- 30 Eylül 2014
- 4.277
- 12.428
- 208
Kizlar merhaba,
Onceki konularimdan hatirlayanlariniz olur, yeterince anlasamayinca 16 aylik evliligimi bitirdim. 8 aydir ayriyiz, davamiz gereksiz prosedurler yuzunden henuz bitmedi, ocakta bitecek insallah.
Keyfim gayet yerinde, hayat gayet guzel, isler yogun, ailem iyi, dostlarim guzel, yuvarlanip gidiyorum. Lakin minicik bir sorun var. Ilgilenenler oluyor, ama ben cok dengesiz yaklasiyorum bu ilgilenenlere. Birkac tanesiyle gorustum ama bi turlu ‘yeterince’ dogru ve acik gonullulukle yaklasamiyorum adamlara. Tabiri caizse sabah adamlara asik uyaniyorsam (elbette ask degil olay, ama hoslanma diyelim) aksaminda gorusmeme karari aliyorum. Gorusmek istememe sebeblerim oyle sacma, oyle gereksizki. Bende hoslarinda gitmeyen bisey varsa kuplere biniyorum mesela. Elestirilerine hic gelemiyorum. Bir sonraki gunu gayet depresif gecirip, tekrar kendime geliyor bidaha tovbe diyip kendi kendime yuvarlanmaya devam ediyorum. Taa ki bi sonraki vakaaya kadar. Israrla kendimi kapatacagim diyor, yine birine malup geliyorum.
Bunun yani sira islerimdede farkediyorum, motivasyonum cok cabuk bozuluyor ama bi okadar cabukta toparliyorum. Yada annemin/babamin bi sozu yuzunden kuplere binip bir saat sonra hicbirsey olmamis gibi davraniyorum. Gereksiz parlamalar, kizmalar..Simdi boyle yazarken birden cokkkk fazla gelgit yasiyomusum gibi hissettim, cok abartilacak bir durum yok ama yinede bir dengesizlik var. Rahatsiz ediyor beni yinede. Eski esimi tanimadan onceki dengemi okadar ozluyorumki.
Bu dengesizligi nasil asacagim inanin hicbir fikrim yok. Fikirlerinize acigim.
Spora basladim, biraz duzene sokar beni belki diye, ama sporada dengesiz gidiyorum. Bana piskolog yada yardim alin filan demeyin, dusunmuyorum gitmeyi cunku.
Onceki konularimdan hatirlayanlariniz olur, yeterince anlasamayinca 16 aylik evliligimi bitirdim. 8 aydir ayriyiz, davamiz gereksiz prosedurler yuzunden henuz bitmedi, ocakta bitecek insallah.
Keyfim gayet yerinde, hayat gayet guzel, isler yogun, ailem iyi, dostlarim guzel, yuvarlanip gidiyorum. Lakin minicik bir sorun var. Ilgilenenler oluyor, ama ben cok dengesiz yaklasiyorum bu ilgilenenlere. Birkac tanesiyle gorustum ama bi turlu ‘yeterince’ dogru ve acik gonullulukle yaklasamiyorum adamlara. Tabiri caizse sabah adamlara asik uyaniyorsam (elbette ask degil olay, ama hoslanma diyelim) aksaminda gorusmeme karari aliyorum. Gorusmek istememe sebeblerim oyle sacma, oyle gereksizki. Bende hoslarinda gitmeyen bisey varsa kuplere biniyorum mesela. Elestirilerine hic gelemiyorum. Bir sonraki gunu gayet depresif gecirip, tekrar kendime geliyor bidaha tovbe diyip kendi kendime yuvarlanmaya devam ediyorum. Taa ki bi sonraki vakaaya kadar. Israrla kendimi kapatacagim diyor, yine birine malup geliyorum.
Bunun yani sira islerimdede farkediyorum, motivasyonum cok cabuk bozuluyor ama bi okadar cabukta toparliyorum. Yada annemin/babamin bi sozu yuzunden kuplere binip bir saat sonra hicbirsey olmamis gibi davraniyorum. Gereksiz parlamalar, kizmalar..Simdi boyle yazarken birden cokkkk fazla gelgit yasiyomusum gibi hissettim, cok abartilacak bir durum yok ama yinede bir dengesizlik var. Rahatsiz ediyor beni yinede. Eski esimi tanimadan onceki dengemi okadar ozluyorumki.
Bu dengesizligi nasil asacagim inanin hicbir fikrim yok. Fikirlerinize acigim.
Spora basladim, biraz duzene sokar beni belki diye, ama sporada dengesiz gidiyorum. Bana piskolog yada yardim alin filan demeyin, dusunmuyorum gitmeyi cunku.