• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babamı kaybettim

bebekligunler

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
4 Haziran 2025
3
3
1
35
3 ay olucak. Onu çok özlüyorum. Dertleşebileceğim biri yok. Tek arkadaşım iki yaşındaki bebeğim. Neden kaybettikten sonra değerini anlıyoruz? Keşke biraz daha zamanım olsaydı. Çok değerli bi insandı. Vefat ederken ne düşündü, yalnız hissetti mi, korktu mu? Ona sıkıca sarılmak isterdim. Aslında çok karışık hisler içindeyim. Kanser şüphesiyle doktor doktor gezildi. Hastalığı tam olarak neydi öğrenemeden aramızdan ayrıldı. Bu kadar kolay pes etmemeliydi güçlüydü benim babam. 80/90 km yol yapardı bisikletle. Hala inanamıyorum. Mezarı orda ismi yazıyor ama sanki yatan başka biri.
 
Çok üzgünüm. Her ölüm erkendir hele ki böyle yakınlarımızı kaybettiğimizde saniyelerin değerini anlarız. Acınız çok taze yas sürecine geçeceksiniz sonra hayatınız bir şekilde yeni şekline uyum sağlamanıza yardım edecek.
Acınızı yaşayın. Allah sabırlar versin.
 
Evde bebek var ve unutuyorum yani bazen gülüyoruz bebişle eğleniyoruz babama haksızlık yapıyormuşum gibi hissediyorum. Gözüm dalsa hafiften bebiş hissediyor hemen dikkat çekmeye çalışıyor. Bu eksiklik hissi. 35 yaşındayım. Daha öncesinde vefatlar oldu ama ilk defa bu kadar yakin ve gerçekten yaşamadan anlaşılmıyor
 
Başınız sağolsun. Babacığınızın mekanı cennet olsun.
Babanız ardında onu seven ve iyi anan bir evlat bırakmış. Siz mutluluğunuz onu daha çok mutlu ederdi eminim.
Sizin elinizde değildi. Babanızın da elinde değildi. Hayat bu. Dünya misafirhanemiz hepimiz zamanımız dolunca terk edeceğiz.
Babanızın ruhu için okuyup, onun adına sadakai cariye de bulunabilirsiniz.
Allah acınızı hafifletsin.
 
Basınız sağolsun anılara tutunacaksınız, acısı geçmeyecek kalacak ama eskisi kadar hiç bir zaman acıtmayacak. Ne güzel bebeğinizi görmüş sevmiş, varlığını bilmiş. Ben babamı 5 yasındayken kaybettim, beni eşimi bebeğimi tanımasını çok isterdim. Çok sabir diliyorum size
 
Evde bebek var ve unutuyorum yani bazen gülüyoruz bebişle eğleniyoruz babama haksızlık yapıyormuşum gibi hissediyorum. Gözüm dalsa hafiften bebiş hissediyor hemen dikkat çekmeye çalışıyor. Bu eksiklik hissi. 35 yaşındayım. Daha öncesinde vefatlar oldu ama ilk defa bu kadar yakin ve gerçekten yaşamadan anlaşılmıyor
Öncelikle basınız sağolsun.Hiç kimseye özelliklerde babaniza haksızlık yapmıyorsunuz.Geride kalan herseyi yaşamak zorunda küçücük bebeginiz var sizde onun için yaşamak zorundasiniz.Bende babamı kaybettim.sizin düşündüklerini çok dusundum.korktumu bir isteği varmiydi?.İnanin bunları düşünmek insana üzüntüden başka bir şey vermiyor sonuç olarak insan yanlız gelip yanlız gidiyor.Ama bebeğiniz sizin uzuntunuzu anlıyor.Babaniz için bol bol dua edin içinizin rahatladigini hissedeceksiniz.
 
Başınız sağolsun.

Haksızlık yapmıyorsunuz. Hayat devam ediyor. Yine güleceksiniz, yine eğleneceksiniz. Bu, babanızın yasını tutmadığınız anlamına gelmiyor. 3 ay henüz çok taze, kendinize vakit verin.
 
Teşekkür ederim sizlere. Böyle konuşmak iyi geldi. Annemle konuşamıyoruz çok üzgün. 37 yıllık hayat arkadaşını kaybetti. Yanimda kalsin istiyorum yalnız kalmak istiyor. Onuda anliyorum
 
3 ay olucak. Onu çok özlüyorum. Dertleşebileceğim biri yok. Tek arkadaşım iki yaşındaki bebeğim. Neden kaybettikten sonra değerini anlıyoruz? Keşke biraz daha zamanım olsaydı. Çok değerli bi insandı. Vefat ederken ne düşündü, yalnız hissetti mi, korktu mu? Ona sıkıca sarılmak isterdim. Aslında çok karışık hisler içindeyim. Kanser şüphesiyle doktor doktor gezildi. Hastalığı tam olarak neydi öğrenemeden aramızdan ayrıldı. Bu kadar kolay pes etmemeliydi güçlüydü benim babam. 80/90 km yol yapardı bisikletle. Hala inanamıyorum. Mezarı orda ismi yazıyor ama sanki yatan başka biri.
Başınız sag olsun. Rabbim mekanini cennet eylesin, nur icinde yatsin. Hayat böyle bir şey işte :(, bu dünya yalan sadece biz bunun farkına varmadığımız için belki de ani ölümlere hala şaşırıyorum.
 
