Babam=en büyük hayalkırıklığım..

GirLookingForLove

..Kalpler Allah'ın elindedir..
Kayıtlı Üye
16 Ocak 2013
1.616
1.074

Daha öncede bir konu açmıştım 'Babam annemi aldattı' başlığı altında..Orada yazılanlar az da olsa rahatlatmıştı beni ve içimin acısını siz hiç tanımadığım insanlara dökmek istedim yeniden. Evet ne yazık ki aylar önce bu inanması güç gerçekle karşılaştım. Neler oldu neler bitti anlatması zor yaşaması ise ondan zor. Ama biliyorum ya Rabbim dağına göre kar verirmiş demek ki bunları yaşamamda da var bir hayır diyerek rahatlatıyorum kendimi. Güçlüyüm,sabırlıyım, derdimden büyük dertler var farkındayım ama bazen insana afallıyor, bazen zorlanıyor ya işte öyle bir andayım.
20 yaşında oldugumdan yani reşit oldugum ıcın babama nafaka davası açtım. Çünkü bana nafaka vermeyi kabul etmemiş. Ordan burdan burs bağlatmıştı bana 400 lira civarı. 200 lirası kesilmişti. o kesintiden sonra okuldan başarı bursu kazandım 250 lira. O da sadece o dönem içerisindeydi ve yeni son buldu. Bulduğu burslar dışında kesinlikle bir maddi katkısı olmadı. Ve okuldan burs aldıgımı bilmiyor sadece 200 lirayla geçinebildiğimi sanıyordu. Bir üniversite öğrencisi, herşeyden önce bir genç kız, yol parası,yemek parası ve 200 lira.Üstelik Ankara gibi büyük bir şehirde.. Bunları söylüyorum ama sanmayın ki para benim için herşey.. Ben ondan para istememiştim ki, ben ondan huzur,dürüstlük,sadakat istemiştim.. Babalıgını yapmadı mı bana yaptı! Asla laf etmem babalık sıfatına. Çok iyi bir babaydı doğru. Ama ta ki bugünler geldi, annemle kıran kırana bir savaş haline girdiler adeta. Nafakalar,tazminatlar evlere tedbir koymalar.. Ta ki babam evimizin faturalarını ödemeyi kesti, anneme sırf aldatıldıgı yüzünden babama atmış oldugu birkaç mesaj yüzünden açtıgı ceza davası işi bu noktaya getirdi. Kalktım ve babama nafaka davası açtım. Kendim için mi.. Hayır! Onsuzda yaparım ben kalkarım, çalışırım, didinirim zor değil.. Ama o evde bir anne, bir genç kız ve ergenlik döneminde bir kızı olduğunu unuttugu ıcın actım ben o davayı! Hiç mi düşünmedi ki benim vefakar bildiğim bu adam bu faturaları bu kadın ödeyemese bunlar elektriksiz kalsa, karda kışta donsalar, aç kalsalar.. Sen ki yıllar önce annemi zorla işten çıkaran adamsın. Bu muydu bedeli? Yıllarca çektiği ve hala çekmekte olduğu bu çile miydi? Aldatılmak mıydı sana olan büyük aşkının bedeli..
Düne kadar vicdanım yinede rahat değildi babama dava açmış olmaktan bunuda çok duygusal bir insan olmama veriyorum. Ama dün ne oldu? Boşanma davasının ilk duruşması gerçekleşti, eylüle ertelendi tabi anlaşmalı olmadığı için. Ve babam ne demiş? Hakimin bağladığı 750 lira nafaka çokmuş,ödeyemiyormuş, fazla geliyormuş ki paraın 250 lirası sırf kardeşimin. Geriye kalan 500 lira ile ev masrafı,faturalar ödenecek. Birde hiç mi ihtiyacı olmaz yıllardır karım olan bu kadının diye bile düşünmemiş.. Benim nafaka davamda ise sadece bir emekli maaşı olduğunu söylemiş.
Günlerce beni geri döndürmeye çalıştı, ona olan sevgimi, iyi niyetimi, saygımı, herşeye rağmen saygıda kusur etmememi kullanmak istedi. Gelecek kaygılarımı öne sürerek geleceğimle resmen tehdit etti beni. Baba,amca desteğin olmaz diye.. Amcam varlıklı, babamında çevresi geniş ya. Psikolojik baskı uyguladı üzerimde, duygularımı kullanmaya çalıştı, ne olursa olsun babama dava açmış olacakmışım, çok acıymış. Ya benim çektiğim acılar ne olacak? Benim yaşayamadığım çocukluğum, benim gençliğim, benim hayal kırıklığım ne olacak?
Onu kaybedermişim davayı geri almazsam.. Zaman zaman zorlandım,düşündüm,ağladım ama çıktığım yoldan dönmeyeceğim asla! Bunun adı ne bilmiyorum ama bir yoldayım. Annemin yanında, babamın karşısında.. Kimse istemez bunu, kimse annesini babasını karşısına almak istemez. Ama benim artık dayanacak gücüm kalmadı. Yoruldum, tükendim. Yaşayamadıklarım, içime attıklarım, huzursuzluklarım birikti artık.
Son cümlelerimde şunlar oldu ona: '' Bırak beni baba, evime bırak. Seninle adliyeye gelmeyeceğim. Sen anneme açtıgın ceza davasını geri aldın mı, o kadını o oturttugun evden cıkardın mı da benden davayı geri almamı bekliyorsun? Hadi sen bu dediklerimi yap 1 dk bile durmayayım geri alayım. Yoruldum Baba. O eve hem anne hem baba hem abla sıfatıyla girmekten, bu yaşımda bunları üstlenmekten yoruldum. Sen, sana en ihtiyacım olan zamanda gittin. Üniversite sınavına girmeme ramak kala terkettin evimizi. Belki hep yanımdaydın. Belki hep aradın,sordun, hiç yalnız bırakmadın beni. Ama yoktun baba.Kapımı çalan,derdimi soran,benimle arkadaş gibi sohbetler eden babam yoktu. Yatagına koşup sarılarak uyandırdıgım babam yoktu.Gece suu diye bagırdıgımda hiç durmadan suyumu getiren babam yoktu. Astım krizlerimde sogukkanlılıgını bir türlü koruyamayan anneme karşı beni iyileştiren babam yoktu. Bırak beni baba. Ben seni kaybettiysem,sen beni çoktan kaybettin.''


