İyi akşamlar.
6 aylık ilişkim bugün bitti.Çok güzel geçen 6 ayı bana en iyi gelen insanla uğurladım.
Çok çok üzgünüm.
Dün akşam erkek arkadaşım bir işini halletmek için dışarı çıkacaktı bende onun evinde onu bekleyecektim.
İnternetten birşeye bakmak için laptobunu açtım.Biliyorum çok kızacaksınız bana saygısız bile diyeceksiniz ama bir hata yaparak geçmişine baktım.Ve facebookta defalarca kız aradığını gördüm.Bazen peşpeşe 5 kıza bakmış.
Bazılarıyla ortak arkadaşları var,bazılarıyla ise yok. Beynimden vurulmuşa döndüm.Defalarca birilerine bakılmış.
Ağladım,ağladım.Tam evden çıkacakken o geldi.Ne oldu hayatım dedi,ben de ben senin hayatın değilim dedim sesimi yükselterek.Ve ona gördüğüm şeyleri söyledim.Otur konuşalım dedi,neden dedim neden bunu yaptın dedim.
Ben geçmişte güvensizliklerle dolu şeyler yaşadım tam dedim böylesine güzel,ahlaklı bir insan buldum güveneyim,başımı omzuna yaslayayım dedim ama böyle oldu kızlar.
Belkide dramatize ediyorum,belki de ne var baktıysa güvenmiyor musun diyeceksiniz ama ben bu konularda çok çok hassasım.Ve ona dedim.Bak dedim,başkalarına baksan art niyetsiz olarak bu bile beni üzer dedim.Defalarca dedim hemde.
Baktığı insanlar öyle çok dikkat çekici tipler de değildi.Sıradan insanlardı.
Ben bu kadar hassasken defalarca yapması...
Biraz sakinleşince açtım tek tek sordum bazıları ablasının arkadaşları ama bazılarının adını sorduğumda ilk defa duyuyorum diyor,neden baktığımda hatırlamıyorum diyor.
İnsan hatırlamayacağı şeylere bakarken düşünmez mi hiç karşısındakini..
Yeminler etti art niyetli bakmadım diye. Geceleri ben ondan mesaj beklerken yapmış hepsini.
Ben ona güveniyordum gizlisi saklısı da yoktu hiç benden.Ama böyle bir şeyi ondan beklemezdim.Bekledim inandırsın kendisini diye,çok istedim çabasını görmeyi..Karşımda bu kadar üzülen insandan beklediğim çabayı göremedim.
Bugün son kez konuştuk.
Dedim ki;
Ben ne dersem beni anlamayacağını biliyorum.Beni bugün değil,yarın değil belki bir ay değil ama zamanı geldiğinde anlayacaksın.Kalmam için sebep vermediğine,çaba göstermedigine pişman olacaksın.Ben bunu senden beklemiyorum ama çok pişman olacaksın dedim
Belki sizin için bir sebep değildir ama ben bu kadar hassas bir insanken bunu yapması çok koydu.Daha da kötüsü diyemedi gidemezsin,bir daha asla olmayacaK kendime inandıracağım diyemedi.
Helalleştik,iyi dileklerde bulunduk.Allaha emanet ettik ve ayrıldık.
Evet çok ayıptı yaptığım evet çok yanlıştı ama bunu bilmeliydim.Ben ona asla bunu yapamazdım.Korkardım çünkü onu kaybetmekten.
Sanırım bunu affedemem.
Sizce doğru olanı mı yaptım ayrılarak.Şuan yaptığımı haklı görüyorum ama ileride pişman olmaktan da korkuyorum
6 aylık ilişkim bugün bitti.Çok güzel geçen 6 ayı bana en iyi gelen insanla uğurladım.
Çok çok üzgünüm.
Dün akşam erkek arkadaşım bir işini halletmek için dışarı çıkacaktı bende onun evinde onu bekleyecektim.
İnternetten birşeye bakmak için laptobunu açtım.Biliyorum çok kızacaksınız bana saygısız bile diyeceksiniz ama bir hata yaparak geçmişine baktım.Ve facebookta defalarca kız aradığını gördüm.Bazen peşpeşe 5 kıza bakmış.
Bazılarıyla ortak arkadaşları var,bazılarıyla ise yok. Beynimden vurulmuşa döndüm.Defalarca birilerine bakılmış.
Ağladım,ağladım.Tam evden çıkacakken o geldi.Ne oldu hayatım dedi,ben de ben senin hayatın değilim dedim sesimi yükselterek.Ve ona gördüğüm şeyleri söyledim.Otur konuşalım dedi,neden dedim neden bunu yaptın dedim.
Ben geçmişte güvensizliklerle dolu şeyler yaşadım tam dedim böylesine güzel,ahlaklı bir insan buldum güveneyim,başımı omzuna yaslayayım dedim ama böyle oldu kızlar.
Belkide dramatize ediyorum,belki de ne var baktıysa güvenmiyor musun diyeceksiniz ama ben bu konularda çok çok hassasım.Ve ona dedim.Bak dedim,başkalarına baksan art niyetsiz olarak bu bile beni üzer dedim.Defalarca dedim hemde.
Baktığı insanlar öyle çok dikkat çekici tipler de değildi.Sıradan insanlardı.
Ben bu kadar hassasken defalarca yapması...
Biraz sakinleşince açtım tek tek sordum bazıları ablasının arkadaşları ama bazılarının adını sorduğumda ilk defa duyuyorum diyor,neden baktığımda hatırlamıyorum diyor.
İnsan hatırlamayacağı şeylere bakarken düşünmez mi hiç karşısındakini..
Yeminler etti art niyetli bakmadım diye. Geceleri ben ondan mesaj beklerken yapmış hepsini.
Ben ona güveniyordum gizlisi saklısı da yoktu hiç benden.Ama böyle bir şeyi ondan beklemezdim.Bekledim inandırsın kendisini diye,çok istedim çabasını görmeyi..Karşımda bu kadar üzülen insandan beklediğim çabayı göremedim.
Bugün son kez konuştuk.
Dedim ki;
Ben ne dersem beni anlamayacağını biliyorum.Beni bugün değil,yarın değil belki bir ay değil ama zamanı geldiğinde anlayacaksın.Kalmam için sebep vermediğine,çaba göstermedigine pişman olacaksın.Ben bunu senden beklemiyorum ama çok pişman olacaksın dedim
Belki sizin için bir sebep değildir ama ben bu kadar hassas bir insanken bunu yapması çok koydu.Daha da kötüsü diyemedi gidemezsin,bir daha asla olmayacaK kendime inandıracağım diyemedi.
Helalleştik,iyi dileklerde bulunduk.Allaha emanet ettik ve ayrıldık.
Evet çok ayıptı yaptığım evet çok yanlıştı ama bunu bilmeliydim.Ben ona asla bunu yapamazdım.Korkardım çünkü onu kaybetmekten.
Sanırım bunu affedemem.
Sizce doğru olanı mı yaptım ayrılarak.Şuan yaptığımı haklı görüyorum ama ileride pişman olmaktan da korkuyorum