ayrılık nurettin rençberi sensiz dinlediğimde koydu ilk kez... sonra nargile yaparken acıttı baya canımı.. kömürü atmaya ben giderdim... döndüğümde senin tütün koyduğunu görmezdim ya işte o zaman koyardı... vitamin kafeye gittim de sahibi seni sorduydu.. nasıl bitirdi mi okulu diye ayrıldık biz deyince yüzü kireç gibi bembeyaz olup nasıl yani dedi ya ben de ağlamaya başladım gözleri doldu koca adamın karşımda o zaman koydu.. senden sonraki sevgilime küstüm aldım çantamı çıktım ya arkamdan gelmedi ya o zaman koydu en çok da.. sen hep gelirdin.. o sevgilimden ayrıldım içtim ağladım serseri dolaştım boş sokaklarda içtim ağladım ağladım içtim.. oysa sana dairdi bütün ayrılık sancılarım.. sana akıyordu her damla gözyaşım.. sendin ardından yas tuttuğum giden kim olursa olsun.. denizler dalgalandı içimde ben senle dolu bir ayrılık mevsiminin kanlı matemini tutmuştum oysa..cenazem oldu dayan diyenim olmadı.. o zaman koydu ayrılık.. şakirpaşa mahallesinden geçiyordum o zaman koydu ayrılık otogara gittim o zaman koydu ayrılık sen aradın o zaman koydu ayrılık... sen ömrümün en büyük yenilgisi olarak kalacaksın.. ömrümde bir sana yenildim boyun eydim ayrılığın keskin suskunluğuna ve ben de sustum içimde fırtınalar kopsa da.. artık düzlüğe ayak uydurma vakti.. senin engebeli aşkını maziye gömme vakti.. artık yepyeni şafaklarda uyanma vakti.. artık yepyeni bir sayfayı doldurmaya koyulma vakti artık ayrılık koymasın yeter diyen sevgilime gülümseme vakti... artık hayatın bana verdiği bu ikinci şansa gülümseyerek koşma vakti.. artık yepyeni düşler kurma yepyeni yarınlara inadına aşkla inadına severek uyanma vakti.. artık yası bırakıp yeniden gelinlikçilerde vitrinlere dakikalarca bakma vakti... hoşçakal eski yaram..hoşçakal eski sızım...