Asosyal, öfkeli bir eş

Mmzab

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
3 Ağustos 2016
86
51
88
Merhaba hanimlar. 12 yıllık evliyim. 2 cocugum var. Esimle gel gitli bir evliligimiz var. En buyuk sorunumuz öfkesi. Hayata insanlara her seye ofkeli bi adam. Tanistigi bircok insanla hep tartisiyor. Ona sorsan hep karşışındakiler suçlu.Ailecek gorustugumuz hickimse yok. Adam yalnizligi seviyor ve benim de bunu dogal karsilamami bekliyor.

Insanlardan hep uzak. Ailemle de kavgalar yasadı. Çareyi gorusmeleri azaltarak buldum. Boyle boyle idare ediyorum senelrdir. Ama cok bunaldim.

Ne yazikki cocuklarina karsi da ofkesine hakim olamiyor. Onlara da birden parliyor ve cocuklarimin kisiligi gittikce babalarina benzedi ve ben bu duruma cok uzuluyorum.

Cocuklarima anlatmaya calistim. Ayrilmak istedigimi soyledim. Biz babamizdan ayri kalmak istemiyoruz diyorlar sadece ve agliyorlar. Bu arada bi bu ofkesi icin de cabalamiyor degil. Doktora gidiyor duzenli. Senelerdir ilac kullaniyor. Ama bu kadar oluyor iste.

Ayni zamanda bi kadin olarak da kendimi cok degersiz hissediyorum. Hicbir ozel gunumuzu hatirlamaz bir kere elinde cicekle gelmez. Aslinda daha cok yazacak seyim var ama sizi sıkmak istemiyoru. Daha fazla. Ben ayrilmak istiyorum ama cocuklarima haksizlik mi edecegim dusuncesi beni yiyip bitiriyor. Ya ilerde beni suclarlarsa ki simdi bile babamiz hep boyle biz alistik sinirli ama geciyor diyorlar.

Siz olasniz ne yapardiniz. Var mi benim yasadigim sorunlari yasayan.
 
Çocuklarınız kaç yaşında? Ölçüp biçmeden dan diye çocuklara ben babanızdan ayrılmak istiyorum mı dediniz gerçekten? Babamdan ayrılmak istemiyorum deyip ağlamaktan başka nasıl bir tepki vermelerini bekliyordunuz ki?? Bir eş olarak değer görmediğinizi hissediyorsanız ve mutsuzsanız boşanacaksınız. Çocuklarınız sizin yerinize karar veremez. Önce sorunları halledebiliyor musunuz eşinizle oturup ciddi bir şekilde konuşun. Ortak bir karar alın ve şayet boşanmaya karar verirseniz çocuklara beraber sakşnce açıklayın. Onların psikolojileriyle oynamayın.
 
Biri 10 digeri 7 yaşında. Sorunlarimizi yıllardır halletmeye calisıyoruz bikac gun veya birkac hafta dikkatli davraniyor ama sonrasi hep aynı. Cocuklarima soylemem bir hata olabilir evet ama insan bunalimdayken yanlis yapiyor ne yazıkki. Hoş bu bosanma lafı yıllardır dilimde benim. Esim de yoruldu farkındayım. Benim de hatalarim var onu da biliyorum ama dunyaya kapali bi adam ne yapsam aşamıyoruz
 
Çocuklar evin aynasıdır.
Az çok herkes kendinden de bilir bunu.
Bu şekilde öfkeli bir adama iki çocuk yapmanız saçma değil mi?
Tedavi görüyor ama düzelme yoksa tedavi yanlıştır ilaç yanlıştır başka doktora gidecek başka bir yol deneyecek. Çocuklara da bu şekilde söylememeliydiniz siz kötü polis olursunuz.
 
Siz evinizdeki durumu bizden iyi bilirsiniz. O yaşta annem babanla ayrılacağız dese ben de ağlar zırlardım heralde ama şimdi diyorum ki keşke ayrılasaydi. Gercek anlamda mutlu olmayan bir anne ve huzursuz bir ev ortamında devam etmektense şimdi ağlasınlar, sonra anlarlar yaptığınız şeyin kıymetini. Ha anlamiyorlarsa da yine de hayat sizin. Gercekten babaysa zaten babaligini yapmaya devam edecektir. Yapmıyorsa zaten aynı evin içinde sadece figür olarak olmasının da bir anlamı yok.