Doğru yanlış ne yapıyorum bilmiyorum.. Sadece dogru olduguna inanıyorum. Sizlerden sadece bikaç söz bikaç teselli duymak bile beni öyle rahatlatıyor ki.. Uzun oldu biliyorum ama içimden geldi işte. Okuma zahmetinde bulundugunuz icin çok çok teşekkür ederim..
 
Allah çok sabır versin..

İç çekerek okudum yazdıklarınızı..

Öncelikle anlatım tarzınız ve Türkçe' yi güzel kullanmanızdan dolayı teşekkür ederim.

Burada bir yanlış göremiyorum ben. Belki yorum yapmaya hakkımız yok ama, kardeşinin ve annesinin arkasında duran bir evladsınız.

Genelde buna benzer olaylarda şu olur:Fedakar çocuklar ve ana zor ama mutlu bir şekilde yaşlanır. Onları terkeden baba da özellikle yaşlanıp elden ayaktan düşünce ve hele ki uğruna yuvasını yıktığı kadın tarafından terkedilince hayatının şokunu yaşar ve pişman olur.
 
anlattıklarınız çok üzücü rabbim sabrınızı versin ama davanda direnmekte sonuna kadar haklısın sizi terkedip gitmiş birisine az bile ben bu aldatmaları anlayamıyorum artık ve kesinliklede tavizden yana değilim anneniz çalışabilir belki tekrar hem kendi için hem sizin için kafasıda dağılır bi nebze
 
Rabbim sana daha çok güç kuvvet versin inşaallah.
Yaşadıkların zor ama unutmamak gerek dünyaya geliş gayemiz bu sınavlar.
Sen bu kadar güçlü ve kuvvetli oldukça nice işler başarıcaksın inanıyorum.
Baban içten içe pişmanlığı başlamıştır bunları dedikten sonra zaten bi süre sonra da uykusundan uyanır.

