Babasını Kaybedenler, Süreci Nasıl Atlattınız?

AmberMila

AmberMila

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Aralık 2023
1.150
1.597
53
31
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Birebir örtüşmüyor belki yaşadığımız şey ama ben de eşimi ,yol arkadaşımı kaybettim ...ilk günler iç organlarımın acısından yerimde duramıyordum.Konuşulmamış bir meselem yoktu ama daha önce haklı sebeplerimle bile olsa ona söylediklerim beni yedi bitirdi adeta ..iki çocuğumuz var ve onlar da henüz bana ihtiyaç duyacak yaşta ..kalan olmaktan dolayı bile omzuma tonlarca sorumluluk çöktü kaldı.O acı da yerini hüzüne bıraktı.Kızlarımla babaları hakkında konuşurken hüngür hüngür ağlıyorken ...şimdi hafif buğulanıyor gözlerimiz ve arada gülümsediğimiz anılarımız da geliyor aklımıza .Hayatta keşke herşey kontrolümüz altında olsaydı ..ama dünya öyle bir yer değil..eminim babanız sizin güzel bir yuva kurduğunuzu ,sevdiğinizi ve sevildiğinizi bilmekten mutluluk duyardı.
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Başın sağ olsun Allah rahmet eylesin. Geçmiyor aşılamıyosun hayat devam ediyor evet ama yokluğu hiç bir zaman geçmiyor ve yeri de dolmuyor bende öyle oldu çünkü. Kendinden başka dayanacak kimse yok bunu unutma. Geri kalanlar senin yanında en azından umarım hep mutlu olursun.
 
KudrAlobar .!.:
Benim bir yıl sürdü yas sürecim. 6 sene geçti üstünden. Bir yıldan sonra ağlamalarım azaldı, gülerek anabilmeye başladım. Hala aklıma gelince içim sızlıyor. Ama ilk günkü gibi kalmıyor hiçbir acı. Geçecek. Kendini sıkma, süreci yaşa.
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim, paylaşımın beni biraz iyi hissettirdi 💛
 
