- Konu Sahibi bikusolsam
- #601
alışmaya dayanmam gerekiyordu, son bir haftada duygularım gene depreşti..
her an bir boşlukta düşünmeye başlıyorum..
dönmesinden ümidimi kestim, özlemek beni delirtiyor :s
karşılaşma umudum yok..aynı şehirlerde olsak bile görmemesi daha iyi gibi..
sessiz kalmayı ben tercih etmedim..ama olması gereken buydu..
facebokunu açıp bakmışlığım bile yok..aslında ne uzun yollar katetmişim ama hepsi yerle bir oldu.
bide görsem el ayak gider herhalde..
Bu süreci çok iyi biliyorum,ama insan nelere alışmıyor ki? Zaman her şeyin ilacı..
Bu güzel yaşlarınıkendini heba ederek geçirmen oldukça saçma olur. Ben 2 aylık ayrılık dönemimizde kendimi perişan ettim,ona yanıyorum. O 2 ayı daha bilinçli bir şekilde geçirebilirdim. Ama biliyorum ki duygular daha fazla ön planda oluyor,mantıktan öte.. Seven insan her türlü gelip buluyor insanı. Taktiği falan da yok bunun,ister sessiz kal ister kalma ister mesaj at ister atma.. İçinde sana karşı özel duygular varsa zaten her türlü,ne şekilde olursa olsun vazgeçmiyor,dönüyor.. Bu geceden itibaren düşünmeyi,kendini yıpratmayı bırak bence. Rahatla biraz.
Hem dua etmen çok yararına olur,Inşirah Suresi'de rahatlamanı sağlar.. Ben hep onu okudum,kalbim huzurla doldu şükürler olsun..