- 7 Aralık 2018
- 6.318
- 16.634
- 27
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
- #1
Arkadaşlar çok çok çok öfkeliyim.
Konuştuğum kişiyle otururken bana sürekli sorular soruyordu. Ben pek dert anlatmayı sevmem, kendini acındırmak gibi gelir. Dertlerimi bile şakaya vurarak anlatırım. Genelde karşımdaki kişiyi güldürmeyi, eğlendirmeyi severim. Her neyse, otururken konu aileden açıldı. Ben de geçmişte babamın ilgisiz olduğu birkaç olaydan bahsettim. Önemsiz konulardı çünkü derin konuları konuşmak istemedim. Anlattığım şeyleri küçümsedi. Sonra da "sen babasının şımarık kızısın" dedi. Bunu da geçtim küçümseyerek bakıyorsun bana falan diyor. Alakası yok. Eski sevgilisinin babası yokmuş. Kıza çiçekler falan almış(bunu kendi yöntemlerimle öğrendim) bana ise resmen kin duyuyor. Benim annem babam ayrı ve çok da zorluklar yaşadım. Ama kimseyle tam güven oturtmadan özelimi dökmem. Günlerdir içim sıkılıyor. Haksızlığa uğramış gibi hissediyorum. Cileklinin kimseye ihtiyacı yok zaten demişti bir keresinde de. Halbuki sevgiye o kadar ihtiyacım var ki. Sadece zayıf yanlarımı göstermeyi sevmiyorum ben.
Ben bu durumu daha önce de yaşadım. Daha ikinci buluşmada adam bana hadi dertlerini anlat falan diyordu. Bana mı denk geliyor, tesadüf mü anlamıyorum ama çok yaralanıyorum. Kendimi açamamaktan, yanlış anlaşılmaktan bıktım. Şöyle içimi döktüğüm ve bir daha doğru düzgün tanımadığı insanlar hakkında atıp tutmamasını söylediğim bir mesaj yazmak istiyorum. Bastırdığım duygular bana çok zarar vermeye başladı. Siz ne düşünüyorsunuz?
Konuştuğum kişiyle otururken bana sürekli sorular soruyordu. Ben pek dert anlatmayı sevmem, kendini acındırmak gibi gelir. Dertlerimi bile şakaya vurarak anlatırım. Genelde karşımdaki kişiyi güldürmeyi, eğlendirmeyi severim. Her neyse, otururken konu aileden açıldı. Ben de geçmişte babamın ilgisiz olduğu birkaç olaydan bahsettim. Önemsiz konulardı çünkü derin konuları konuşmak istemedim. Anlattığım şeyleri küçümsedi. Sonra da "sen babasının şımarık kızısın" dedi. Bunu da geçtim küçümseyerek bakıyorsun bana falan diyor. Alakası yok. Eski sevgilisinin babası yokmuş. Kıza çiçekler falan almış(bunu kendi yöntemlerimle öğrendim) bana ise resmen kin duyuyor. Benim annem babam ayrı ve çok da zorluklar yaşadım. Ama kimseyle tam güven oturtmadan özelimi dökmem. Günlerdir içim sıkılıyor. Haksızlığa uğramış gibi hissediyorum. Cileklinin kimseye ihtiyacı yok zaten demişti bir keresinde de. Halbuki sevgiye o kadar ihtiyacım var ki. Sadece zayıf yanlarımı göstermeyi sevmiyorum ben.
Ben bu durumu daha önce de yaşadım. Daha ikinci buluşmada adam bana hadi dertlerini anlat falan diyordu. Bana mı denk geliyor, tesadüf mü anlamıyorum ama çok yaralanıyorum. Kendimi açamamaktan, yanlış anlaşılmaktan bıktım. Şöyle içimi döktüğüm ve bir daha doğru düzgün tanımadığı insanlar hakkında atıp tutmamasını söylediğim bir mesaj yazmak istiyorum. Bastırdığım duygular bana çok zarar vermeye başladı. Siz ne düşünüyorsunuz?