Asosyal, öfkeli bir eş

Mmzab .!.:

Şu an konusmuyoruz. Gunluk hayatta herkesle tartisiyor. Markette iste trafikte. Aniden ofkeleneiyor. Kavga etmedigi insan sayisi cok azdir hayatinda.Cocuklarin evde oyun oynamasina bile tahammul edemiyor. Hemen bagiriyor. Hic kimseye gitmez. Hic kimsenin gelmesini istemez. Bi fanus icinde yasiyor bizim de oyle olmamizi istiyor bence. Ben hep kendim cikarim kendi arkadaslarimla gorusurum. Cocuklarimin arkadaslariyla da anneleriyle de ben gorusurum.o aksam isten gelir dizileri vardir onlari izler. Gibi gibi iste. Cok da ic açıcı degil yani

Genişletmek için tıkla...

Mmzab .!.:

Ne yazikki cocuklarina karsi da ofkesine hakim olamiyor. Onlara da birden parliyor ve cocuklarimin kisiligi gittikce babalarina benzedi ve ben bu duruma cok uzuluyorum.

Cocuklarima anlatmaya calistim. Ayrilmak istedigimi soyledim. Biz babamizdan ayri kalmak istemiyoruz diyorlar sadece ve agliyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Mmzab .!.:

Biri 10 digeri 7 yaşında.

Genişletmek için tıkla...

Mmzab .!.:

Ben ayrilmak istiyorum ama cocuklarima haksizlik mi edecegim dusuncesi beni yiyip bitiriyor. Ya ilerde beni suclarlarsa ki simdi bile babamiz hep boyle biz alistik sinirli ama geciyor diyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Nhessa .!.:

"İlerde pişman olur muyum, boşanmayı düşünmekle haksızlık mı ediyorum" demişsiniz ya ..Bugün o sinirli, öfke saçan babalarından ayrı kalmak istemeyen çocuklar, büyüdüklerinde "anne 7 yaşındaki çocuğun lafıyla hareket edecek kadar akılsız mıydın gerçekten?" dediklerinde ne diyeceksiniz acaba?

Veya "sana zor geldi ayrılıp bizi düzgün bir ortamda büyütmek, kolaya kaçtın, bizi bahane ettin, kendi rahatın için bizi kavga gürültü dolu bir eve hapis ettin" de diyebilirler. Haksızlık etme düşüncesinden çok, çocuklarınıza sahip çıkmadığınız için suçlanmayı, kırılıp parçalanma ihtimalinizi düşünün lütfen.

Genişletmek için tıkla...

labobster monsters .!.:

Peki cinsel hayatınız nasıl sormada sakınca yoksa? O da yoksa aklıma bir kişilik bozukluğu geldi

Genişletmek için tıkla...

hukukkusu .!.:

Çocuklara ayrılmak istiyorum dediğimizde ağlamaları, üzülmeleri çok normal. Ama bazı şeyler çok dillendirilirse hani değerini kaybeder ya ayrılmaya kesin karar verdiğinizde önce eşinizle bu durumu halledip çocuklara söylemeniz en mantıklısı. Şöyle de bir durum var çocuk aklıysa hareket edilmez. Evet duyguları, fikirleri var kendilerince ama bu kadar önemli konularda çocukların verdiği kararlar ile hayatınızı yönetmek istiyor musunuz, bu biraz saçma değil mi. Anne-Baba karar alır, çocuklar en az zararı nasıl görecekse o kararı ona göre uygular. Ne bileyim sınav senesidir beklenir, pedagog yardımı alınır ya da düzenleri bozulmasın diye baba evden ayrılır vs vs.

Çocuklar elbette ne görürlerse ona göre yetişirler. Hemen kopyalıyorlar bu davranışları. Biz onlar için iyi ya da kötü birer örneğiz. Eşiniz asosyal olabilir siz sosyalleşmek istemekte haklısınız. Kendi çevrenizi ayırın madem. İlla eşli mi görüşmeniz gerekli. Gündüzleri kadın kadına takılın. Siz çalışıyor musunuz.

Genişletmek için tıkla...

Labratory .!.:

Benim evliligimde de psikolojik şiddet var maalesef. Ve ben tüm cesaretimi toplayıp davayı açtım. Uzaklaştırma kararı da aldırdım. Benim çocuklarında 10 ve 4 yaşında. Babaları beyinlerini öyle bir yikadakibeni saymıyor çocuklar. Tüm yük benim uzerimde olmasına rağmen babaları sürekli anneniz size bakmiyor beceriksiz hiç bişey yapmıyorsun diye beni suçluyordu.

Genişletmek için tıkla...

Mmzab .!.:

Valla tebrik ederimm bu cesaretiniz bana da bulassin. Ev haliniz nasildi peki hep mi kotuydu yoksa benimkisi gibi bi bizi kaybetmekten korkan ve cabalayan bi bakyorsun ofkeli halleri hic gecmeyen bi adam miydi esiniz. Inanin bi tamam bosanalim dese ustumden buyuk bi yuk alacak gibi hissediyorum

Genişletmek için tıkla...