Berbat haldeyim kızlar. Önceki konumda da yazmıştım. Terk edildim. İlk günler kendimi güçlü hissediyordum, ben üstesinden gelirim tek ayrılan ben miyim moduna getirmiştim hatta aşırı şekilde sinirliydim bu şekilde bitti diye. Aklıma sürekli kötü yanlarını getirmeye çalışıyordum, evde kalmamaya çabaladim, kendimi ise verdim vsvsvs derken bugün birlikte gideriz diye bı oyuna bilet almıştım ona gittim ve kendimi yüksekten bırakılmış gibi hissediyorum. Niye böyle oldu aklım almıyor. Biliyorum evlensek çok mutsuz olacaktım, tek basima kalacaktım. Ama ayrildigimizi kabullenemiyorum. Yahu bu adam daha ayrılmadan bı saat önce çabuk evlenelim olmuyor böyle diyordu şimdi hiç mi konuşmak istemiyor hiç mi ozlemiyor. Aklım almıyor. Evlilik tarihi maddi sebeplerden az biraz uzayinca konuşurken ağlayacak gibi olmuştu şimdi aklım almıyor böyle oluşunu.
Ya ben normalde gerçekten neşeli birisiydim, en absürt en üzgün olacağım zamanlarda bile bı şekilde deli gibi gulerdim ama şimdi kendime gelemiyorum, canım hiçbir şey yapmak istemiyor, yemek yemek istemiyorum, ağzımı açmak istemiyorum, sürekli uzun uzun yürüyorum.
Çok genel bir sorun olacak ama nasıl unuttunuz?