Anamnez .!.:
Birebir örtüşmüyor belki yaşadığımız şey ama ben de eşimi ,yol arkadaşımı kaybettim ...ilk günler iç organlarımın acısından yerimde duramıyordum.Konuşulmamış bir meselem yoktu ama daha önce haklı sebeplerimle bile olsa ona söylediklerim beni yedi bitirdi adeta ..iki çocuğumuz var ve onlar da henüz bana ihtiyaç duyacak yaşta ..kalan olmaktan dolayı bile omzuma tonlarca sorumluluk çöktü kaldı.O acı da yerini hüzüne bıraktı.Kızlarımla babaları hakkında konuşurken hüngür hüngür ağlıyorken ...şimdi hafif buğulanıyor gözlerimiz ve arada gülümsediğimiz anılarımız da geliyor aklımıza .Hayatta keşke herşey kontrolümüz altında olsaydı ..ama dünya öyle bir yer değil..eminim babanız sizin güzel bir yuva kurduğunuzu ,sevdiğinizi ve sevildiğinizi bilmekten mutluluk duyardı.
Genişletmek için tıkla...
ece4458 .!.:
Başın sağ olsun Allah rahmet eylesin. Geçmiyor aşılamıyosun hayat devam ediyor evet ama yokluğu hiç bir zaman geçmiyor ve yeri de dolmuyor bende öyle oldu çünkü. Kendinden başka dayanacak kimse yok bunu unutma. Geri kalanlar senin yanında en azından umarım hep mutlu olursun.
Genişletmek için tıkla...
KudrAlobar .!.:
Benim bir yıl sürdü yas sürecim. 6 sene geçti üstünden. Bir yıldan sonra ağlamalarım azaldı, gülerek anabilmeye başladım. Hala aklıma gelince içim sızlıyor. Ama ilk günkü gibi kalmıyor hiçbir acı. Geçecek. Kendini sıkma, süreci yaşa.
Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim, paylaşımınız bana gerçekten biraz iyi hissettirdi ve yalnız olmadığımı hatırlattı. Zorlanıyorum ama çabalamaya özen gösteriyorum. Her gün ‘Keşke babama kavuşabilsem’ dediğim anlar oluyor.’
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Ben hamileyken kaybettim babamı 1 yılı geçti. İnsan gerçekten mahvoluyor hamile olmama rağmen 2 gün tek lokma yiyemedim. Babam açken ben yemek düşünüyormuşum gibi hissederdim. Uyuyamazdım babam orda üşüyor mu yalnız başına ne yapar diye. İlk başlarda sürekli ağlardım sürekli babamı düşünürdüm. Ayrı şehirlerde yaşadığımız için hala oradaymış çıkıp gelecekmiş gibi gelirdi. Ama insanız işte zaman geçtikçe bunlar da geçmeye başladı. Hayata devam etmek zorunda kalıyoruz işte insan ister istemez başka şeylere de dalıyor. Yine her gün aklıma gelir her gün kalbimi sızlatır babam. Ama dediğim gibi zamanla geçiyor acının ağırlığı. Olan gidene oluyor kalanlar yine bir şekilde yaşamaya, hayata karışmaya devam ediyor. Başınız sağ olsun bu arada kendinizi bırakmamaya çalışın. Metanetli olun. 😔
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Başın sağolsun mekanı cennet olsun.15 yıl oldu hâlâ yaşıyormuş gibi anlatırım. Tek bir saniye unutmadım , her anımı her gün hatırlatıyorum kendime ki unutmayayım. İşte zaman öyle bir ilaç ki acısına alışıyorsun ve hayat rutine devam ediyor. Gülüyorsun, geziyorsun tozuyorsun, yiyiyorsun içiyorsun eğleniyorsun unutmuyorsun ama alışıyorsun.
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
1 buçuk yıl sürdü benim yas sürecim. Çok karanlık kötü günlerdi. Düşünmediğim bir saniyem yoktu. Bir buçuk yılın sonunda daha az aklıma gelir oldu aklıma gelse de gülerek anılarımızı hatırladım ağlamalarım sadece özlemden oluyor canımı çok yakmıyordu. Böyle kalmayacak emin olun. Yoksa onca insan kayıplarıyla hayatına devam edemezdi. Yeniden gülecek eğlenecek keyif alacaksınız yaşamaktan. 10.yıldan sesleniyorum.
 
Başınız sağolsun.. Babamı değil ama çok değerli başka birini kaybettim, 3 yıl olacak neredeyse.. İlk aylar türkü dinlesem ona yorar ağlardım, oyun havası duysam dans etmeyi çok severdi diyip ağlardım, adını anamazdım.. Hâla içimde kor ateş, fotoğraflarına bakamam, o anılırken ortamdan uzaklaşırım ama hayat bizim için durmuyor, sorumluluklarımız devam ediyor, gülüyoruz eğleniyoruz tatil yapıyoruz.. Insan her şeye alışıyor :)
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle başınız sağolsun.Cok üzgünüm ki zamanla insan alışmak zorunda kalıyor ama çok özlemeye devam da ediyor.Babaö vefat edeli 3.5 yıl oldu.Benim de 1 yıl sürdü sürecim.Depresyon tedavisi gördüm psikolojik destek aldım hem psikiyatriye gittim hem psikoloğa gittim emdr tedavisi oldum.zor bir süreç.Bu süreçte işime sarıldım hiç kolay değil kimseyle görüşmedim kimseye tahammül edemedim.Hayata bakışım çok karamsardı ben çok zor bir kaç yıl geçirerek babamı kaybettim.Ben Ona yemek yedirirken vefat etti.Bir yıl boyunca gözümün önünden gitmedi yüzlerce kez aynı görüntüleri saniyesi saniyesine yaşadım.Şimdi bir kızım var 1.5 yaşında hayatım onunla güzelleşti bakış açım iç dünyam onunla yeniden değişti.Eskiden herseye çok karamsar bakıyordum.Sanıyordum ki benim yapım bu psikiyatriye gidince anladım ki uzun süredir depresyondaymışım meğer.Babam benim narin inci tanem.Mekanları cennet olsun.Allah sürecinizi kokaylastırsın alabiliyorsanız mutlaka psikolojik destek alın derim 🙏🏻
 
