Asosyal miyim acaba?

Cocugum var bir parkta küçük bir çocuğu salladim kizimla da iyi anlaştılar. Sonra annesi yanıma geldi. İleride yine görüşürüz die numarami istedi fln birdaha ben 3 kere söyledim buluşalım cocuklar beraber oynar diye . Tamam buluşalım cocuklar oynarlar aynen dedi. Birdaha ne ses var ne seda. Bıraktım. Valla adım atsam da ben devamı gelmiyoooor
Bizde de öyle, parktayken bazen ben yanaşmıyorum, bazen karşı taraf. Zaten bir gördüğümü anca 3-5 ay sonra görüyorum tekrar. Bu kadar zor mu bilmiyorum ki🤷‍♀️
 
belirli yaştan sonra arkadaş çevresi azalıyor zaten eski samimiyet de kalmıyor herkes hayat derdine düştüğü için.

güzel bir düşünce ama maddiyat boyutu da var, şu an her şey pahalıyken tatil planına çocuklu aileler okey der mi, buna yetecek maddi güç var mı öyle insanlar yoksa çevrenizde yoktur yani. frekansının tutmadığı insanları da asla düşünmeni bile tavsiye etmem hiç beyninde yer kaplamasın onlar.

yapı olarak biraz çekingensin muhtemelen ya da iletişim başlatma konusunda pek atılgan olmayabilirsin, demek ki sen böyle bir insansın. buna normal veya anormal demek doğru olmaz, sen busun, seven sever sevmeyen de sevmez. komşularla merhabası bile bulunmayan çok fazla insan var. yeni nesil komşuluk böyle artık. ya basit bir iki selamlaşma ya da kavga gürültü için konuşuyor komşular birbiriyle :KK70:

neden devamı gelmiyor buna odaklanmak lazım. o kanka olanlar da sahiden kanka falan değil emin ol öyle hemen kanka olunmaz ama iletişimin devamını getirmek için gerekirse sen iki adım fazla at zaten kendi karakteristik yapını da bildiğin için.

sosyal fobiden ziyade yapı meselesi, ben mesela kolay iletişim kuruyorum, çekinmiyorum ki mesafeli bir insanımdır, hayatıma hemen almam milleti o anlamda mesafeliyim ama konuşkanımdır. sen yeni ortama girdiğinde genelde gözlem yaparsın. ben yapmam direkt konuşurum en kötü ihtimal o insanın işi hakkında veya o ortam, o mekan hakkında falan konuşurum. basit konulardan başla ama özellikle yeni girdiğin bir ortamda konuşmaktan çekinme.
Evet, dediğim gibi sakin bir insanım, ilk defa gördüğüm tanımadığım biriyle ne konuşabilirim ki diye düşünürüm hep. Bir yere kadar gidiyor yani, konuşacak şeyi çok olan insanlara özeniyorum vallahi ne güzel🥰😅 kendimi böyle kabul ediyorum aslında ama evde de sürekli sıkılıyorum, istiyorum ki kalabalık bir arkadaş grubumuz olsa, bir şeyler yapsak vs. Tatil konusu dediğiniz gibi biraz zor yapan nasıl yapıyor anlamadım, aynı bütçeyi denk getirmek vs zor oluyor genellikle başkalarıyla.
 
aynen ben de böyleyim. özellikle oğlumun sosyalleşmesi için yaşıt çocukların anneleriyle samimiyet kurmak istiyorum ki çocuğumun play date i olsun. çünkü çevrede, akrabalarda vs hiç yaşıtı yok. hep büyüklerin arasında büyüyor oğlum. ama maalesef parklarda annelerle ayak üstü muhabbetlerin devamı gelmiyor. aslında yan apartmanda çok sevimli bir kız çocuğu var, oğlumla araları 3 ay. annesi de çok güler yüzlü ve konuşkan bir kadın. oğlumla güzel oynuyorlar, biz de annesiyle ayak üstü bayağı sohbet ettik kaç kez. sık sık da karşılaşıyoruz. geçenlerde okul dönüşü kapının önünde oynadılar ve eve girmek istemediler. ben de bir gün beraber bir parka gideriz bol bol oynarsınız dedim. kadın hemen x le annesi de gelir, zaten burda sitenin parkında oynasalar da olur dedi sanki beraber başka bir plan yapmamıza gerek yok der gibi oldu ne bileyim. x dediği de başka bir sınıf arkadaşları. onun annesiyle samimiler mesela sosyal medyadan görüyorum çocukları bir araya getiriyorlar vs. biz hiç davet edilmedik mesela. small talk um insanları sarmıyor galiba, yani havadan sudan muhabbeti pek beceremediğimi düşünüyorum. ailecek görüştüğümğz çocuklu arkadaşlarımız da var ama onlarla da çok uzakta oturuyoruz. ben çözüm bulamadım valla.
Bizim de benzer çok durumlarımız oldu oğlumla. Anlaştığım anneler oldu ama anca parkta rastlaşırsak ayaküstü sohbet ediyoruz. Yüzeysel yani, ben de bazen tribe giriyorum sohbetim sarmadı herhalde diye ama sonra yeteri kadar güleryüz gösterdiğimi düşünüp onlarda sorun arıyorum😂 bir de şuna da birkaç kez şahit oldum, oğlumla parka gidince bazı çocukların annesi benimle pek muhattap olmazken, eşim tek başına çocukla gidince bülbüle dönüyorlar maşallah😂 (burda eşimin bulunmaz hint kumaşı olduğundan bahsetmedim lütfen yanlış anlaşılmasın)
 
