3-4 ay önce uzatmaları da tamamen bitti demiştim...5 yıllık ilişkimdi...Narsist özellikleri yogun sekilde gösteren, 46 yaşında annesiyle yaşayan, en değer verdiği şeylerden biri maddiyat olan, iyi ve kötü günlerimizin geçtiği biri...Beni çok çok üzen, yıpratan bir ilişkiydi...Karşılıklı ayrılamayıp deniyorduk ama hep bişeylere kızıp anında terkediyordu, başta 3 gün küserken yıllar içinde bu küsmeler aylara uzanmıştı....Sürekli onun ufak bi tartışmada bile iletişimi hemen kestiği, başlarda onun sonraları benim özleyip aradığım bir ilişkiye dönüşmüştü...Sonlara doğru küstüğünde artık ben aramazsam aylarca aramayandı...
Neyse en son 3 ay kadar önce görüşmüştük yeniden başlar gibi, tabi en ufak şeye parlayıp ayrıldı sadece 1 ay sürebilmişti...Benim ev anahtarım ondaydı bişey gelecekti eve o ilgilenmişti o sebeple...
Bu akşam çat kapı geldi...apartman girişinden elindeki anahtarla okutup geçmiş, aşağıdan zili çalma gereği bile duymamış ve daire kapısına gelmiş direkt...Zil çaldı açtım kapıyı...Merhaba, nasılsın dedi...İyiyim diyebildim sadece...Anahtarın bendeymiş, çantaya bakarken farkettim dedi..Ki asla boyle seyleri unutmayan biri, tesadufen gördüm falan hikaye ...Onu verdi ve iyi akşamlar deyip gitti...Burdan geçiyormuş ta
Zaten acılarını hala tam silemediğim bişeydi hala yıllarıma üzüldüğüm, görmek zorunda mıydım akşam akşam bu duygusuzluğu acaba...
Payıma sadece hayalkırıklığı düşüyor benim ya
Duygusuz ve ayrılmış buz gibi birini görmek istemediğim için anahtarı bile boşvermiştim, istememiştim
Ha bu arada kapıyı kapadıktan sonra 2.kez çalıp bu arada borcun vardı uygun olunca ödersen sevinirim dedi. Esas bunun için gelmiş sanırım, esas hayalkırıklığı da bu