Düzenli tedaviye rağmen öfke sorunun devam ediyor olmasi da çok makul gelmedi. Evet tedavi edilemeyen psikolojik rahatsızlıklar var. Ama onlar bile kendi içinde etkileri minumuma indirilebilirken öfke kontrol problemi çözülemeyecek bir durum değil.
2 çocuğun geleceğini kurmak için iyi bir maddi durumda gerekli. Eğer çocukların standartlari da düşmeyecekse, eşiniz hiç ilerleme kaydetmiyorsa boşanma konusunu çocuk kararına birakmayin derim.
 
Çok dogru bi soz. Evin aynası gercekten onlar. 2 cocuk yapmamak gerekmis o konuda da haklisiniz. Ama geriye donup hicbir seyi duzeltemiyorum. Hep tamam dedi ugrasacaagim dedi duzelecegim dedi ama olmayinca olmuyor iste. Su an tam da dediginiz gibi kotu polis benim. Cocuklar benden cok babalarini seviyorlar ve onun tum ofkeli davranislarina ragmen ona kıyamıyorlar
 
Ekonomik olarak sıkintımız yok. Babaları da soyledi zaten her seyi sana birakirim elimden geldigince de sizi kimseye muhtac etmem diye. Benim endisem cocuklarim babalarina cok benzemeye basladi ve onun gibi ofkeli sıkıntılı insan iliskileri problemli bireyler olma yolundalar. En cok bunun icin ayrilmak istiyorum
 
Eşiniz şu an ne yapıyor mesela hep bağıran kızan biri mi? Çünkü ilacın biraz bastırması lazım aslında.
Günlük hayatta ne gibi sorunlar yaşıyorsunuz ?
 
boşanma kakarınızı 10 ve 7 yaşınızdaki çocukların kararına göre mi şekillendiriyorsunuz? yani bu cümleyi bi içinizden kendinize tekrarlayın. size mantıklı geliyor mu?
Mantıksız tabiki. Annelik istee onların uzulmesine dayanamiyorum. Bir gun eve gelmese babamizi ozledik diye aglayan cocuk benimkiler. Acaba onlar icin dogru dusundugum bir seyi yaparken onlara en buyuk zarari veriyor olabilir miyim dusuncesi beni bitiriyor
 
Eşiniz şu an ne yapıyor mesela hep bağıran kızan biri mi? Çünkü ilacın biraz bastırması lazım aslında.
Günlük hayatta ne gibi sorunlar yaşıyorsunuz ?
Şu an konusmuyoruz. Gunluk hayatta herkesle tartisiyor. Markette iste trafikte. Aniden ofkeleneiyor. Kavga etmedigi insan sayisi cok azdir hayatinda.Cocuklarin evde oyun oynamasina bile tahammul edemiyor. Hemen bagiriyor. Hic kimseye gitmez. Hic kimsenin gelmesini istemez. Bi fanus icinde yasiyor bizim de oyle olmamizi istiyor bence. Ben hep kendim cikarim kendi arkadaslarimla gorusurum. Cocuklarimin arkadaslariyla da anneleriyle de ben gorusurum.o aksam isten gelir dizileri vardir onlari izler. Gibi gibi iste. Cok da ic açıcı degil yani
 

hayır konfor alanından çıkmak zor geliyor
 
Çocuklarınızla nasıl konuşacağınızı pedagog ile belirleyin öyle adım atın. Eşiniz tek başına yaşamalı böyle insanın hayat enerjisi gider. Boşanmanız gerekiyor.
Gül bile almadı demişsiniz de bence oraya gelene kadar çocuklarının oyun oynamasına tahammülü yok diyorsunuz. Çocuklarınız için boşanmanız lazım yoksa özellikle erkekse çocuklar aynı babaları gibi davranacaklar size. Karakterleri oturup mantıkları oluşana kadar eziyet edecekler size aynı şekilde.
 
Büyük ihtimalle kendiyle ilgili problemleri olan uyumsuz bir kişilik. İnsan içine karışamaz çünkü kimse onun saçma sapan öfkesini, kontrolcülüğünü çekmez. O da bunu çok iyi biliyor. Benim anlamadığım kısım nasıl evlendiniz? Evlenmeden önce nasıldı?
 
Dediginiz cok dogru. Cocuklarim onu kopyasi olmak uzere. Kucukken bir kere bile babalariyla parka gonderemedim. Aniden cocuklara parliyor bagiriyor diye. Oraya cikma oraya kosma şunu yapma...insanlara hep rezil rüsva olduk ve bu sebeple her seyi ben ustlendim ve artık yoruldum sanırım. Simdi biraz daha duruldu eskisi gibi degil ama yine de sinirlenince kendini kaybediyor. Etrafima bakiyorum da keske benim de aile hayatim birazcık mutlu olabilseydi...cocuklugum da cok mutsuzdu evliligim de
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…