Ahhh neden böyle oluyo ben de bilmiyorum. Bireysel olarak insanlarla iyi anlaştığımı düşünüyorum ama ne biliyim eş arkadaşları, eş akrabaları vs kötü değilim kimseyle ama durduk yere hadi görüşelim demeyiz, onlarla samimi olamıyorum. Bi de ben ne konuşacağımı da bilemiyorum, çocuk, ev, iş vs konuşmaktan başka😂 biraz bu konuda sıkıntım var sanırım. Yani bazen canım çok sıkılıyor, iki sohbet edeyim dışarı çıkayım kendi arkadaşımla diyorum bu kez eşim evde çocukla kalıyor yalnız. Siz adım attınız mı peki eşinizin arkadaşlarına ya da kardeşlerinin eşlerine?

Evet attım yani attığımı düşünüyorum 😄 evime çağırdım mesela ağırladım insanları yemek çay falan ama kimse bizi geri çağırmıyor mesela ya da ne bileyim ben bir ihtiyacınız var mı diye soruyorum en basiti diyelim onlar Allah'ın bayramında bile aramıyor bayram kutlamak için eltilerim de dahil buna.
Onlar yapmayınca ben de yapmıyorum artık ama çevrem de böyle yani eltilerim benimle bu şekilde olup diğerleri samimi değil mesela dört eltiyiz hiçbirimizin diğeriyle muhabbeti yok adeta birbirimizle muhatap olmuyoruz. Aramızda kavga gürültü tartışma vs de olmadı sadece başından mesafeli başladı öyle gidiyor. Eşlerimizin arası çok iyi onlar sürekli görüşüyor telefonda yüz yüze vs ama bizsiz 🤣🤣
Eşimin arkadaşlarının da eşleri yani çok samimi olanlardan biriyle hayata bakış açımız bile çok farklı ortak konuşacak konu bile bulamıyoruz, diğerlerinin de hep çocukları var zaten genelde muhabbet çocuklar üzerinden dönüyor benim de çocuğum yok haliyle onlarla da bir şey paylaşamıyorum. Bir de dediğim gibi tutmuyor enerjim nedense.
Belki de sorun bendedir çok hassas bir yapım var insanlara belirli bir mesafede kalmak bana daha güvenli geliyor bunu da insanlara yansıtıyor olabilirim 🤭
 
Bizim de benzer çok durumlarımız oldu oğlumla. Anlaştığım anneler oldu ama anca parkta rastlaşırsak ayaküstü sohbet ediyoruz. Yüzeysel yani, ben de bazen tribe giriyorum sohbetim sarmadı herhalde diye ama sonra yeteri kadar güleryüz gösterdiğimi düşünüp onlarda sorun arıyorum😂 bir de şuna da birkaç kez şahit oldum, oğlumla parka gidince bazı çocukların annesi benimle pek muhattap olmazken, eşim tek başına çocukla gidince bülbüle dönüyorlar maşallah😂 (burda eşimin bulunmaz hint kumaşı olduğundan bahsetmedim lütfen yanlış anlaşılmasın)
Ben de kendimi çok sorguladim, bence ben de gayet guleryuzlu ve kibar bir insanım:D hatta fazla kibar olduğumu düşünüyorum belki de sorun burdadir. Kimsenin dedikodusunu yapmam, ozeline girmem, yeni tanistigim kisilerle siyaset vs konuşmayi tercih etmem...genel kulturum iyidir. Öğretmenim. Mesele konusacak konu bulamamak da degil. Bir şekilde enerjim mi istiyor insanları diyorum artik
 
Bizim de benzer çok durumlarımız oldu oğlumla. Anlaştığım anneler oldu ama anca parkta rastlaşırsak ayaküstü sohbet ediyoruz. Yüzeysel yani, ben de bazen tribe giriyorum sohbetim sarmadı herhalde diye ama sonra yeteri kadar güleryüz gösterdiğimi düşünüp onlarda sorun arıyorum😂 bir de şuna da birkaç kez şahit oldum, oğlumla parka gidince bazı çocukların annesi benimle pek muhattap olmazken, eşim tek başına çocukla gidince bülbüle dönüyorlar maşallah😂 (burda eşimin bulunmaz hint kumaşı olduğundan bahsetmedim lütfen yanlış anlaşılmasın)
kadin kaşının düşmanıdır boşuna dememişler;) Senin kocanla niye muhabbet ediyorlar onu anlamadım. Bence uzakken dur lütfen öyle insanlardan
 
Bizde de öyle, parktayken bazen ben yanaşmıyorum, bazen karşı taraf. Zaten bir gördüğümü anca 3-5 ay sonra görüyorum tekrar. Bu kadar zor mu bilmiyorum ki🤷‍♀️
Hissettirdigimiz enerjiyle alakalı bu durum. Benim çocukluk arkadaşım var mesela kendini sevdirmek için çabası yok kızın yüzü de güzel değil. Ama yaydığı enerji baya yüksek 🔊 . Benim cok düşük mesela 😢 dogustan birsey
 
Back
X