- 3 Ekim 2010
- 11.501
- 3.820
- 448
Eğer benim gibi bir babanız varsa sizde istemeyin babanızın yanında çalışmayı. Ben o deli gibi istediğim günlere lanet ediyorum şuan, rahmetli annem çok uğraştı ama vaz geçiremedi babamı akraba sevdasından. Şimdi canımın içi bizden çok uzaklarda o yok diye bu kadar çaresizim, zayıfım.. O olsa kimse üzerime bu kadar gelemezdi ki, o benim arkamda olurdu, bana destek olurdu. Hiç bir şey bilmese, söylemese bile varlığı yeterdi, bana güç verirdi. '' SmuwiLa gözünü aç '' derdi bana hep. Ah annem, gözüm açık, her şeyin farkındayım ama elimden bir şey gelmiyor ki? Ne yapabilirim ki ben? Babam böyle olduktan sonra? 
Duyan sen rahatsın, babanın yanında çalışıyorsun diyor hiç te değilim aslında, ama herkes öyle sanıyor. Kız kardeşime bakarak bunu çok iyi anlayabiliyorum.. O arkadaşlarıyla öğle yemeklerinde nereye gitsek diye düşünürken, ben acaba yemeğe çıkabilecek miyim? diye düşünüyorum..
Yemeklerini aheste aheste yiyip, keyif çaylarını yudumlarken arkadaşlarıyla, Ben yemeğe bile gitmiyorum çoğu zaman gidersem de 10 dk. da yemeğimi yiyip iş yerine dönüyorum. Hiç bir şey zor gelmiyor, koymuyor da babamı memnun edememem koyuyor bir tek bana, hep eksik yönlerimi görmesi, hep daha fazlasını beklemesi yoruyor beni. Tuvalete bile telefonla gidiyorum, düşünün! Çay ben, bulaşık ben, telefon ben, muhasebe ben ee ne kaldı ki geriye? Bunlara rağmen yine de yaranamıyorum kimseye. Ben boşa kürek çekiyorum, bu her defasında bir kez daha vuruyor tokat gibi yüzüme. Böyle olunca da ben alt üst oluyorum..
Babamın yanında değil nazi kampında gibiyim. İş yerinde bu kadar sorumluluk, ev' de bir bu kadar daha sorumluluk. Hafta sonu 1 gün dışarı çıkmam bile batıyor gözüne, çok geziyorsun diyor bana.
Bu yetmezmiş gibi bir de hala oğlu sorunsalı var başımda, beni sevmediğini biliyorum ve kalp kalbe karşı bende onu sevmiyorum! Eminim o da bunu biliyordur. Hiç bir zaman işe gelmemi istemedi, hep ben yok muşum gibi davranmaya çalıştı hala da öyle, bir tek azarlayınca bana yönelik konuşuyor. Küçük düşürme çabası, bağırması ağzını açtığında illa moralimi bozacak bir kaç şey söylüyor.
Babamla bankaya gidecektik bir gün, babama bağırarak sen şimdi şu kadar saat gelmezsin falan dedi. Öyle deyince de babam tamam gelmesin smuwiLa dedi. Meğer karın ağrısı başkaymış, babam gider gitmez kendi arabasıyla ortadan toz oldu tam 3 saat yok, sonra bir baktım babam gelmeden 20 dk. yarım saat önce geldi. Beni neden göndermediği de ortaya çıkmış oldu.
En son bana bağırrak; '' biz yokken buradan bir yere gitmeyeceksin! '' dedi, babam bir şey demezken bu konuda, o kim ki? Ben çocuk muyum çıkıp gideyim kimse yokken? Yapmadığım bir şeyi yapıyor muşum gibi söylemesi deli ediyor beni. O bana böyle çemkirirken hem babamın, hemde bir müşterimizin yanında ben susuyorum bakıyorum öylece yüzüne, konuşamıyorum ki, annemin gidişi çok şey götürdü benden. Konuşamıyorum, konuşursam göz yaşlarım sel olur, salya sümük ağlarım bu yüzden susuyorum. İyice ezik oldum.
Onu görmeye tahammül edemiyorum arkadaşlar, ama haftanın 5 günü sabahtan akşama kadar görmek mecburiyetindeyim. Daha sayamayacağım bir sürü şey oluyor eski konularımda var zaten, babam yeterince üzerime geliyor bir de o yırtık don' dan çıkar gibi çıkıyor.
Şimdi duydum ki kar ortağı olmuş iş yerine, babam saklıyor bizden. Yalnız sadece kar'a ortak, zarar onu ilgilendirmiyormuş. Ayriyetten maaşını da alıyor tabii. Herkesin haberi varmış çalışanların bile bir süzme saf benim haberim yoktu. Yeni öğrendim, şuan onun yerinde başkası olsa aldığı paranın karşılığını verseydi emek olarak, alır başını yürürdü burası.
Biz de durumumuz kötü diye avucumuzu sıkıp yalıyoruz ne yapalım kader utansın diyoruz..
Kafam yerinde değil şuan, 9 aydır ne yaptığım bilmiyorum programlanmış robot gibi iş' te, evde sürekli babamı memnun etmek için uğraşıyorum ama bir arpa boyu yol alamamışım.. Kendime gelmek için, moralimi düzeltmek için kendimde yapmadığım değişiklik kalmadı ama sonuç yine hüsran.. Ayakta durmaya mecalim yok çekip gidesim var buralardan nereye gideceksem? Sadece yalnız kalmak istiyorum.
Teselliye ihtiyacım var.

