Babasını Kaybedenler, Süreci Nasıl Atlattınız?

Anamnez .!.:

Birebir örtüşmüyor belki yaşadığımız şey ama ben de eşimi ,yol arkadaşımı kaybettim ...ilk günler iç organlarımın acısından yerimde duramıyordum.Konuşulmamış bir meselem yoktu ama daha önce haklı sebeplerimle bile olsa ona söylediklerim beni yedi bitirdi adeta ..iki çocuğumuz var ve onlar da henüz bana ihtiyaç duyacak yaşta ..kalan olmaktan dolayı bile omzuma tonlarca sorumluluk çöktü kaldı.O acı da yerini hüzüne bıraktı.Kızlarımla babaları hakkında konuşurken hüngür hüngür ağlıyorken ...şimdi hafif buğulanıyor gözlerimiz ve arada gülümsediğimiz anılarımız da geliyor aklımıza .Hayatta keşke herşey kontrolümüz altında olsaydı ..ama dünya öyle bir yer değil..eminim babanız sizin güzel bir yuva kurduğunuzu ,sevdiğinizi ve sevildiğinizi bilmekten mutluluk duyardı.

Genişletmek için tıkla...

canım hoşgeldin.
dün okudum ama müsait bir yerde değildim yazamadım çok üzüldüm mekanı cennet olsun.

konu sahibesi geçmiyor ama hafifliyor.
bir şekilde o kabulleniş sonrası biraz rahatlıyor insan. ama ölene kadar kalbimde ince bir sızı olarak kalacağını biliyorum.

Nooption .!.:

canım hoşgeldin.
dün okudum ama müsait bir yerde değildim yazamadım çok üzüldüm mekanı cennet olsun.

Genişletmek için tıkla...

Allah razı olsun Nooption bir varız... bir yokuz işte

SEHER YILDIZI .!.:

babamla kızım hergün oyun havası açar oynarlardı. çocuklarımı ailem büyütüyordu. babamın gidişinden 3 sene sonra arabada radyoda oyun havası çalmaya başladı ve ben yol boyu erik dalına hıçkıra hıçkıra bağıra bağıra ağladığımı biliyorum. sizin de başınız sağolsun.. rabbim hepimizi cennetinde kavuştursun

Genişletmek için tıkla...

Amin sizinde başınız sağolsun. Geçti sanıyoruz ama böyle oluyor işte Allah sabırlar versin

Herkese yürekten teşekkür ederim. Paylaştığınız mesajlar bana yalnız olmadığımı hissettirdi, acımı hafifletmese de dayanma gücü verdi. Hepinize ayrı ayrı minnettarım, iyi ki varsınız. Geç yazdığım için kusura bakmayın; gönderiyi paylaştıktan sonra ani bir kararla tatile çıktım, dönüşüm biraz gecikti.

Çok zor… 6 ay dolmak üzere bazen iyiyim diyorum ama bir an, bir ses, bir koku en başa döndürüyor beni aklımdan geçmediği 1 saat süre bile yok sevdiği müzikleri asla dinleyemiyorum hala inanamıyorum gittiğine mezarı mı var diyorum orası içime çok oturuyor telefonumun ana ekranına resmini koydum ama gözlerine yüzüne bakamıyorum nasıl geçecek bilmiyorum da Allah sabır verain bizlere nurlarda yatsınlar

Ben 17 yaşında Babamı kaybettim. Kronik hastalık sahibi oldum. En son 4 yıl önce de Annemi kaybettim. Çalışırken daha kolaydı , 1 yıl sonra işi bırakınca yas geri geldi , sürekli ağlama, anksiyete oldum. Emdr terapi falan aldım ama. Hiç bir şey eskisi gibi gelmiyor bana. En iyi şey sürekli kendini meşgul tutmak, arkadaşlar varsa kardeşler…

AmberMila .!.:

Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Başın sağolsun canım.. eşimde babasını 6 ay önce kaybetti zaman su gibi gidiyor daha dün gibi herşey gözümüzde.. yani bu acı geçer demek bana biraz yalandan teselli gibi geliyor o yüzden bunu sana söylemek istemiyorum, ama hafiflicek acısı.. zaman lazım kolay bişey değil.. kabuk bağlayan bir yara gibi.. kalbinde o yara kabuk tutcak sen hatırladıkca aklına geldikce kaşıyıp kanatacaksın sonra yine kabuk tutcak .. öyle işte. Kendini meşgul et insan içine gir sakın kendini kapatma çalış

Eşim çok kötü oldu babasından sonra ne yaptımsa toparlayamadım tam toparladı şükürler olsun kendini kapatmadı diyorum pat diye kendini ağlama krizlerine gece yatmamalarına ard arda paylaşımlara boğuyor kendini. 6- ay 1 sene normal ama sonra normale dönmek gerek.. bu hayatta en normal en doğal olan şey ölümdür biz unutuyoruz bunları. Orası gerçek hayat burası yalan. Biz bir pencereden bakıyoruz hayata :) ölümü anlatan kitaplar felan var oku istersen hatta terapiye git.. eğer ölümü anlarsan ozaman kabülleneceksin. Çünkü yaşamak kadar bu hayattan gitmek kendi yolunu bulmakta doğaldır

Gençsin daha yaşayacak günlerin var hemde en güzellerini hak ediyorsun, ayakta dim dik dur sağlam yere bas mesela eşim kendini öyle işe verdi ki 1 gün çalışmasa fenalaşıyor evde izinli olduğunda asla onu evde tutmuyorum dışarı çıkarıyorum..

Lütfen spor yap , yürüyüşe çık , arkadaşlarınla zaman geçir, zihnini boşalt terapi al ve en güzeli işe girip çalışmak insanların olduğu ortamlara girmek en güzel şey

Biliyorum kolay değil.. kocaman sarıldığımı hisset acı çekenin halini çok iyi biliyorum acını yaşa , ama kendini hayattan soğutma

AmberMila .!.:

Merhaba,
Yakın zamanda babamı kaybettim. O benim her zaman arkamda duran, bana güç veren en büyük desteğimdi. Onun yokluğu hayatımda çok derin bir boşluk bıraktı.
Nişanlıyım, evlilik hazırlığındaydım ama babamı kaybettikten sonra evliliği ertelemek zorunda kaldım. Şu an ne kendimi tanıyabiliyorum ne de çevremi… Herkese karşı bir soğukluğum, bir donukluğum var. Yaşama hevesimi kaybettim.
Çok zorlanıyorum ve bu süreçte ne yapacağımı bilemiyorum. Merak ediyorum, babasını kaybedenler bu süreci nasıl atlattı? Zaman biraz olsun hafifletiyor mu? Neler size iyi geldi, nasıl devam edebildiniz?
Belki paylaşımlarınız bana da biraz ışık olur.

Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

O durumu atlatamıyorsun. Annem için güçlü durmaya çalıştım. Her an her saniye kalbimde gözlerimde. Başın sağ olsun. Mekanı cennet olsun.