Dediginiz cok dogru. Cocuklarim onu kopyasi olmak uzere. Kucukken bir kere bile babalariyla parka gonderemedim. Aniden cocuklara parliyor bagiriyor diye. Oraya cikma oraya kosma şunu yapma...insanlara hep rezil rüsva olduk ve bu sebeple her seyi ben ustlendim ve artık yoruldum sanırım. Simdi biraz daha duruldu eskisi gibi degil ama yine de sinirlenince kendini kaybediyor. Etrafima bakiyorum da keske benim de aile hayatim birazcık mutlu olabilseydi...cocuklugum da cok mutsuzdu evliligim deÇocuklarınızla nasıl konuşacağınızı pedagog ile belirleyin öyle adım atın. Eşiniz tek başına yaşamalı böyle insanın hayat enerjisi gider. Boşanmanız gerekiyor.
Gül bile almadı demişsiniz de bence oraya gelene kadar çocuklarının oyun oynamasına tahammülü yok diyorsunuz. Çocuklarınız için boşanmanız lazım yoksa özellikle erkekse çocuklar aynı babaları gibi davranacaklar size. Karakterleri oturup mantıkları oluşana kadar eziyet edecekler size aynı şekilde.
Kendisi de kendini tanımlarken ben sıkıntılı bi tipim zaten diye tanıtır. Insan icine ciksa onun kimseyi cekmemesi umrunda degil ki o hayatindaki tartistigi insanlari silip atiyor ve o insanlar benim icin bi kayıp degil diyor.. bazen adamin kalbi yerinde taş taşıdığını düşünüyorum.gercekten nasıl evlendim 28 yasinda karsima cikti evde kalma korkusu toplum baskisi ne derseniz deyin kendime yaptigim en buyuk kotuluktu belki de ya da huzursuz bi ailede yetismis olmanin verdigi belki bi umut mutlu olurum beklentisi...Büyük ihtimalle kendiyle ilgili problemleri olan uyumsuz bir kişilik. İnsan içine karışamaz çünkü kimse onun saçma sapan öfkesini, kontrolcülüğünü çekmez. O da bunu çok iyi biliyor. Benim anlamadığım kısım nasıl evlendiniz? Evlenmeden önce nasıldı?
"Babamız hep böyle, biz alıştık, sonra geçiyor" diyen çocuklar 10 ve 7 yaşındaymış. Bu yaştaki çocuklar ne sizin ne yaşadığınızı ne biliyor? Ayrıca ileride boşandınız diye sizi suçlarsada suçlasinlar. O zaman baktınız canınızı sıkıyorlar gönderisiniz babalarına.Biri 10 digeri 7 yaşında. Sorunlarimizi yıllardır halletmeye calisıyoruz bikac gun veya birkac hafta dikkatli davraniyor ama sonrasi hep aynı. Cocuklarima soylemem bir hata olabilir evet ama insan bunalimdayken yanlis yapiyor ne yazıkki. Hoş bu bosanma lafı yıllardır dilimde benim. Esim de yoruldu farkındayım. Benim de hatalarim var onu da biliyorum ama dunyaya kapali bi adam ne yapsam aşamıyoruz
Şu an bile çatışıyorlar ama şunu da soyluyorlar biz babamizla mutluyuz. Onunla yaptiklari birkac etkinlik var zaten o bile cocukları cok mutlu ediyorlar. Benimle olmaktan o kadar keyif almiyorlar. Ergenlikleri o kadar korkutuyor ki beni.. şu an beni dinlemiyorlar babalari ne derse yapiyorlar cunku ondan korkuyorlar.. ben ilerde tek başıma idare edebilir miyim sizce ikisiniÇocuklarımız önemli ama bence once biz.BiZ mutlu olacağız ki cocuklarimizda mutlu olacak.O ailenin içinde gitgide babalarına benzeyecekler ve sizi saymayacaklar.simdi babamın öfkeli haline alıştım diyen çocuklar,17 18 e geldiğinde ya babasıyla çatışma halinde olacaklar.Yada ezilmiş bastırılmış çocuklar olacaklar.eger tek başınıza bakma imkanınız varsa bı düşünün derim.mutsuz ailede mutlu çocuk yetişmiyor.
Zaten ayrı sehirlerde olmak istemiyorum. Babalari da ilgilensin bi zahmet. Bu devirde tek basina cocuk buyutmek ne kadar zor."Babamız hep böyle, biz alıştık, sonra geçiyor" diyen çocuklar 10 ve 7 yaşındaymış. Bu yaştaki çocuklar ne sizin ne yaşadığınızı ne biliyor? Ayrıca ileride boşandınız diye sizi suçlarsada suçlasinlar. O zaman baktınız canınızı sıkıyorlar gönderisiniz babalarına.
Aynen oyleeee çıkmaz da birakiyor hep. Simdi de hicbirsey olmamis gibi geliyor konusmaya sarilmaya falan calisiyor. Adam benim yasadiklarimi bi hic saniyorSizi de çıkmaz da bırakmış öfkesi bence çocuklarınız da onun gibi olurlar mı diye korkunuz çok haklı. Eşinize kesin bir dille bu şekilde öfkesi ile yasiyamiyacaginizi çocukların da onu örnek alıp aynı davrandığını ben artık bu şekilde istemiyorum diye anlatın.
