Ayın 24 inde tam yıl oldu o gideli, hayatımın adamıydı, yuruyusum, saçlarım,gözlerim hep babam. Huylarım da babam

onun sesini duymadan 1 hafta geçirmezdim, illa bi aloo diyecek, tam 3 senedir ne sesi ne görüntüsü var,anca rüyada, acı tarifsiz zehir gibi bıçak gibi ciğerini söker gibi bir acı. Her an her saniye aklımda, onun geyiklerini zeka kokan muhabbetini beni sevmesini,o kurban olduğum kıvırcık saçlarını özledim, bir özledim ki kalbim bağırıyor içeriden dışarda tık yok. Ya nasıl birşey bu, yanı inanıyorum beni bekliyor ,e bende gidicem tabi canımın içinin yanına, o benim nefesim,dünyam,babam. Antidepresan ile yaşıyoruz işte, 2 Çocuk var ,annem var Allah uzun ömür versin ,canım eşim var ,Allah evlat acısı göstermesin, elbet bir gün can babamla ilk Askim dünyam ile kavuşacağız, zaten orda o yalnız değil ,annesi babası doğmadan ölen 2 kardeşim de orda. Bekle beni can babam,nefesim. Çok özledim çok, ben ayin 24 ünü yâsamadim,tüm gün uyudum taa akşam 6 ya kadar uyudum,hiç uyanmak istemedim,ciğer yangınım hiç dinmedi ,tuhaf ama Allah sabrını veriyor.