Duyan sen rahatsın, babanın yanında çalışıyorsun diyor hiç te değilim aslında, ama herkes öyle sanıyor. Kız kardeşime bakarak bunu çok iyi anlayabiliyorum.. O arkadaşlarıyla öğle yemeklerinde nereye gitsek diye düşünürken, ben acaba yemeğe çıkabilecek miyim? diye düşünüyorum..
Yemeklerini aheste aheste yiyip, keyif çaylarını yudumlarken arkadaşlarıyla, Ben yemeğe bile gitmiyorum çoğu zaman gidersem de 10 dk. da yemeğimi yiyip iş yerine dönüyorum. Hiç bir şey zor gelmiyor, koymuyor da babamı memnun edememem koyuyor bir tek bana, hep eksik yönlerimi görmesi, hep daha fazlasını beklemesi yoruyor beni. Tuvalete bile telefonla gidiyorum, düşünün! Çay ben, bulaşık ben, telefon ben, muhasebe ben ee ne kaldı ki geriye? Bunlara rağmen yine de yaranamıyorum kimseye. Ben boşa kürek çekiyorum, bu her defasında bir kez daha vuruyor tokat gibi yüzüme. Böyle olunca da ben alt üst oluyorum..
Babamın yanında değil nazi kampında gibiyim. İş yerinde bu kadar sorumluluk, ev' de bir bu kadar daha sorumluluk. Hafta sonu 1 gün dışarı çıkmam bile batıyor gözüne, çok geziyorsun diyor bana.

Bu yetmezmiş gibi bir de hala oğlu sorunsalı var başımda, beni sevmediğini biliyorum ve kalp kalbe karşı bende onu sevmiyorum! Eminim o da bunu biliyordur. Hiç bir zaman işe gelmemi istemedi, hep ben yok muşum gibi davranmaya çalıştı hala da öyle, bir tek azarlayınca bana yönelik konuşuyor. Küçük düşürme çabası, bağırması ağzını açtığında illa moralimi bozacak bir kaç şey söylüyor.
Babamla bankaya gidecektik bir gün, babama bağırarak sen şimdi şu kadar saat gelmezsin falan dedi. Öyle deyince de babam tamam gelmesin smuwiLa dedi. Meğer karın ağrısı başkaymış, babam gider gitmez kendi arabasıyla ortadan toz oldu tam 3 saat yok, sonra bir baktım babam gelmeden 20 dk. yarım saat önce geldi. Beni neden göndermediği de ortaya çıkmış oldu.
En son bana bağırrak; '' biz yokken buradan bir yere gitmeyeceksin! '' dedi, babam bir şey demezken bu konuda, o kim ki? Ben çocuk muyum çıkıp gideyim kimse yokken? Yapmadığım bir şeyi yapıyor muşum gibi söylemesi deli ediyor beni. O bana böyle çemkirirken hem babamın, hemde bir müşterimizin yanında ben susuyorum bakıyorum öylece yüzüne, konuşamıyorum ki, annemin gidişi çok şey götürdü benden. Konuşamıyorum, konuşursam göz yaşlarım sel olur, salya sümük ağlarım bu yüzden susuyorum. İyice ezik oldum.
Onu görmeye tahammül edemiyorum arkadaşlar, ama haftanın 5 günü sabahtan akşama kadar görmek mecburiyetindeyim. Daha sayamayacağım bir sürü şey oluyor eski konularımda var zaten, babam yeterince üzerime geliyor bir de o yırtık don' dan çıkar gibi çıkıyor.

Şimdi duydum ki kar ortağı olmuş iş yerine, babam saklıyor bizden. Yalnız sadece kar'a ortak, zarar onu ilgilendirmiyormuş. Ayriyetten maaşını da alıyor tabii. Herkesin haberi varmış çalışanların bile bir süzme saf benim haberim yoktu. Yeni öğrendim, şuan onun yerinde başkası olsa aldığı paranın karşılığını verseydi emek olarak, alır başını yürürdü burası.
Biz de durumumuz kötü diye avucumuzu sıkıp yalıyoruz ne yapalım kader utansın diyoruz..

Kafam yerinde değil şuan, 9 aydır ne yaptığım bilmiyorum programlanmış robot gibi iş' te, evde sürekli babamı memnun etmek için uğraşıyorum ama bir arpa boyu yol alamamışım.. Kendime gelmek için, moralimi düzeltmek için kendimde yapmadığım değişiklik kalmadı ama sonuç yine hüsran.. Ayakta durmaya mecalim yok çekip gidesim var buralardan nereye gideceksem? Sadece yalnız kalmak istiyorum.
Teselliye ihtiyacım var.

Son düzenleme: