Atma hastalığı

Appleberry

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Nisan 2019
44
86
88
Merhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
 
Ben normal olduğunu düşünüyorum eğer ihtiyacınız yoksa eşyaya gerek de yok. 10 gün önce 15 çift ayakkabı çıkardım evden. Vereceklerimi verdim diye düşünüyorum şu an. Ayakkabı kıyafet ev eşyası alırken de buna ihtiyacım var mı diye sorup öyle alıp yada almıyorum. Yani esasen almıyorum çünkü ihtiyacım olmuyor hiç
 

en sevdiğim hastalık, bana kalsa evi atıcam, ama yerine yenilerini alıyorum öyle de bişey var.
tavsiyem yok, takipte kalıcam.
 
Bilemedim,kullanmadığım atıl duran şeyleri veririm ama hiç kullanmadığım birşeyim olmaz genelde, aldığımı kullanırım.
Bence kullanmayacağınız şeyi almamakla işe başlamalısınız.
Sadelik benimde hayalim ama iki çocukla mümkün değil maalesef.
Her gece yatarken şu dolaba bir el atsam,şu odayı bir boşaltsam diye düşünüyorum,sabah koşturmacadan elimi dahi süremiyorum.
Şu an kambur gibi sırtımda zira yapamiyorum. Taşınma durumumuz var,o zaman bir çok şeyi dağıtacağım bende. Ha fazlalık dediğim şeyler genelde çocuklarin oyuncak vb eşyaları,benim dolabımda fazlalık diyebileceğim birşey yok gibi,yine de elden geçireceğim tabi
 
Bence anormal değil. Yeni de olsa kullanmadığım her şeyi ihtiyacı olana verirşm ben de. Evimde de dolabımda da fazlalık sevmem. Senede 3-4 kez kullanmadıklarımı ayıklarım. Bence normal olan bu, anormal olan beş yıl giymediği, kullanmadığı halde bir şeyleri saklamak.
 
Kesin çözüm söylüyorum ;
-almayın (!) böylece atacak birşey bulamazsınız
Annemin evine de takmış durumdayim. Yani bende atacak esya bittiginde annemde veya kardeşimde vardir. Bu kisisel alana saldiri biliyorum ama gecenlerde kirilmis ve tekrar yapistirilmis bir sus esyasini kimse gormeden attim mesela annemin evinden. Hoş degil ama engel olamiyorum.
 
Ah bende biraz atabilseydim
 
Değeri var diye 10 yıl öncesinden kalma sinema biletlerini falan atabilirsem bende minimal bir yaşama geçeceğim inşallah.
Mesela yillarca sakladigim butun okul karnelerimi gozumu kirpmadan yirtip attim. Hic bir eksiklik de hissetmiyorum. Yıllarca neden saklamisim ki. Anneme sorsan bekarliktan kalma kiyafetleri duruyor
 
Acaba minimalist yaşam felsefesini mi benimsediniz yoksa gerçekten bu bir psikolojik takıntı mı?
Gerekli olan kullanacağınız eşyaları da atıyor musunuz? Yoksa ıvır zıvır fazla olan şeyler mi?
İlk olarak minimalizm diye başladim ama ne var ne yok bosaltiyorum evden. Mesela fon perdelerimi cikarttim. Sus yuzunden niye ben yika utule yarim gun bununla uğraşıyorum ki diye. Pratikte bir ise yaramiyorsa bana yük olarak goruyorum. Pratikte ise yarayan da o kadar az esya varmis ki.
 
Zamanında alma hastalığım vardı , gerekli gereksiz alışveriş hastalığı , artık atma hastalığına dönüştü bendekide , yoruyor insanı bir süre sonra o kalabalık .
Bir de hesabini nasıl verecegiz bu kadar al al al sonra at. Allah affetsin nasil bir simariklik diye kiziyorum kendime
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…