- 15 Nisan 2020
- 450
- 218
- 33
- 26
- Konu Sahibi Atesbocegii
-
- #1
Hayatıma kaldığım yerden devam etmeye çalışıyorum. Ders çalışıyorum, arkadaşlarımla buluşuyorum, vakit geçiriyorum ama o sürekli aklımda. Unutamamamın temel sebebi de aslında onu sürekli takip etmek. Bakmayayım diyorum ama bir anda kendimi onun sayfasında görüyorum. Onun mutlu olduğunu görünce de daha çok üzülüyorum.Babasının ısrarı, annenizle tanışmaya geldikten sonra olanlar... Boşverin. Vardır bir hayır. Sonrasında huzursuz olacağınıza şimdi bitmesi daha iyi olmuş.
O şu an hayatına devam ediyor ama acısı sonra çıkacaktır. Ama siz şu an acı çekiyorsunuz doğal olanı bu. Zamanla toparlayıp sosyal hayata katılacaksınızdır.
7 ay geçmiş tabi artık toparlamak, kendinize gelmek, geçmişi düşünmemek adına daha çok adım atmanız gerekiyor.
Eğer bu acıyla kendiniz baş edemiyorsanız bir kaç seans terapi size iyi gelecektir.
Evet ben de aynı şeyi düşündüm. Ayrılmak istiyorum deyip bitirseydi beni birkaç hafta süründürmeseydi keşke. Sorun ailesinin istememesiydi ama demek ki kendisinin de pek gönlü yoktu. Belki de ailesi o kadar evlen diye sıkıştırdığı için peşimden koştu.Tamam birlikteligi yurutememis,en azindan biraz dusut olup sana bitti dedirtmek yerine kendisinin istemedigini acikca soyleseymis.Sonucta 7 yillik bir emek degerli bir vedayi hak eder...
Civi civiyi soker. Hayatina baskasini sok. Kafan dagilir. Ciddi bir iliski olmasina gerek yok, takilirsin, flört edersin.7 yıllık ilişkim biteli 7 ay olacak ama ben kendimi henüz toparlayamadım. Birlikte olduğumuz günden beri sürekli ayrılıp barıştık. Ayrılmalarımıza sebep onun davranışlarıydı. Benim kadar emek vermiyordu bu ilişkiye ama ben tüm bu olanlara rağmen ondan vazgeçemiyordum. 1 yıl önce yeniden karşıma çıktı, her şey o kadar hızlı ilerledi ki bir anda kendimi ailesinin karşısında buldum. Üniversite son sınıftım KPSS'ye hazırlanıyordum evlilik için erkendi yani fakat babası ailenle tanışsak yüzük taksak dedi ben durumu açıkladım ama pek de ikna olmamıştı. 5 ay konuştuk, babam soruyor ne zaman tanışacağız diye söylenip duruyordu. Sonunda annesiyle bir öğle vakti geldi ama pek de olumlu bir sonuç alamadık. Annesi annemle doğru düzgün konuşmadı, o kadar hazırlık yapmıştık pek değmedi açıkçası. KPSS geçene kadar 1 yıl bekleyelim dedik ama pek de oralı olmadı annesi. Birkaç hafta sonra da ayrıldık. İlk başta babamla sıkıntılarım var deyip kaçtı benden sonra anladım ki ayrılmak istiyor da benden bekliyor. Ben bitirdim sen bilirsin deyip hayatımdan çıktı. Ben uzunca bir süre kendime gelemedim, annem de beni öyle gördükçe daha fazla üzüldü. Geceleri ağladığıma şahit oldu hem kızdı hem üzüldü. Hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor, geziyor, tozuyor. Sosyal medyadan sürekli farklı kızları takip ediyor. Hem verdiğim emeğe acıyorum hem de ben hâlâ kendimi toparlayamamışken onun hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesine üzülüyorum. Bu zamanları nasıl daha kolay atlatabilirim? Benimle aynı durumları yaşayanlar varsa tavsiyelerinizi beklerim.