Sana bişey diyeyim mi bende babamın tel inde aşkım lı bi mesaj yakalamıştım bundan 3-4 ay önce o noyu deli gibi aradım açan olmadı babama 1 hafta boyunca zindan ettim bana düşkündür ona bildiğimi belli etmeden gaddarca davrandım çok fazla gözdağları verdim ve en sonunda o noyu araştırdım polis arkadaşlarıma. Erkek üzerine kayıtlı çıktı. Sonra başka bi erkek arkadaşım noyu aradı erkek çıktı tokatta yaşıyomuş hatta belki de dedim sevgilisine yollayacağı mesajı babama yolladı ama belli saatler de görüşmeler de vardı dedim belki erkek arkadaşıdır o mesajı da yanlışkla yollamıştır. Daha da kurcalamadım. Güçsüzlüğümden değil ama anneme kıyamamamdan yaptım. yoksa deliliğim tutar herşeyi yapabilirim davaya kadar da gider iş.

Ben evlilik arifesindeyim bir de bunu gündeme getirdiğimde hayatını zindan edicektim annemin biliyorum babamı affedemicekti ama ayrılamacaktı da ne gerek var dedim o ateşi yüreğine koyup yaşatmaya. yaşları 50 zaten. bazen babamın tel i geçer alime hala sadece 1 kere mesajlara aşağı inmeden baktım gerisini yapamadım. Bende büyük evlatım bize fedakarlık düşüyor bir daha da kurcalamadım. Yapanları Allah a havale etmek en iyisi.

sen üni.den sonra mesleği eline alınca ailene güzel bi yaşam süreceksin o günleri düşün motive ol. Dua et. Allah yardımcın olsun canım.
 

Hepinize çok çok teşekkür ederim yorumlarınız için. Olumlu olumsuz bir şeyler duymaya öyle ihtiyaç hissetmişim ki kendimde. İçine ata ata yoruluyor insan. Beni rahatlattınız, motive ettiniz. Kendime olan inancım ve güvenim çıktı yeniden. Allah hepinizden razı olsun :) İnanıyorum ki bütün bunları atlatacağız ve çok mutlu bir hayatımız olacak anneciğimle, kardeşimle. Rabbim sizleride mutlu etsin.
 
Merhaba ortağım..
Galiba ne hissettiğini anlayacak tek kişi benim.. Açmıştım aynı başlıktan 2-3 ay önce. 2-3 aydır girmiyorum çünkü çok utanıyorum. Aslında utanmamam gerekenin ben olmadığını da biliyorum ama o benim babam. O benim canım, küçükken 'kahramanım' dediğim adam.
Ben söyleyemedim anneme, çünkü daha 16 yaşındayım. Regl olduğumda uana utana söylediğim anneme nasıl "Babam seni aldatıyor?" derim? Aynı evdeyiz. Yüz yüze bakıyoruz. Benim bildiğimi anladığını düşünüyorum ama sanırım hala devam ediyor. Bakmaya cesaret edemiyorum, ya devam ediyorsa? Ne yaparım o zaman?
İçime atıyorum, içimde dursun kimse bilmesin istiyorum ama olacak gibi değil. Dağ kadar oldu ve gittikçe eziliyorum.
 
