Eğer bebek yaparsan işe dönmek, adapte olmak zaten başlı başına zor olacak. Bir de üstüne iş yerinde bir anda en alt basamağa düşüyorsun. Özellikle kadın çalışma arkadaşların nefret eder hale geliyorlar.
Ben bunu birebir yaşadım. Çalışma şekli değişti, ofise dönüldü. Bana istersen kal ama zaten hamilesin. Şehir değiştirme durumun var. Bizi sonra yarı yolda bırakma. Biz seni çok seviyoruz performans düşüşünü görmezden geldik, yönetici gibi değil, bir “abla” gibi konuştuklarını söylediler. Sonunda dediler ki istersen tazminatını al git. Ama onu da iki taksitte veririz.”
Ben de tazminatı alıp ayrıldım. Hâlâ ofise geçilmedi bu arada. Doğum iznimi kullanmak istedim, ama iki ay bile idare etmediler. Altı yıllık çalışandım üstelik.
ben de bilmiyorum ne yapacağımı ve normal. Senin gibi benim gibi çok var. Ben de 25 yaşında üniversiteye başladım ama devam edemedim. Bu sene İki farklı yüksek lisansa başvurdum. Fraud ve risk alanında çalışıyorum. Veri tarafına kaymak istedim, yüksek lisans başvurusu yaptım. ALES, dil, bilim sınavlarım gayet iyiydi ama kabul almadım. Zaten çok da umut bağlamamıştım, sadece denemek istemiştim.
KPSS puanım yüksekti, tercih yapsam atanırdım. Yapmadım.İşten çıkınca SQL ve Python çalıştım, kurs aldım, sertifika da aldım.Freelance iş bile buldum. Ama vergi işleri, gebelikle uğraşırken bir de o stres... Göze alamadım.
İşsizlik maaşını da kaybetmek istemedim. Benimle aynı alanda çalışanlar genelde mühendislik, istatistik, matematik mezunu.ben ÇEKO mezunuyum. Alan değiştirmek istiyordum ama artık içimden gelmiyor.
Bir ara kümes kurmayı düşündüm, bir ara da dershane açmayı. O derece umutsuzluk var. Eşim de inşaat mühendisi. Yapı denetimde çalışıyor yüksek lisans yaptı, bi ara işsizlik çektiği için biliyorum sektörü. Yani sıfırdan çok zor. Bir yerden başlayıp tecrübe edinip çevre kazanmak gerekiyor. Çocuk planını buna göre yapmalısın. Kimseye de güvenme bakar eder diye. Ortada kalıyorsun. Bakıcı da bulunmuyor. Hangi alana geçmeyi düşünüyorsun?