Umarım dediğin gibi olur sevindim senin adına. Sana değer veren biri karşına çıktıysa ne mutlu. İnşallah benim de karşıma öyle biri çıkar.böyle gerici bi aileden kurtulduğun için sevinmelisin eğitime okula saygıları yok bu ailenin allah kurtarmış seni. sosyal medyada mutlu gözükmesi çok normal emin ol sende öyle hikayeler atsan o da kudurur ve sana yazma teşebbüsünde bulunur.
ama bence yapma. o suanda acısını yaşamıyor acısını hiçe sayıyor, sen yaşa ağla üzül ta ki bir gün ağlayamayacağını anladığın zamana kadar.
umarım başarılı olursun ve emin ol karşına daha iyisi çıkacak ( benim çıktı)
Üniversiteden bir arkadaşımla bir süre görüştük ama dengesiz biri olduğunu anlayınca hayatımdan çıkardım.Civi civiyi soker. Hayatina baskasini sok. Kafan dagilir. Ciddi bir iliski olmasina gerek yok, takilirsin, flört edersin.
Duzgun erkek bulmak cok zor su zamanda. Denemeye devamÜniversiteden bir arkadaşımla bir süre görüştük ama dengesiz biri olduğunu anlayınca hayatımdan çıkardım.
7 yıllık ilişkim biteli 7 ay olacak ama ben kendimi henüz toparlayamadım. Birlikte olduğumuz günden beri sürekli ayrılıp barıştık. Ayrılmalarımıza sebep onun davranışlarıydı. Benim kadar emek vermiyordu bu ilişkiye ama ben tüm bu olanlara rağmen ondan vazgeçemiyordum. 1 yıl önce yeniden karşıma çıktı, her şey o kadar hızlı ilerledi ki bir anda kendimi ailesinin karşısında buldum. Üniversite son sınıftım KPSS'ye hazırlanıyordum evlilik için erkendi yani fakat babası ailenle tanışsak yüzük taksak dedi ben durumu açıkladım ama pek de ikna olmamıştı. 5 ay konuştuk, babam soruyor ne zaman tanışacağız diye söylenip duruyordu. Sonunda annesiyle bir öğle vakti geldi ama pek de olumlu bir sonuç alamadık. Annesi annemle doğru düzgün konuşmadı, o kadar hazırlık yapmıştık pek değmedi açıkçası. KPSS geçene kadar 1 yıl bekleyelim dedik ama pek de oralı olmadı annesi. Birkaç hafta sonra da ayrıldık. İlk başta babamla sıkıntılarım var deyip kaçtı benden sonra anladım ki ayrılmak istiyor da benden bekliyor. Ben bitirdim sen bilirsin deyip hayatımdan çıktı. Ben uzunca bir süre kendime gelemedim, annem de beni öyle gördükçe daha fazla üzüldü. Geceleri ağladığıma şahit oldu hem kızdı hem üzüldü. Hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor, geziyor, tozuyor. Sosyal medyadan sürekli farklı kızları takip ediyor. Hem verdiğim emeğe acıyorum hem de ben hâlâ kendimi toparlayamamışken onun hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesine üzülüyorum. Bu zamanları nasıl daha kolay atlatabilirim? Benimle aynı durumları yaşayanlar varsa tavsiyelerinizi beklerim.
