İnsan eti ağır falan değil. Vefa duyulacak insanı başının üstünde taşırsın. Benim babam ben evlenirken ekonomik kriz nedeniyle birden borç içinde kaldı. Tamamen kendi imkanlarımla ve ablamın desteğiyle evlendim ama babamı bir gram üzmedim kimseye de laf ettirmedim. Çünkü babam bütün çocuklarına yemeyip yediren giymeyip giydiren bir adamdı. İşi bozuldu gitti pazarda mal sattı, alacağını alamadı inşatta çalıştı. Ağır hastalandı, son gününe kadar hepimiz bebek gibi baktık. Benim bu hayatta en güvendiğim kişi babamdı. Annemin baskıcı tavrına karşı bile korudu kızlarını.
Sizinkine baba denemez maalesef. Arkanızda bırakmanız gerekirken travmadan travmaya koşuyorsunuz. Buradan bile onay bekliyorsunuz, gideceksin yapacaksın bakacaksın yazılsın istiyorsunuz. Çok net yazacağım, sizin durumunuzda ben olsam durumunu bile sormazdım. Gençliğinde bizi terk edip başka kadınlara koşmuş, başkasının çocuklarına yedirmiş ama ben karnımı çöpten doyurmuşum. Zor günümde arkamda durup başımı okşamamış, evladım dememiş.
Kimle takıldıysa onlar baksın.