Bu kadar vahim diyorsunuzzzben size çocukların gelecekte ne hissedeceklerini izah edeyim. önce kendilerini suçlayacaklar daha düzgün çocuklar olsalardı babaları böyle biri olmayacaktı gibi düşünecekler. biraz büyüyünce başka aileleri gözlemleyecekler o ailelerin böyle olmadığını evlerinde öfkenin hakim olmadığını anlayacaklar. Sonra büyük bir nefret hissedecekler babalarının onlara ektiği öfke babalarını vuracak. sonra bu durum onları hırçınlaştıracak bir çözüm bulmayan kendilerini kurban ettiğini düşündükleri diğer güç olan anneyi suçlayacaklar. annem buna dur demeliydi diyecekler. öfkeli bireyler olacaklar böyle evlilikler yapacaklar aileyi böyle sanacak kendi evliliklerinde de huzursuz olacaklar. kendi çocuklarını doğru yetiştirmek için çabalayıp karakterlerinden pişmanlık duyacaklar .
Korkuyorum cesaret edemiyorumÇocuklarım yok, o yüzden belki de olsa farklı düşünürdüm ama ben çocuklar için mutsuz olduğum evliliği sürdürmezdim. Çocuklar babalarından ayrılmazlar zaten, babası onları seviyorsa gelir görür. Siz sanki bir az Çocukları bahane ediyorsunuz, 7 yaşlı bebek ne anlar
Maddi olarak cok kotu durumda degiliz. Kendimi ve cocuklari idare ederim. Sorun ben de zaten maddiyatta degil. Cesaretimi toplamaliyim. Bu tartismalarin sonunda hep bi sekilde yumusatiyor beni ve ben hicbir sey yapamiyorumMaddi gücünüz var mı çocuklarla yeni bi hayat kurma imkanınız nedir?
Doğru, herkesin karakteri farklı. Kendinizi sevmekle başlayın, düzelir herşey o zaman korkunuz da gider belki.Korkuyorum cesaret edemiyorum
Burdaki bosanmis kendi basina her seyi halledebilmis ve bu durumla baş etmis kadinlardan guc bulmak istiyorum aslinda. O yuzden buraya yazip destek bulmak istedim. Burda cok guclu kadinlar var bak onlar yapmis sen de yapabilirsin demek istiyorum kendimeKorkuyorum cesaret edemiyorum
Çocuklara ayrılmak istiyorum dediğimizde ağlamaları, üzülmeleri çok normal. Ama bazı şeyler çok dillendirilirse hani değerini kaybeder ya ayrılmaya kesin karar verdiğinizde önce eşinizle bu durumu halledip çocuklara söylemeniz en mantıklısı. Şöyle de bir durum var çocuk aklıysa hareket edilmez. Evet duyguları, fikirleri var kendilerince ama bu kadar önemli konularda çocukların verdiği kararlar ile hayatınızı yönetmek istiyor musunuz, bu biraz saçma değil mi. Anne-Baba karar alır, çocuklar en az zararı nasıl görecekse o kararı ona göre uygular. Ne bileyim sınav senesidir beklenir, pedagog yardımı alınır ya da düzenleri bozulmasın diye baba evden ayrılır vs vs.Merhaba hanimlar. 12 yıllık evliyim. 2 cocugum var. Esimle gel gitli bir evliligimiz var. En buyuk sorunumuz öfkesi. Hayata insanlara her seye ofkeli bi adam. Tanistigi bircok insanla hep tartisiyor. Ona sorsan hep karşışındakiler suçlu.Ailecek gorustugumuz hickimse yok. Adam yalnizligi seviyor ve benim de bunu dogal karsilamami bekliyor.
Insanlardan hep uzak. Ailemle de kavgalar yasadı. Çareyi gorusmeleri azaltarak buldum. Boyle boyle idare ediyorum senelrdir. Ama cok bunaldim.
Ne yazikki cocuklarina karsi da ofkesine hakim olamiyor. Onlara da birden parliyor ve cocuklarimin kisiligi gittikce babalarina benzedi ve ben bu duruma cok uzuluyorum.
Cocuklarima anlatmaya calistim. Ayrilmak istedigimi soyledim. Biz babamizdan ayri kalmak istemiyoruz diyorlar sadece ve agliyorlar. Bu arada bi bu ofkesi icin de cabalamiyor degil. Doktora gidiyor duzenli. Senelerdir ilac kullaniyor. Ama bu kadar oluyor iste.
Ayni zamanda bi kadin olarak da kendimi cok degersiz hissediyorum. Hicbir ozel gunumuzu hatirlamaz bir kere elinde cicekle gelmez. Aslinda daha cok yazacak seyim var ama sizi sıkmak istemiyoru. Daha fazla. Ben ayrilmak istiyorum ama cocuklarima haksizlik mi edecegim dusuncesi beni yiyip bitiriyor. Ya ilerde beni suclarlarsa ki simdi bile babamiz hep boyle biz alistik sinirli ama geciyor diyorlar.
Siz olasniz ne yapardiniz. Var mi benim yasadigim sorunlari yasayan.
Binlerce boşanmış kendı hayatını kurmuş hanımlarımız var neden onlardan birisi de sen olmayasın ?Maddi olarak cok kotu durumda degiliz. Kendimi ve cocuklari idare ederim. Sorun ben de zaten maddiyatta degil. Cesaretimi toplamaliyim. Bu tartismalarin sonunda hep bi sekilde yumusatiyor beni ve ben hicbir sey yapamiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?