15 yaşındaydım o da 18 idi. Benim ilişkimiz için çabalarımı görmezden gelmesi çok zoruma gidiyor. Belki de bir daha böyle sevilmeyecek. Zaten aklı başında bir insan onun bir damla bile değeri hak etmediğini bilir. Yaşattığını yaşamasını o kadar istiyorum ki, görmesem duymasam bile yaşasın.Kaç yaşında tanıştınız? 15-16? İlk toksik ilişkiydi bu. Evlenmemiş olmanız en hayırlısı olmuş. Ayrıldıktan sonra hemen takipleşen ve umursamayan adam zaten sevgisi boşmuş. Zordur ayrılık acısı bir de onca sene var ortada. Bağlantıyı kesin ilk başlarda meraktan için içini yese de onu takip etme bakma yaptıklarına. Zaman en büyük ilaçtır her zaman
Benim de 8 yıllık ilişkim bitti. Ve ben o kadar acı çekerken hayatında hic var olmamisim gibi davrandi. Aglama krizlerim geceleri sabahlamam herşeyi çok yoğun yaşadım. Benn onları yaşarken kendisi kız takip etti araştırdı bunların hepsi beni daha cok yıprattı ama kendi secimi oydu. Sadece pişmanligini gormek istiyorum baska degil. Benim 2 ay oldu suan da cok daha iyiyim. Sizin gibi gezme aktivite yapsam da her an aklımda ama kendimi bir gun son bulacak diyerek telkin ediyorum kasmiyorum yani. Stalk olayi ise ilk zamanlarda onun çeşitli sosyal medyasindan cikmazdim surekli canimi daha cok acitirdim. Kendime sinir koydum mesela Wp sine bakiyorsam gunde 1 kere bakiyorum instagramina gunluk abartisiz 20 kere bakarken suan haftada 1 bakiyorum. Ama hafta dolmadan hayir bakmayacaksin diye sınır koyup kendime söz veriyorum. Eskiden o 1 haftayi merakla beklerken simdi 1 hafta daha cabuk geciyor sizde stalk olayına bunu yapabilirsiniz. İnsanoğlu her seye alisiyor. Bir gun bunlar da gececek acınızı icinize atmadan yasayin. Bırakın onun kendisine saygisi olsaydi oyle davranmazdi.7 yıllık ilişkim biteli 7 ay olacak ama ben kendimi henüz toparlayamadım. Birlikte olduğumuz günden beri sürekli ayrılıp barıştık. Ayrılmalarımıza sebep onun davranışlarıydı. Benim kadar emek vermiyordu bu ilişkiye ama ben tüm bu olanlara rağmen ondan vazgeçemiyordum. 1 yıl önce yeniden karşıma çıktı, her şey o kadar hızlı ilerledi ki bir anda kendimi ailesinin karşısında buldum. Üniversite son sınıftım KPSS'ye hazırlanıyordum evlilik için erkendi yani fakat babası ailenle tanışsak yüzük taksak dedi ben durumu açıkladım ama pek de ikna olmamıştı. 5 ay konuştuk, babam soruyor ne zaman tanışacağız diye söylenip duruyordu. Sonunda annesiyle bir öğle vakti geldi ama pek de olumlu bir sonuç alamadık. Annesi annemle doğru düzgün konuşmadı, o kadar hazırlık yapmıştık pek değmedi açıkçası. KPSS geçene kadar 1 yıl bekleyelim dedik ama pek de oralı olmadı annesi. Birkaç hafta sonra da ayrıldık. İlk başta babamla sıkıntılarım var deyip kaçtı benden sonra anladım ki ayrılmak istiyor da benden bekliyor. Ben bitirdim sen bilirsin deyip hayatımdan çıktı. Ben uzunca bir süre kendime gelemedim, annem de beni öyle gördükçe daha fazla üzüldü. Geceleri ağladığıma şahit oldu hem kızdı hem üzüldü. Hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor, geziyor, tozuyor. Sosyal medyadan sürekli farklı kızları takip ediyor. Hem verdiğim emeğe acıyorum hem de ben hâlâ kendimi toparlayamamışken onun hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesine üzülüyorum. Bu zamanları nasıl daha kolay atlatabilirim? Benimle aynı durumları yaşayanlar varsa tavsiyelerinizi beklerim.
