Babamla ilgili sorunları aşamıyorum.

Herkese merhaba çok despot bir aile ortamında büyüdüm kendi kararlarım vardı ama zamanla hiçbir öneminin olmadığını deneyimledikçe çok konuşmamaya ve kendime güven duymamaya başlamışım bunu sonradan fark ettim.ailede hep babam haklıydı dövdü sövdü hakaretler etti sürekli kıyasladı ve annemle olan mutsuz evliliğini devam ettirmenin sebebini ben ve kardeşim olarak bizi gördü (annemi çok aldattı.)annem erkektir yapar mantıksızlığında bir kadın o kabul ettikçe benim midem daha da bulandı(annemin gidebileceği bir yer yok mecburiyetler de var işin içinde cahillik de)bir kere ben yakaladım mesajlarını babamın anneme ve kardeşime söyledim bu durumu dayanamadım sonra babam suç bastırdı annenle mutsuz olalım istiyorsun dimi dedi bana şeytan muamelesi yapıp kavgada galip çıktı.hep korktuk babamızdan ta ki kardeşim de ben de para kazanana kadar demek isterdim ama o zaman da devam etti korkularımız bizi damızlık gördü sizi ben okuttum kazandığınız benim sayemde demeye başladı ve evden yediklerimiz bile batmaya başladı hoş biz zaten evin eksiklerini alıyorduk sonra yetmedi ikimize de kredi çektirdi salak gibi gittik banka ne kadar veriyorsa çektik eline teslim ettik ikimizde birkaç yıl gençliğimizin baharında borç ödeyeceğiz diye ne araba aldık ne kendimize bir yatırım yapabildik size çok masraf ettim ben dedi üstelik yardıma da ihtiyacı yoktu biz hep borçlu hissettik kendisine aradan borçlarımız bitti şükür ama biz dr bittik şimdi geçip eşe dosta harika babalığından bahsediyor bizim ise vefasızlığımızdan.belli yaşa kadar kendimi yetersiz haksız oksijen israfı olarak gördüm sonra kendim için yaşamadığımı kendimi tanımadığımı fark ettim çünkü yaşamım hep komutlarla geçti.bu kadar aptallık neyin nesi diyorum şimdi ama sanki ruhum uyuşmuş gibiydi o dönem.her neyse şimdilerde kendimi tanımak gülebilmek hüzünle bakmamak istiyorum.başkalarının ailelerine imrenmek çok kötü bir his.artık kendime attığım tüm kazıkların telafisi olmak istiyorum.çocukluk travmaları atlatılması imkansız mı sizce?

İmkansız değil ama çok uzun bir terapi ve yeniden yapılanma süreci gerekiyor. Sizi çok iyi anlıyorum, kendinize ihanet ettiğiniz düşüncesi de çok tanıdık ama zor insanlar ve zor koşullarla baş edebilmek için yapmak zorunda kaldıklarınızı kendi hanenize yazmayın bence.
Zaman kaybetmeden terapiye başlayın, iyileştikçe hayatınız da genişleyecek umuyorum ki...

Cevap atan olmayacak sandım.teşekkür ederim.eskiden çok aldım terapi işe yarayacaktı belki ama ben kendimi değiştiremedim çok zor sanki bazı şeyler kemikleşti.bende sürekli olarak eskiye dönme dışarda kahkaha atarsam her an babama yakalanacakmışım hissi.bir de uzun zamandır işim dışında hiçbir şey yolunda gitmiyor bazen bu ruh halim yüzünden mi işlerim rast gitmiyor ben mi çekiyorum acaba diyorum yAni anlayacağınız benim tercih etmediğim insanlar yüzünden tüm hayatım berbat geçiyor bir çocuğa anne babadan daha büyük zarar verecek kimse olmuyor

Kendi küçüklüğünüzü düşünün eğer o sizin evladınız olsaydı neler söylerdiniz nasıl elinden tutup ayağa kaldırır nasıl destekler ve severdiniz işte bunları kendinize uygulayın herşeyden çok sevin koruyun kendinizi artık olan olmuş kendinize acımayı bırakıp arkanızda hayal ettiğiniz ebeveynler misali dağ gibi durun gerekirse görüşmeyin kesin irtibatı kendi aileniz olun bi bebeğin canı acısa annesi koşup sarılır ve geçti ağlama artık korkma yanındayım seni tüm kötülüklerden koruycam diyip sırtını sıvazlar başını okşar gerekirse kaplan kesilir siz de kendinize söz verin bugünden itibaren bu şekilde ilerleyin aynı anlayış ve şevkatle

secretgardennn123 .!.:

Cevap atan olmayacak sandım.teşekkür ederim.eskiden çok aldım terapi işe yarayacaktı belki ama ben kendimi değiştiremedim çok zor sanki bazı şeyler kemikleşti.bende sürekli olarak eskiye dönme dışarda kahkaha atarsam her an babama yakalanacakmışım hissi.bir de uzun zamandır işim dışında hiçbir şey yolunda gitmiyor bazen bu ruh halim yüzünden mi işlerim rast gitmiyor ben mi çekiyorum acaba diyorum yAni anlayacağınız benim tercih etmediğim insanlar yüzünden tüm hayatım berbat geçiyor bir çocuğa anne babadan daha büyük zarar verecek kimse olmuyor

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar süre aldınız, yeterince kendinizi açabildiniz mi ya da terapistin yetkinliği neydi/nasıldı bilemiyorum ama yeniden başlamak isterseniz araştırmalarınıza ben de destek vermeye çalışırım. Terapiste ve sürece güvendiğinizde gerisi gelir inancındayım.
Kendinizi bir anda değiştiremezsiniz, olanlar da bir anda olmadı... Onca yılın yükünü atmak gerçekten kolay değil ama başka yol da düşünemiyorum.
"Ruh halim yüzünden ben mi çekiyorum" sorunuz bile bir çarpıtma içeriyor, bunlar aklınıza geldikçe ve bir uzmanla çözümledikçe doğru düşünmeyi öğreneceksiniz zamanla. Bu da hayatınıza yansıyacak.