Başınız sağolsun. Yas sürecinde böyle hissetmeniz çok acı da olsa çok normal. Kaybettiklerimiz en sevdiklerimiz olunca yas daha da uzun sürüyor. İnancınız varsa içiniz daraldıkça ve onu özledikçe ona dua okuyun gönderin ve ona bunun iyi geldiğini düşünün. İnsan, sevdiğine konduramıyor ona haksızlık edilmiş gibi hissediyor, o yokken onun yerine şuan yaşayanlar belki zoruna gidiyor ama hepimiz bir gün bir sebepten öleceğiz bunu da düşünün.
 
3 ay olucak. Onu çok özlüyorum. Dertleşebileceğim biri yok. Tek arkadaşım iki yaşındaki bebeğim. Neden kaybettikten sonra değerini anlıyoruz? Keşke biraz daha zamanım olsaydı. Çok değerli bi insandı. Vefat ederken ne düşündü, yalnız hissetti mi, korktu mu? Ona sıkıca sarılmak isterdim. Aslında çok karışık hisler içindeyim. Kanser şüphesiyle doktor doktor gezildi. Hastalığı tam olarak neydi öğrenemeden aramızdan ayrıldı. Bu kadar kolay pes etmemeliydi güçlüydü benim babam. 80/90 km yol yapardı bisikletle. Hala inanamıyorum. Mezarı orda ismi yazıyor ama sanki yatan başka biri.
Başınız sağ olsun.
Henüz çok yeni, bu duygu ve düşüncelerden herkes geçiyor. Kendinize zaman tanıyın, anın, ağlayın, anlatın.... Zamanla geçmeyecek ama günlük akış bir tık ön plana geçecek böylece ilk gün ki gibi olmayacak. Herkesin başından geçiyor, Allah yar ve yardımcınız olsun, mekanı cennet olsun.
 
başınız sağolsun, benimde oldu 6 yıl babam gideli. ama sorsan dün gibiydi. unutulmuyor geçmiyor, kabrine bile çok zor gidiyorum hâlâ gerçek gelmiyor. alışıyorsun zamanla işte
 
3 ay olucak. Onu çok özlüyorum. Dertleşebileceğim biri yok. Tek arkadaşım iki yaşındaki bebeğim. Neden kaybettikten sonra değerini anlıyoruz? Keşke biraz daha zamanım olsaydı. Çok değerli bi insandı. Vefat ederken ne düşündü, yalnız hissetti mi, korktu mu? Ona sıkıca sarılmak isterdim. Aslında çok karışık hisler içindeyim. Kanser şüphesiyle doktor doktor gezildi. Hastalığı tam olarak neydi öğrenemeden aramızdan ayrıldı. Bu kadar kolay pes etmemeliydi güçlüydü benim babam. 80/90 km yol yapardı bisikletle. Hala inanamıyorum. Mezarı orda ismi yazıyor ama sanki yatan başka biri.
Basınız sagolsun bnde kardesımı kaybettim 2 yıl olcak bnde sızın gbı mezara bakıyorum ismi yazıyor hala inanamıyorum konduramıyorum ona bnm kardesım mi diyorum:( ahh ahh acı hıc gecmiyor sadece acıyla yasamayı ogrenıyorsunuz.anılar sesı aklıma geldikçe boğazım dugumlenıyor.ahiret var ıns Allah hepimizi sevdıklerımızle bulustursun. Rabbım mekanlarını cennet eylesın
 
3 ay olucak. Onu çok özlüyorum. Dertleşebileceğim biri yok. Tek arkadaşım iki yaşındaki bebeğim. Neden kaybettikten sonra değerini anlıyoruz? Keşke biraz daha zamanım olsaydı. Çok değerli bi insandı. Vefat ederken ne düşündü, yalnız hissetti mi, korktu mu? Ona sıkıca sarılmak isterdim. Aslında çok karışık hisler içindeyim. Kanser şüphesiyle doktor doktor gezildi. Hastalığı tam olarak neydi öğrenemeden aramızdan ayrıldı. Bu kadar kolay pes etmemeliydi güçlüydü benim babam. 80/90 km yol yapardı bisikletle. Hala inanamıyorum. Mezarı orda ismi yazıyor ama sanki yatan başka biri.
Basiniz sağolsun.Daha aciniz cok taze elinizden gelen dua etmek ve babaniz adina sadaka vermek olur.
 
Back
X