Ailesiyle sürtüşmeye katlanacak kadar sizi sevmediği ortada. Evlilik ısrarı da büyük ihtimal bu yüzdendir, size ters gitmeye çalışmış. Son barışmadan sonra da pek hevesli başlamamış zaten.Evet ben de aynı şeyi düşündüm. Ayrılmak istiyorum deyip bitirseydi beni birkaç hafta süründürmeseydi keşke. Sorun ailesinin istememesiydi ama demek ki kendisinin de pek gönlü yoktu. Belki de ailesi o kadar evlen diye sıkıştırdığı için peşimden koştu.
Babasını pek sevememiştim fazla otoriterdi. Babasının sözünden asla çıkmayan biriydi. Bizzat şahit oldum babasının yanında kedi gibi olduğuna. Babasının numarası bendeydi whatsapta aktifligimi görünce sormuş bu kız neden bu kadar aktif ben böyle şeyleri sevmem demiş kendisi de bana babam böyle söylüyor napiyosun bu kadar saat whatsapta demişti. Ben de baban neden karışıyor sen bana bunu neden söylüyorsun demiştim. Değişik bir adamdı. Hayır takipleşmiyoruz instagram hesabı herkese açık olduğu için bakabiliyorum. Geziyor tozuyor kızları ekliyor böyle gördükçe daha çok sinir oluyorum.Ailesi istememiş muhtemelen ailesi tutucu bir aile. 7 yıllık ilişki hemen unutulmaz bu süreçte içinizdeki acı tamamen geçmeden başkalarıyla görüşmemelisiniz. Hala takipleşiyor musunuz yoksa siz mi onu stalklıyorsunuz? Amacı sizi kıskandırmak/üstündeki ayrılık acısını atmak olabilir. Muhtemelen sosyal medyadaki aktifliği de artmıştır. Ama sürekli siz onun fotoğraflarına baktıkça unutmanız zorlaşır.
Üzme güzel canını bak sen farkındasın geziyor tozuyor diyosun keyfinde sen neden keyfinde olmayasın ki sen değerlisin böyle düşün7 yıllık ilişkim biteli 7 ay olacak ama ben kendimi henüz toparlayamadım. Birlikte olduğumuz günden beri sürekli ayrılıp barıştık. Ayrılmalarımıza sebep onun davranışlarıydı. Benim kadar emek vermiyordu bu ilişkiye ama ben tüm bu olanlara rağmen ondan vazgeçemiyordum. 1 yıl önce yeniden karşıma çıktı, her şey o kadar hızlı ilerledi ki bir anda kendimi ailesinin karşısında buldum. Üniversite son sınıftım KPSS'ye hazırlanıyordum evlilik için erkendi yani fakat babası ailenle tanışsak yüzük taksak dedi ben durumu açıkladım ama pek de ikna olmamıştı. 5 ay konuştuk, babam soruyor ne zaman tanışacağız diye söylenip duruyordu. Sonunda annesiyle bir öğle vakti geldi ama pek de olumlu bir sonuç alamadık. Annesi annemle doğru düzgün konuşmadı, o kadar hazırlık yapmıştık pek değmedi açıkçası. KPSS geçene kadar 1 yıl bekleyelim dedik ama pek de oralı olmadı annesi. Birkaç hafta sonra da ayrıldık. İlk başta babamla sıkıntılarım var deyip kaçtı benden sonra anladım ki ayrılmak istiyor da benden bekliyor. Ben bitirdim sen bilirsin deyip hayatımdan çıktı. Ben uzunca bir süre kendime gelemedim, annem de beni öyle gördükçe daha fazla üzüldü. Geceleri ağladığıma şahit oldu hem kızdı hem üzüldü. Hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor, geziyor, tozuyor. Sosyal medyadan sürekli farklı kızları takip ediyor. Hem verdiğim emeğe acıyorum hem de ben hâlâ kendimi toparlayamamışken onun hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesine üzülüyorum. Bu zamanları nasıl daha kolay atlatabilirim? Benimle aynı durumları yaşayanlar varsa tavsiyelerinizi beklerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?