Canım ya sakın vicdan azabı çekmek gibi bir hataya düşme ,anneni aldatırken ,sizi maddi ,manevi yoksunluk içinde bırakırken babanın vicdanı nerdeymiş?bide evladına nafaka vermemek için duygu sömürüsü yapıyor? Yok çevre ne dermiş vs,ödesin o zaman paşa paşa ,size zaten bakmakla sorumlu,ne zannediyor o kendini ,çevre ne derse desin ,sizin gelip masraflarınızı mı karşılıyorlar,açmısın tokmusun diyen mi var ,valla bana biri bu kadar zulmetse acımam ne koparırsam alırım .gönlün rahat olsun güzel kardeşim ,sevgiler.
 
Merhaba ortağım..
Galiba ne hissettiğini anlayacak tek kişi benim.. Açmıştım aynı başlıktan 2-3 ay önce. 2-3 aydır girmiyorum çünkü çok utanıyorum. Aslında utanmamam gerekenin ben olmadığını da biliyorum ama o benim babam. O benim canım, küçükken 'kahramanım' dediğim adam.
Ben söyleyemedim anneme, çünkü daha 16 yaşındayım. Regl olduğumda uana utana söylediğim anneme nasıl "Babam seni aldatıyor?" derim? Aynı evdeyiz. Yüz yüze bakıyoruz. Benim bildiğimi anladığını düşünüyorum ama sanırım hala devam ediyor. Bakmaya cesaret edemiyorum, ya devam ediyorsa? Ne yaparım o zaman?
İçime atıyorum, içimde dursun kimse bilmesin istiyorum ama olacak gibi değil. Dağ kadar oldu ve gittikçe eziliyorum.


Canım benim ya.. Çok üzgünüm ve seni çok iyi anlıyorum emin ol tıpkı senin beni anladığın gibi.. Benim annem öğrenmişti önce. Ama inan bana senin yerinde olsam ne yapar eder bir şekilde söylerim anneme..Biliyorum öyle zor ki.Ama acı, ama gerçek. Güçlü olmak zorundayız canım. Sen güçlü olacaksın ki annende güçlü olacak, ayaga kalkacak, toparlanacak. Anladıgım kadarıyla çok daha hassas bir yapıdasın tıpkı benim gibi. Ama derler ya olmuşla ölmüşe çare yok..
Babasızlık.. Ah o öyle dile dökmesi zor ki . Baban hayattayken babandan olmak öyle zor ki. Ama insan evladına yapar mı bunu? Canını yakar mı böylesine? Bunun acısını çekmek zorundalar bu dünyada olmazsa öteki dünyada! Annen bilmek zorunda tatlım bunu unutma.. :KK43: Sakın içine de atma bak bende etrafımdakilerle çok paylaşamıyorum belki ama burdan anlatıyorum rahatlıyorum..Ben dinlerim seni hem.. tamam mı :/
 
Canım ya sakın vicdan azabı çekmek gibi bir hataya düşme ,anneni aldatırken ,sizi maddi ,manevi yoksunluk içinde bırakırken babanın vicdanı nerdeymiş?bide evladına nafaka vermemek için duygu sömürüsü yapıyor? Yok çevre ne dermiş vs,ödesin o zaman paşa paşa ,size zaten bakmakla sorumlu,ne zannediyor o kendini ,çevre ne derse desin ,sizin gelip masraflarınızı mı karşılıyorlar,açmısın tokmusun diyen mi var ,valla bana biri bu kadar zulmetse acımam ne koparırsam alırım .gönlün rahat olsun güzel kardeşim ,sevgiler.

Teşekkür ederim çok rahatlattınız beni.. Klasik ben işte haksızlıga düştüğümde bile haksızlık yapana canım acır benim .. Hele bir de baba olunca. Zor oldu işte. Ama üstesinden geldim özellikle bu bır kac gunde. Insan gerçekleri görünce atıverıyor o sevgıyı ordan. Yerınde kocaman bir boşluk. İnsan bilince baba dediği adamın başka bir kadına ev açtıgını. Söküp atası geliyor zaten sevgisini.
 
X