Bunun bir son olmadığını,çok üzülsek kahrolsak da kendimiin çok kıymetli olduğunun bir kez daha idrak ederek bu duyguların geçeceğinin hayat içerisinde defalarca ispatlanmış bir şey olarak teselli bulmak ve sabretmek..
bende zor günler yaşıyorum bu aralar
bunu allaha sığınarak dua ederek,
bunları yaşıyorsam rabbimin bi bildiği vardır deyip kalbimi ferah tutmaya çalışıyorum
bana göre öncelikle ayrılığın acısını yaşamak lazım. çünkü içiniz sızladıkça mutlu gibi göründüğünüz zaman bu acının süresi daha uzun bir zamana yayılıyor. ağlayıp sızlayıp hüzünlü şarkılar dönemini atlattıktan sonra saç renginizi değiştirin, diyete girin spora falan başlayın. onun boşluğunu doldurur mu? doldurmaz açıkçası ama elden bir şey gelmiyorsa bir yerden başlamak lazım...
ama en önemlisi o acı çekilen dönemde adamı rahat bırakmak. çünkü siz gittikçe o reddettikçe siz gittikçe o reddettikçe içinden çıkılmaz bir hal alıyor. daha kötü oluyor... bi umut görmeden adım atmamalı o yüzden.