidilecekse gidilsin bir iki gün.
güzel bir düşünce ama maddiyat boyutu da var, şu an her şey pahalıyken tatil planına çocuklu aileler okey der mi, buna yetecek maddi güç var mı öyle insanlar yoksa çevrenizde yoktur yani. frekansının tutmadığı insanları da asla düşünmeni bile tavsiye etmem hiç beyninde yer kaplamasın onlar.
Bilmiyorum ben mi asosyalim acaba, ilk kez tanıştığım kişilerle o yakınlığı kuramıyorum, kızlar siz nasıl beceriyorsunuz bu işi? Kaç senedir aynı muhitteyiz, komşularla bile merhabanın ötesine geçemedik😅 mesela kendi ailemden örnek verecek olursam babam aşırı sosyaldir, etrafta herkesle kolayca arkadaş olur, tanınır. Annem ben gibi biraz, sanırım ona benzemişim.
yapı olarak biraz çekingensin muhtemelen ya da iletişim başlatma konusunda pek atılgan olmayabilirsin, demek ki sen böyle bir insansın. buna normal veya anormal demek doğru olmaz, sen busun, seven sever sevmeyen de sevmez. komşularla merhabası bile bulunmayan çok fazla insan var. yeni nesil komşuluk böyle artık. ya basit bir iki selamlaşma ya da kavga gürültü için konuşuyor komşular birbiriyle :KK70:
Oğlumla parka gittiğimizde bile diğer annelerle yüzeysel konuşuyoruz, hiçbir şeyin devamı gelmiyor. Bakıyorum etrafta parkta bile 2 görüşmede herkes kanka oluyor. Nasıl yani, benim yapamadığım ne? Sosyal fobim olduğunu düşünüyorum, sizde durum nedir?
neden devamı gelmiyor buna odaklanmak lazım. o kanka olanlar da sahiden kanka falan değil emin ol öyle hemen kanka olunmaz ama iletişimin devamını getirmek için gerekirse sen iki adım fazla at zaten kendi karakteristik yapını da bildiğin için.

sosyal fobiden ziyade yapı meselesi, ben mesela kolay iletişim kuruyorum, çekinmiyorum ki mesafeli bir insanımdır, hayatıma hemen almam milleti o anlamda mesafeliyim ama konuşkanımdır. sen yeni ortama girdiğinde genelde gözlem yaparsın. ben yapmam direkt konuşurum en kötü ihtimal o insanın işi hakkında veya o ortam, o mekan hakkında falan konuşurum. basit konulardan başla ama özellikle yeni girdiğin bir ortamda konuşmaktan çekinme.
 
Cocugum var bir parkta küçük bir çocuğu salladim kizimla da iyi anlaştılar. Sonra annesi yanıma geldi. İleride yine görüşürüz die numarami istedi fln birdaha ben 3 kere söyledim buluşalım cocuklar beraber oynar diye . Tamam buluşalım cocuklar oynarlar aynen dedi. Birdaha ne ses var ne seda. Bıraktım. Valla adım atsam da ben devamı gelmiyoooo
aynı durumu ben de cok yasıyorum...devamı gelmıyor yenı ılıskılerımın...eskiden kalma arkadaslarım var onlar da cok uzak...
 
aynı durumu ben de cok yasıyorum...devamı gelmıyor yenı ılıskılerımın...eskiden kalma arkadaslarım var onlar da cok uzak...
Valla annemden başka yakın arkadaşım yok beni ben olduğum için kabul edecek kimse yok. Paran varsa dostun cok olur. Paran yoksa kimsenin olmaz bunu soyliyim
 
