- Konu Sahibi dertli_simge
-
- #1
kızlar, çocuklu ve gençlik yıllarından buyana babamın bana ettiklerini unutamıyorum. bu yaralar içimde bir türlü kapanmıyor
1) 12/13 yaşlarındaydım, bir akrabalarda misafirlikteydik. demin de belirttiğim gibi, asosyal pısırık pasif bir çocuktum, çok çekingendim. akrabalar da benim üstüme geldikçe geldiler "bu çocuk neden konuşmuyor, niye ağzını açmıyor" diye... babam da gülerek "onun akıl yaşı daha 3" dedi !!! o anda ben beynimde kurşun yemiş gibi oldum kızlar
2) ortaokulda öğrenciyken heves ettim, biriktirdiğim harçlıkla "bir genç kızın gizli defteri" kitabını aldım. bizim yaşlarda bir kızın öyküsünü anlatıyordu kitap. babam kitabımı görünce cinsel ilişkiyle, seksle ilgili bir kitap sandı, ismi "bir genç kızın gizli defteri" ya!!!! paramparça etti kitabı ve beni de dövmüştü
3) bu olayda çok küçüğüm, 5-6 yaşında olmalıyım. otobüs bekliyorduk galiba, bir de manav vardı. manavda kıpkırmızı elmalar vardı ve ben elmalara bakıyordum çünkü çok kırmızıydılar ve rengi çok dikkatimi çekmişti.. biraz fazla yaklaşmışım, dokunmadım ama inceliyordum. manav beni babama şikayet etti elmalara yaklaşıyor diye, babam naptı peki? sağlı sollu iki tane tokat aşketti yüzüme... söyleyin el kadar çocuğa yapılır mı bu? elalem yüzünden kendi kanından canından çocuğuna vurur mu insan?? çocuğunun psikolojisinin bozulmasını göze alır mı? ben baba olsaydım manava "ne var beyefendi çocuk bu, birşey yapmıyor ya" der, evladımı korur gene de tokatları atmazdım.. bakın 28 oldum hala unutamam bu olayı..
arkadaşlar bu 3 olay sadece örnek.. daha nicelerini yaşadım ve hala da yaşıyorum.. sessizim diye sadece dışarda ezilmedim, ailem de ezdi beni. yıllar geçtikçe, okuyup işe girince ailemin gözünde prestijim biraz yükseldi ama yine de kontrol altında tutmaya çalışıyorlar beni.. bu yaşımda, bir arkadaşla günübirlik gezmeye gittim diye babam beni dövmeye kalkıştı.. anneme sitem etmeye kalkıyorum, diyor ki "o senin baban, yıllarca sizin için çalıştı çabaladı, mal mülk edindi sizi okuttu" vs. vs. evet tamam bunları kabul ediyorum ama babalık bundan mı ibaret sadece???? içimdeki kırgınlık geçmiyor geçmiyor işte... bir de babam benden sıcaklık beklemiyor mu sinir oluyorummm.. içimden gelmiyor ki sıcaklık göstermek, boynuna atılmak, vallahi de billahi de gelmiyor işte?? onlardan ayrı eve çıkmak istiyorum ama manevi baskı uyguluyorlar, annem "baba bedduası tutar, alırsan ömrün billah ızdırap içinde yüzersin" diyor.
ne yapmalıyım kızlar, nasıl etmeliyim?? aranızda benim gibi babası olan var mıydı?? gelin biraz dertleşelim inanın çok ihtiyacım var...
1) 12/13 yaşlarındaydım, bir akrabalarda misafirlikteydik. demin de belirttiğim gibi, asosyal pısırık pasif bir çocuktum, çok çekingendim. akrabalar da benim üstüme geldikçe geldiler "bu çocuk neden konuşmuyor, niye ağzını açmıyor" diye... babam da gülerek "onun akıl yaşı daha 3" dedi !!! o anda ben beynimde kurşun yemiş gibi oldum kızlar
2) ortaokulda öğrenciyken heves ettim, biriktirdiğim harçlıkla "bir genç kızın gizli defteri" kitabını aldım. bizim yaşlarda bir kızın öyküsünü anlatıyordu kitap. babam kitabımı görünce cinsel ilişkiyle, seksle ilgili bir kitap sandı, ismi "bir genç kızın gizli defteri" ya!!!! paramparça etti kitabı ve beni de dövmüştü
3) bu olayda çok küçüğüm, 5-6 yaşında olmalıyım. otobüs bekliyorduk galiba, bir de manav vardı. manavda kıpkırmızı elmalar vardı ve ben elmalara bakıyordum çünkü çok kırmızıydılar ve rengi çok dikkatimi çekmişti.. biraz fazla yaklaşmışım, dokunmadım ama inceliyordum. manav beni babama şikayet etti elmalara yaklaşıyor diye, babam naptı peki? sağlı sollu iki tane tokat aşketti yüzüme... söyleyin el kadar çocuğa yapılır mı bu? elalem yüzünden kendi kanından canından çocuğuna vurur mu insan?? çocuğunun psikolojisinin bozulmasını göze alır mı? ben baba olsaydım manava "ne var beyefendi çocuk bu, birşey yapmıyor ya" der, evladımı korur gene de tokatları atmazdım.. bakın 28 oldum hala unutamam bu olayı..
arkadaşlar bu 3 olay sadece örnek.. daha nicelerini yaşadım ve hala da yaşıyorum.. sessizim diye sadece dışarda ezilmedim, ailem de ezdi beni. yıllar geçtikçe, okuyup işe girince ailemin gözünde prestijim biraz yükseldi ama yine de kontrol altında tutmaya çalışıyorlar beni.. bu yaşımda, bir arkadaşla günübirlik gezmeye gittim diye babam beni dövmeye kalkıştı.. anneme sitem etmeye kalkıyorum, diyor ki "o senin baban, yıllarca sizin için çalıştı çabaladı, mal mülk edindi sizi okuttu" vs. vs. evet tamam bunları kabul ediyorum ama babalık bundan mı ibaret sadece???? içimdeki kırgınlık geçmiyor geçmiyor işte... bir de babam benden sıcaklık beklemiyor mu sinir oluyorummm.. içimden gelmiyor ki sıcaklık göstermek, boynuna atılmak, vallahi de billahi de gelmiyor işte?? onlardan ayrı eve çıkmak istiyorum ama manevi baskı uyguluyorlar, annem "baba bedduası tutar, alırsan ömrün billah ızdırap içinde yüzersin" diyor.
ne yapmalıyım kızlar, nasıl etmeliyim?? aranızda benim gibi babası olan var mıydı?? gelin biraz dertleşelim inanın çok ihtiyacım var...
Son düzenleme: