Eşinize asla dönmeyin, nasıl bir manyak ki o kafanızı dikiş atılacak seviyeye getiriyor.Düşünsenize şiddet görüyorsunuz bir gece yarısı kafanızda dikisle geliyorsunuz.Birde cocuk.Düsunsenize zaten o psikoloji yetmiyormuş gibi birde burda başlıyorlar.Asagiliyorlar fırça çekiyorlar çok özür diliyorum ..git diyorlar..dibe batıyor insan kendini buraya ait hissedemiyorsun sanki yüzsüz gibi hissdiyorsun anlatabildim mi ..Hele cocuk en hassas noktam o bitiriyo zaten
Babanız söylenmesinde haklıymış yalnız. Zamanında eşinizden adam olmayacağını anlamışlar ki dinlememişsiniz kendiniz söylüyorsunuz. Tamam söylenmeseler daha iyi tabi. Eşinizin şiddetini bile kabul etmeyi düşünüp ailenizin lafını kaldıramıyor oluşunuzu anlamıyorum bende. Bende başka konular yüzünden annemin hatalarını '' ben demiştim '' diye yüzüne vuruyorum zira bedelini ikimizde ödüyoruz ve gerçekten haklıyım. Duyulması hoş olmayan acı bir gerçek bunlar. İş arama konusunda pes etmeyip kendi hayatınızı kurmaya çalışın. Eşinizin asla size iyi bir gelecek sunmayacağı aksine çocuğunuza hayatı zehir edeceği kesin. Beterin beterini tercih etmeyi düşünüyorsunuz. Allah yardımcınız olsun ama barışmayı düşünmeyin bence. Anne babanız sonuçta. Onlarla da konuşun bu durumu eğer bir laf daha ederseniz barışırım diye korkutun bakalım. Çocuğunuzu düşünün.Selam arkadaşlar.Bir tane çocuğum var var.Bosaniyorum sebebi şiddet.Bir kaç güne son mahkeme görülecek ve bitecek.Bu süreçte çok yıprandım.Manevi olarak bitmiş hissediyorum kendimi.Cunku zamanında bu adam için ailemi karşıma alıp gittim herseyi göze aldım.Simdi de kucağımda çocukla sığamıyorum bu eve..Gecmis açılıyor biz demiştik bir adam için bizi yıktın noldu şimdi vs. (kaçmadım) cümleler sarf ediliyor..Özür dilediğim halde en ufak birsey bile başıma kakılıyor.İs araştırıyorum ama oda yok.Cocugumu kreşe veririm kendimde bir işe girerim diye düşünüyordum kres fiyatları 6.000 den başlıyor dediler ve daha da zam geldi.Ben napıcam nasıl ayakta kalicam artık gerçekten çok yoruldum.Esim devamlı konuşalım diye mesajlar atıyor çok pişmanım vs..Bizim evliligimizin bitme nedenlerinden biri eşimin aileci olması..Kendi ailesi için çocuğunu babasız bırakmayı tercih etti.sartlarimi söyledim bırakın şartları 10 aydır çocuğuna nafaka ödemiyor..halen konuşalım affet diyo.Mahkemeye gelip annesinin babasının yaptıklarını bile söylemedi.halâ ben sucluyum gozunde ve bana bile yazamıyor onlarin da sucu oldugunu..ve halâ çok iyi onlarla.
Burda desen sevgisizlik hissi, cocuk zaten apayrı sanki diğer torunlara göre dislaniyormus hissi.bilmiyorum çok yıprandım belki linç yiyeceğim ama inanın bazen barismayi bile düşünmedim değil.Birgun kavga ettim aldim cocugu ciktim babamla annem arkamdan geldiler birakmadilar .sokakta yatmayi bile düşündüm o laflardan sonra. Babamda eşimden farksız çünkü.ve sanki benim de hatam vardı bu evliliğin bitmesinde (sucluluk psikolojisi) gibi seyler düşünüyorum. Oyle mutsuzum oyle yalnizim ki, ama iyi ki evladim var .Uzun oldu biraz ama içimi dökmek istedim.Gececek mi bu süreç bu psikoloji bitecek mi ?
Offf yaa o kadar zor bir durum ki..kiraya çıkın desem kira fiyatları ortada..sadece kirayla mı bitiyor,eşya, faturalar, ısınma, yiyecek,bebek masrafları...Ailelere bazen çok kızıyorum, çocuğunuz evlendi boşandı yanınıza sığınınca neden sırtınızı dönüyorsunuz ki..oysa aileye en çok ihtiyaç olunacak zamanda evlatlarını yalnız bırakmak,üzmek, kırmak ne kadar acı..eyy anne babalar size sığınmış yavrunuzu lütfen kurda teslim etmeyin...Selam arkadaşlar.Bir tane çocuğum var var.Bosaniyorum sebebi şiddet.Bir kaç güne son mahkeme görülecek ve bitecek.Bu süreçte çok yıprandım.Manevi olarak bitmiş hissediyorum kendimi.Cunku zamanında bu adam için ailemi karşıma alıp gittim herseyi göze aldım.Simdi de kucağımda çocukla sığamıyorum bu eve..Gecmis açılıyor biz demiştik bir adam için bizi yıktın noldu şimdi vs. (kaçmadım) cümleler sarf ediliyor..Özür dilediğim halde en ufak birsey bile başıma kakılıyor.İs araştırıyorum ama oda yok.Cocugumu kreşe veririm kendimde bir işe girerim diye düşünüyordum kres fiyatları 6.000 den başlıyor dediler ve daha da zam geldi.Ben napıcam nasıl ayakta kalicam artık gerçekten çok yoruldum.Esim devamlı konuşalım diye mesajlar atıyor çok pişmanım vs..Bizim evliligimizin bitme nedenlerinden biri eşimin aileci olması..Kendi ailesi için çocuğunu babasız bırakmayı tercih etti.sartlarimi söyledim bırakın şartları 10 aydır çocuğuna nafaka ödemiyor..halen konuşalım affet diyo.Mahkemeye gelip annesinin babasının yaptıklarını bile söylemedi.halâ ben sucluyum gozunde ve bana bile yazamıyor onlarin da sucu oldugunu..ve halâ çok iyi onlarla.
Burda desen sevgisizlik hissi, cocuk zaten apayrı sanki diğer torunlara göre dislaniyormus hissi.bilmiyorum çok yıprandım belki linç yiyeceğim ama inanın bazen barismayi bile düşünmedim değil.Birgun kavga ettim aldim cocugu ciktim babamla annem arkamdan geldiler birakmadilar .sokakta yatmayi bile düşündüm o laflardan sonra. Babamda eşimden farksız çünkü.ve sanki benim de hatam vardı bu evliliğin bitmesinde (sucluluk psikolojisi) gibi seyler düşünüyorum. Oyle mutsuzum oyle yalnizim ki, ama iyi ki evladim var .Uzun oldu biraz ama içimi dökmek istedim.Gececek mi bu süreç bu psikoloji bitecek mi ?
Hedef şiddet görmek ve ölmekse eski eşine dönmesi doğru bir taktik gerçekten deÇocuk kaç yaşında? Devlet anaokulları var bağımsız. Onlar makul fiyat oluyor. 36 aydan itibaren alıyorlar.
Adam barışmak istiyor ya ne diyor ne vaatler veriyor mesela.
Ben şartlara bakardım. İş yok aile desteği yok duruma göre taktiksel olarak barışabilirsin. Ha adam düzelmez de sen kendini toparlayıp boşayabilirsin. İş bulursun çocuğu anaokuluna verirsin biraz birikim yaparsın gibi.
Durumu bilmiyoruz tam olarak. Ben de boşanan bir kadınım. İşim var ailem arkamda ama hayat hiç kolay değil di mi? Kadın kendini toparlasın diye düşündüm. Çünkü aile istemiyor kucakta bebek. Belki eve kendi yerleşir adamı defeder diye düşündüm. Ben de kucağımda 11 aylık bebeğimle ayrılmıştım.Hedef şiddet görmek ve ölmekse eski eşine dönmesi doğru bir taktik gerçekten de
Bizim konumuz insan yalnızBabanızı o kadar iyi anlıyorum ki...
Aynısı benim başıma da geldi.
Kapı pencere kilitli evde onca parasizlikta zar zor baktığım ama gözümden sakindigim kızım, kedim;kızgınlıkta bir şekilde evden kaçtı.
Günler süren endişeli bekleyiş...
Sonra bir geldi, karnı burnunda hamile.
Gelde kızma!
Ulan ben sana zor bakıyorum başıma bir de üç tane yavru çıktı, her gün başının etini yedim çünkü haklıyım.
Madem bakamayacaksın, madem bulduğun erkek bes para etmez eee bunun cezasını niye ben çekiyorum.
Size sahip çıktığı için bile şükran duymalisiniz, çocuğunuz sizin gibi anne babaya sahip olduğu için çok şanssız en mantıklısı ise deveyi gutmeye devam etmek
eşinizin evine geri dönün çocuğu doğru düzgün büyütün, tekrar çocuk yapma gafletine düşmeyin, gerekirse kendinizi kısırlaştırın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?