Dediginiz cok dogru. Biz farkli sehirlerde yasiyoruz. Uzaktan iliski zaten oldukca zor ve karsimdaki insan da cok ilgisiz olunca hic sevildigimi hissetmedim. Gunde 10 dk'sini bile ayirma geregi duymuyordu. Yani aslinda bu iliski suresince hep yalnizdim. Bu acidan dusununce su an da farkli bir hayat yasamiyorum. Sadece onun artik manevi olarak yanimda olmadigini biliyorum. Bunun boslugu var yoksa fiziki olarak zaten 24 saatimin 10 dk'sinda vardi. Yasadiklarimi dusununce ondan sogumam icin o kadar cok neden var ki ama benim aklima bunlar gelmiyor da hep iyi gecirdigimiz gunler geliyor. Psikolojide bu nasil aciklanir bilemiyorum. Saplanti mi? Tutkulu ask mi? Once bundan kurtulmam lazim herhalde.Yahu ayrilik kararini bile baskasindan duyurdugu biri için degil aglamak adini bile unutabilirsiniz. Beyninizi sahislara yogunlastirmayin. Önünüze bakin vallaha zaman kaybi ya. Tabiki herkes boyle olacak gibi bir zorunluluk yok ama hersey insanin elinde. 3 yildir garip iliski icinde olmak durumunun yine yalniz olmaktannpek bir farki yoktur acikcasi
Gece mesajlastigim ama sabahinda kapisini acmayan adami neden hala merak ediyorum ve nefret edemiyorum? Kafamda deli sorular. Bugune kadar hayatimdan kimseyi cikarma geregi duymadim. Bu yuzden mi nefret edemiyorum?