Başınız sağolsun sabır dilerim. Benim babam da vefat edeli 5 sene oldu. Yas sürecim olmayacak hemen hayata dönmeliyim diye bir hata yaptım. Birgün kendimi çamaşır katlarken ağlama krizinde buldum. En büyük pişmanlığım psikolojik destek almamak oldu. Lütfen bu süreçte destek alın. Geçiyor mu geçmiyor ilk günkü gibi mi acıtıyor mu hayır. Tekrar sabır dilerim.
 
Babamı kaybedeli üç yıl olacak insanın acısı hafifliyor ama tam anlamıyla geçmiyor.Ben tam anlamıyla yas süreci yaşayamadım bebeğim küçüktü ona bakım verebilmek için ayakta kalmak zorundaydım o dönemde çok zorlandım tam anlamıyla hafifledim denilemez ama hayat devam ediyor iyi kötü bı sürü gün yaşıyoruz. Kardeşim nişanlandı,evlendi gereken herşeyi yaptık bı yanımız hep buruktu.tavsiye vermek zor ama hayata tutunmaya çalışmak gerekiyor rutine dönmek gerekiyor onun dışında kendimi bir şarkıya ağlarken yada babama benzeyen birine bakarken alakasız bi anda acı çekerken buluyorum kendimi belki de destek almak gerekiyor
 
3 yıl olacak babam vefat edeli. Yeri dolmuyor asla, insan çok arıyor çok özlüyor. Benim babam çok hastaydı, çok çekti o yüzden biraz ölümünü kabullenmiştim ama zor işte. Başınız sağolsun mekanı cennet olsun inşallah babanızın. Sizlere bol bol sabırlar diliyorum
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Babamın gidişini ben küçük kıyametimiz koptu diye adlandırmıştım. Çok büyük bi çaresizlik çok büyük bir boşluk. ve o boşluk çok acı veriyor. ilk 2 seneye yakın çıldıracak gibiydim. fiziksel bir acıdan çok daha can yakıcıydı. 3 sene ağlamadığım gün var mıydı hatırlamıyorum bile. tarifi imkansız bir acı. geçmiyor ama o acıyla o çaresizlikle yaşamak zorunda kalıyorsun. aklıma gelmediği anmadığım tek bir gün bile yok. yediğim bi pilavda , yoldan geçen bi amcada , çalan bi şarkıda herşeyde o var. unutmayacaksın dayanmayı öğreneceksin. rabbim bol bol sabır versin en çok buna ihtiyacın var.
 
öncelikle başınız sağolsun...
anne kız evdeki bütün eşyaları değiştirdik, birbirimize tutunup daha çok kendimizi işimize verdik.
belirli bir zaman sonra ister istemez alıştık.
 
minnie .!.:
Babamı kaybedeli üç yıl olacak insanın acısı hafifliyor ama tam anlamıyla geçmiyor.Ben tam anlamıyla yas süreci yaşayamadım bebeğim küçüktü ona bakım verebilmek için ayakta kalmak zorundaydım o dönemde çok zorlandım tam anlamıyla hafifledim denilemez ama hayat devam ediyor iyi kötü bı sürü gün yaşıyoruz. Kardeşim nişanlandı,evlendi gereken herşeyi yaptık bı yanımız hep buruktu.tavsiye vermek zor ama hayata tutunmaya çalışmak gerekiyor rutine dönmek gerekiyor onun dışında kendimi bir şarkıya ağlarken yada babama benzeyen birine bakarken alakasız bi anda acı çekerken buluyorum kendimi belki de destek almak gerekiyor
Genişletmek için tıkla...
babamla kızım hergün oyun havası açar oynarlardı. çocuklarımı ailem büyütüyordu. babamın gidişinden 3 sene sonra arabada radyoda oyun havası çalmaya başladı ve ben yol boyu erik dalına hıçkıra hıçkıra bağıra bağıra ağladığımı biliyorum. sizin de başınız sağolsun.. rabbim hepimizi cennetinde kavuştursun
 
