- 17 Eylül 2013
- 429
- 405
- 86
- Konu Sahibi birisimbulbana
- #61
Okulum bitmek üzere. Dediğiniz gibi biraz daha iyi olur gibi oluyorum sonra yine bir olay patlak veriyor. Zaten gerekmedikçe ben de konuşmuyorum onunla artık. O gördükçe azarlıyor işte kafası kızdıkça.Fark ettim ki insanlarla ilişkilerimde, biri bana suçlayıcı bir şey söylese hemen kendimi suçlu hissediyorum suçlu olmasam da. Psikolojik destek almayı da düşündüm ama zaten eğitimim için para harcıyor bir de onu söylemek istemedim. Yani söylesem annem kesin bulur çabalar biliyorum ama o içten içe kızar iyice onu da biliyorum, yani bunu önemsemez ve çok para harcadığı için üzerine bu da eklensin istemez. Onun için mesleğime başlayınca kendi imkanlarımla gitmeyi istiyorum.
Ne diyecegimi bulamiyorum bazen.
İnsanin hayatindan nasil çalınır en canli ornegi bu olaylar. Bunu yasamayan anlayamaz.
Icimizde neleri oldurduler kim bilir. Sorsak hic bir problemimiz hicbir derdimiz yok gulluk gulistanlik yasadigimizi soylerler.
Bilmiyorlarki en kucuk bir hayat darbesine dahi dayaniksiz hale getirdiklerini.
Ne diyelim Allah bi kapi acar elbet. Karanliktan aydinliga cikmak cok uzak degil.
Benim babamda benim hayata gec kalmama sebep oldu. Hep kendi istedigi gibi yasayalim istedi. Taki ben kendimi bilip ayaklarim uzerinde durma cabalarima kadar. Sonra onun goruslerini yok saydim. Cunku artik onun yonlendirmesinin bana ruhuma zarar verdigini biliyordum. Bu hikayemin iyi kısmı. Ruhsal olarak çöküntü yasatan, ozguvenimi yerlerde surunduren kisimlari anlatmakla bitmez.
Yinede bir umudum. Kucukte olsa.
ama mesleginizi elinize alinca bir an once toparlayin kendinizi. Inanin gecmiyo hayat baskaninsanlarin actigi yaralarin golgesinde.