- 5 Nisan 2019
- 44
- 86
- 88
- Konu Sahibi Appleberry
-
- #1
Merhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
Annemin evine de takmış durumdayim. Yani bende atacak esya bittiginde annemde veya kardeşimde vardir. Bu kisisel alana saldiri biliyorum ama gecenlerde kirilmis ve tekrar yapistirilmis bir sus esyasini kimse gormeden attim mesela annemin evinden. Hoş degil ama engel olamiyorum.Kesin çözüm söylüyorum ;
-almayın (!) böylece atacak birşey bulamazsınız
Ah bende biraz atabilseydimMerhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
Mesela yillarca sakladigim butun okul karnelerimi gozumu kirpmadan yirtip attim. Hic bir eksiklik de hissetmiyorum. Yıllarca neden saklamisim ki. Anneme sorsan bekarliktan kalma kiyafetleri duruyorDeğeri var diye 10 yıl öncesinden kalma sinema biletlerini falan atabilirsem bende minimal bir yaşama geçeceğim inşallah.
İlk olarak minimalizm diye başladim ama ne var ne yok bosaltiyorum evden. Mesela fon perdelerimi cikarttim. Sus yuzunden niye ben yika utule yarim gun bununla uğraşıyorum ki diye. Pratikte bir ise yaramiyorsa bana yük olarak goruyorum. Pratikte ise yarayan da o kadar az esya varmis ki.Acaba minimalist yaşam felsefesini mi benimsediniz yoksa gerçekten bu bir psikolojik takıntı mı?
Gerekli olan kullanacağınız eşyaları da atıyor musunuz? Yoksa ıvır zıvır fazla olan şeyler mi?
Bir de hesabini nasıl verecegiz bu kadar al al al sonra at. Allah affetsin nasil bir simariklik diye kiziyorum kendimeZamanında alma hastalığım vardı , gerekli gereksiz alışveriş hastalığı , artık atma hastalığına dönüştü bendekide , yoruyor insanı bir süre sonra o kalabalık .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?