AmberMila .!.:
Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Başınız sağolsun Rabb'im sabır versin 🙏
 
AmberMila .!.:
Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Genişletmek için tıkla...
Başınız sağ olsun Allah sabır versin🙏 babasını sevdiklerini kaybetmiş herkesin başı sağ olsun🙏

Babam öleli 15 yıl oldu son konuşmamız öldüğü gündü, gecenin sabaha döndüğü bir saatti öldüğü haberini aldığımda, akşam konuştuğum babam ölmüştü, sanırım hepimiz yaşıyoruz o haberi alma donukluğunu, ne hissedeceğimi bilemedim inanmak istemedim, gömüldüğünü bile görmek istemiyordum, beynim o kadar inkar ediyordu öldüğünü, bir süre mezarına bile gidemedim, ilk günler çok acıydı çok dağıldım ama toparlanmak zorundaydım çünkü bir kızım vardı ve ben kendimi dağıtırken onun da dedesini kaybettiğini onun da yas sürecinde olduğunu akıl edemiyordum ki çocuğumun beni toplamaya çalışırken güçlü durmaya çalıştığını görünce ne yapıyorsun Mune dedim, ne yapıyorsun babası ilk ölen sen değilsin, sen kendini dağıtmış ağlayıp dövünürken 15 yaşındaki kızın seni toparlamak için çırpınıyor, onun acısını yaşamasına bile fırsat vermiyorsun, babamı kaybetmek ağır geldi ama kızımın üzerine yıkılmak daha da ağır geldi :( silkelendim.

Zamanla hafifliyor ama o boşluk hissi hiç geçmiyor, çok hayat dolu bir adamdı, deli dolu ölümü bile tiye alan bir karakterdi, arkasından ağlayıp hayatımızı zindan etmemize çok kızardı, o yüzden onun gibi tiye alarak anmak iyi geliyor, mezarına gidince hadi kalk denize gidiyoruz diyorum, her sahile indiğimde sen şimdi bu manzaraya 2 tek atardın diyorum.

Hepimiz bir şekilde hayatımıza devam etmek zorundayız çünkü eminim kaybettiklerimizde öldükleri anda takılı kalmamızı istemezlerdi.
 
Hiçbir zaman tam anlamıyla geçmeyecek ama hafifleyecek. İlk zamanlar sıkışan kalbimi mezarına giderek rahatlatırdım ama Allah öyle bir sabır veriyor ki şimdi eskisi kadar gitmiyorum mezarlığa.
Gülüyorum, eğleniyorum, hayatıma devam ediyorum ama bu demek değil ki onu unutuyorum. Asla. O hep aklımın bi kenarında. 3 senedir düşünmediğim gün yok. 1 ay önce düğünüm oldu o zaman çok koymuştu çok ağlamıştım ama şimdi gene daha iyiyim.
Bi de inancıma göre eninde sonunda kavuşacaz diye kendimi teselli ediyorum ben.
Mekanları cennet olsun, babalar arkamızda duran dağ. Kolay değil yoklukları 🥺
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Babamdan nefret ediyorum
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
gunes123sdf
G
P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
7K
accessdenied
accessdenied
S
ARTIK KATLANAMIYORUM...
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
Ahuzarr
Ahuzarr
mrseva
  • Kilitli
Son zamanlarda yaşadığım sıkıntılar üzerine bir dertleşme
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
4K
Purpplee
Purpplee
Nhessa
13 - 19 Ocak 2025 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
1K
Nhessa
Nhessa
Back
X