Merhaba biz tayinim için nikahımızı erken yaptık bu yaza düğünümüz olucak. Ama ben evlenmek istemiyorum sanırım. nişanlım beni çok seviyor ama o kadar çok farklı yönümüz var ki göremiyor bunları. Onunla birlikte bi şeyler yaparken hiç keyif alamıyorum. Aynı konulardan konuşup fikir paylaşamıyoruz. Onunla dışarı çıkıp bi şeyler yapmaktansa arkadaşlarımla plan yaptığımda daha güzel zaman geçiriyorum. Ama o benimleyken çok mutlu. Tartışmıyoruz bu benim yapımdan kaynaklı tabi. Hayatta manevi yönünden çok maddi şeylere önem vermesi benim çok zoruma gidiyo 1 senedir bu konuda uyarıyorum onu. düğünümz olucak yuva değilde şirket kuruyomuş gibi hissediyorum. En son çok şiddetli bi tartışma yaşadık ben ayrılmak istediğimi söyledim ağladı yalvardı kendimi düzelticem diye ama ben kimsenin karakterinin değişmeyeceğini biliyorum. Ailem hiç istememişti başta onların ailesi bizim gibi değil anlaşamazın diye. Dedikleri oluyo da. Düğünüm olmadan yuvam kurulmadan yol yakınken vazgeçmeli miyim acaba. İçim çok sıkılıyo. Beni tutan tek şey bana olan sevgisi. Ama bi yandanda onunla hayat görüşlerimizin çok farklı olduğunu görünce ilerde çok daha soru yaşamaktan koruyorum. Ama onu sevemiyorum konuştukları yaptıkları hareketleri hep mantıksız ve sacma geliyo bana. Birileriyle dertleşmeye ihtiyacım var 
(
(
Eşiniz de haksız mı bilemiyorum ama sizi daha fazla haksız buldum
Sadece kendimizi düşünmeyelim adam odun bile olsa yazık değil mi 
Baştan reddetseydiniz şimdi annem şöyle dedi nişanlım maddiyata önem veriyor demek bana çok anlamsız geldi açıkçası
Diğer türlüsü ters mesela bana da. ;-) Sevmiyorsaniz işiniz zor. Kültür farkliligi çok etkiler diye düşünüyorum.
