Aslında konuşacak yazacak o kadar çok şeyim varki, buraya sığmaz eminim. İkinci evliliğimi yaptım evet başlarda mutluydum yada mutlu olduğumu sanıyordum belkide. Eşim görünüşte ve etrafında iyi bir insan imajı vermiş ama eş konusunda biraz beceriksiz yada bir kadını mutlu etmenin çözümünü alışveriş bilezik kıyafet almakla ölçüyor. Eski eşiyle mal davasi devam ediyor haklı gerekçeleri var, (karşı trafida dinlemeyide cok isterdim) onlarda uzun karışık şeyler neyse, Bir ev aldı akrabasından kiraya vercekti, daha sonra sorduğumda evi satacağıni söyledi, (evi üstüne almadi) neden benimle paylaşmıyorsun dediğimde sordun söyledim dedi, ben çok kırıldım, eski eşinden büyük darbeler yediği için kadınlara çok güvenmiyor, bu güvensizliği banada yansıyor, evlenmeden önce ona getir sözleşme imzalayayim mal varlığınla ilgili (istemiyorum anlamında) önce getireceğini söyledi sonra getirmedi sana güveniyorum falan dedi aslında güvenmiyor. Bir evi var bahceli başkasının üzerine yapmış benden önce, araba almak istiyor bir türlü alamıyor, çeşitli bahaneler üretiyor. Şimdi küsüz her kavgamızda yada problemimizde küsme huyu var. Onunla evlenmeden önce çok daha problemlerim vardı eşimden ayrı çocuklarımla 10 sene tek başıma mücadele edip hayatta kalmaya çalıştım ama hiç psikiyatrist e gitmedim. Kendimi çok kötü hissediyorum bazen çok pişmanlık duyuyorum bazen hicbirseyi düşünmek istemiyorum. Kendisi muhafazakar görünümlü ama porno izlediğini sosyal meydanlardan kadınlara baktığını gördüm tabi her erkek gibi inkar etti. Birara gizli bir telefonunu yakaladim sahte hesaplar hatta bu siteye bile kadin ismiyle üye olmus sanirsam. Bunlari evlendikten sonra zamanla yavaş yavaş öğrendim. Sonra etrafima bakip benden beter durumlar yasayanlari gördükçe kendimi teselli edip evime daha sıkı sarıldım. Ama hep şüphelerle yasadim sürekli kendimi susturdum. Bir. narsistle yaşadığımı düşünüyorum. Yaşım 50 ye yakın bu yaşıma kadar çalışıp çocuklarıma bakarak geçti hayatım. Iyi bir cocukluk dönemimde olmadı, içki içen dayak atan bir babayla yaşadık. Bazen ayrılmayı düşünüyorum geriye baktığımda çektiğim sıkıntılar sorumluluklar ve yeniden başlamak beni eritiyor aklıma geldikçe vazgeçiyorum. Bir konu hakkında bile tartışmaya kapalı birisi, ama evine 4/4 lük bakan birisi. Psikolojik ilaçlarla kendimi rahatlatmaya çalışıyorum, beterin beteri vardır belki ama şuan kafamın içi hicbirseyi almıyor yazacak çok şeyim olmasına rağmen
