Her gece bu saatler yüreğime sızısı düşüyor babamın, öleceği günki bana bakışı iyi değilim diye kafa sallayısı gözümün önünden hiç gitmiyor

her gün rüyalarıma geliyor uyanınca ağlamaktan heba oluyorum
İlk günler bir sok yaşıyorsunuz sonra zamanla ve özellikle yalnız kaldıkça kabulleniyorsunuz yokluğunu

atlatamıyorum ben bu acıyı arkadaşlar yapamıyorum her gün kapı çalıpta babam gelecek diye bekliyorum

bi taraftan da babamın toprak olduğunu düşündükçe kafayı yiyorum

fotoğraflarına bile bakamıyorum
Cuma günü kırkı çıktı babamın kardeşim karnesini götürdü mezarına gömdü bak baba yine 1.oldu oğlun diye

kahroldum o an her anımızı mezarında paylaşıyoruz babamla

ne kadar zormua bu acı ne kadar dayanılmazmıs

mezarında sohbet ediyorum her derdimi kara toprağına anlatıyorum ama yok yok yok
Benim durumunda olanlar nasıl dayandınız böyle acıya, acısı bir ömür çıkmaz diyorlar geçer mi bugünler biter mi bu baba özlemi

ben çok kötüyüm

(