Valla annemden başka yakın arkadaşım yok beni ben olduğum için kabul edecek kimse yok. Paran varsa dostun cok olur. Paran yoksa kimsenin olmaz bunu soyliyim
valla benım param var fakat hic kımse ıle maddi iliskilere gırmem...ıstemem de vermem de dolayısıyla akraba kısmısı tarafından da sevılmem...cok da umurumda degıl...calısırken arkadaslarım vardı ama salt iyi nıyetli ınsan cok az... mutevazı olmak zorunda degılım ıyı nıyetlı olanlara ıyı nıyetlıyım..maddı ılıskılere gırmeden korur kollar onun olmadıgı yerde onu savunurum..kardes gıbı olurum ...ama guvenilir, durust ve ıyı nıyetlı olmadıgını farkedersem kı duygusal zekam yuksektır -laf da sokmam cunku enerjımı harcamak ıstemem- dırek mesafe koyarım...ya da koparım...cabuk kopabıldıgım ııcın de etrafımda cok ınsan yok...
 
aynen ben de böyleyim. özellikle oğlumun sosyalleşmesi için yaşıt çocukların anneleriyle samimiyet kurmak istiyorum ki çocuğumun play date i olsun. çünkü çevrede, akrabalarda vs hiç yaşıtı yok. hep büyüklerin arasında büyüyor oğlum. ama maalesef parklarda annelerle ayak üstü muhabbetlerin devamı gelmiyor. aslında yan apartmanda çok sevimli bir kız çocuğu var, oğlumla araları 3 ay. annesi de çok güler yüzlü ve konuşkan bir kadın. oğlumla güzel oynuyorlar, biz de annesiyle ayak üstü bayağı sohbet ettik kaç kez. sık sık da karşılaşıyoruz. geçenlerde okul dönüşü kapının önünde oynadılar ve eve girmek istemediler. ben de bir gün beraber bir parka gideriz bol bol oynarsınız dedim. kadın hemen x le annesi de gelir, zaten burda sitenin parkında oynasalar da olur dedi sanki beraber başka bir plan yapmamıza gerek yok der gibi oldu ne bileyim. x dediği de başka bir sınıf arkadaşları. onun annesiyle samimiler mesela sosyal medyadan görüyorum çocukları bir araya getiriyorlar vs. biz hiç davet edilmedik mesela. small talk um insanları sarmıyor galiba, yani havadan sudan muhabbeti pek beceremediğimi düşünüyorum. ailecek görüştüğümğz çocuklu arkadaşlarımız da var ama onlarla da çok uzakta oturuyoruz. ben çözüm bulamadım valla.
 
Ben de böyleyim yaa malesef insanlarla anlaşamıyorum... Çok yakın bir iki arkadaşım dışında kimseyle enerjim tutmuyor, eşimin arkadaşlarını kardeşlerini çok severim hayal kurardım ben de evlensinler onlar da hepimiz hep beraber gezer tozarız falan diye ama yok olmadı ne eşimin arkadaşlarının eşleriyle ne de kardeşlerinin eşleriyle frekansımız tutmadı, aramız kötü değil ama samimi de değiliz, özel günlerde ayda yılda bir gördüğüm insanlar oldular.
Bazen bu duruma üzülsem de insanların tuhaf tuhaf hallerini hareketlerini çekmemek kendi küçük dünyamda kendime yetmek daha cazip geliyor böyle daha iyi boş ver diyorum.
Çocuk olursa ileride nasıl olacak bakalım, umarım sosyal çevrenin eksikliğini çok hissetmem ve hissettirmem çocuğuma 🙏
Ahhh neden böyle oluyo ben de bilmiyorum. Bireysel olarak insanlarla iyi anlaştığımı düşünüyorum ama ne biliyim eş arkadaşları, eş akrabaları vs kötü değilim kimseyle ama durduk yere hadi görüşelim demeyiz, onlarla samimi olamıyorum. Bi de ben ne konuşacağımı da bilemiyorum, çocuk, ev, iş vs konuşmaktan başka😂 biraz bu konuda sıkıntım var sanırım. Yani bazen canım çok sıkılıyor, iki sohbet edeyim dışarı çıkayım kendi arkadaşımla diyorum bu kez eşim evde çocukla kalıyor yalnız. Siz adım attınız mı peki eşinizin arkadaşlarına ya da kardeşlerinin eşlerine?
 
Back
X