- 26 Eylül 2013
- 3.194
- 3.907
- 248
- Konu Sahibi Appleberry
-
- #21
hah işte o bende de var, kızıp kızıp gene yapıyorumBir de hesabini nasıl verecegiz bu kadar al al al sonra at. Allah affetsin nasil bir simariklik diye kiziyorum kendime
Ya tabi işin o kısmı var bide , ihtiyacı olana verince içim rahatlıyorda , Darüşşafaka reklamıydı sanırım olmasada olurdu sloganı o biraz uyanış olmuştu bende .Bir de hesabini nasıl verecegiz bu kadar al al al sonra at. Allah affetsin nasil bir simariklik diye kiziyorum kendime
İlk olarak minimalizm diye başladim ama ne var ne yok bosaltiyorum evden. Mesela fon perdelerimi cikarttim. Sus yuzunden niye ben yika utule yarim gun bununla uğraşıyorum ki diye. Pratikte bir ise yaramiyorsa bana yük olarak goruyorum. Pratikte ise yarayan da o kadar az esya varmis ki.
Bu bende de var ve çok kötü bişey maddi değeri de umrunuzda olmuyor üstelik atarken yani isterse 1000 tl lik ayakkabı olsun kimyep yeni eşyaları atmışlığım var çöpe kötü yanı ise bi süre sonra yerine yenilerini almak ve sonra çok kötü hissetmekMerhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
Ayy aynı ben :)Esim bilem isi ogrendi arik. Evde bir sey bulamayinca hic aramiyor adam attin mi diyor
Ben de herseyi atiyorum. Bebegim var, kuculenlerini hemen veriyorum ihtiyaci olanlara. Kendi giymediklerimi ayiklayip verdim gecen 2 poset dolusu. Ev azalinca hosuma gidiyor. Hafiflemisim gibi..Merhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
bu tür de mi vardıBen de almaya üşeniyorumMutfağımın perdesi yok nasılsa önüm boş kim görecek diye düşündüğümden bi türlü alamadım. Oturma odamın halısı yok aman zaten bu odada oturmuyoruz hem temizliği kolay diyorum gene alamıyorum. Bunlar için gezmeye resmen beğenip almaya üşeniyorum. İşe yaramıyorsa ne gerek var ama di mi
+benAyy aynı ben :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?