Babasız kalmak😔

Limonsuzzcay .!.:

Babamı kaybettim.
Kendimi küçülmüş hissediyorum. Küçük ve korunmaya muhtaç gibiyim. Bir büyüğüm gelse, bana sarılsa ve hadi uyu uyanınca yaşanmamış gibi olacak desin istiyorum.
Yokluğuna alışamadım. Öldüğünü kabullenemedim. Sanki biryerlerden çıkacak gibi. Camiden insanlar çıkıyor ve sanki babamda birazdan çıkıp gelecek ve benden çay isteyecek.
Çocuklarımın dedelerini hatırlamayacak olmaları içime dokunuyor. Hep keşke annem ve babam daha genç olsaydı derdim. Torunlarının büyüdüğünü görsünler isterdim. Olmadı malesef
Gelip başın sağolsun diyorlar ama sanki başkası vefat etmiş ama bana başsağlığı diliyorlar. Babam hâlâ hastanede yatıyor biz de ziyaretine gidicez.
Zaman çok çabuk geçiyor.
İçim daralıyor. Hep susayım öylece konuşmadan yatayım istiyorum. Bazen de avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. İçimden birşey yapmak gelmiyor. Babama sarılayım ve o da yine gözlerimden öpsün istiyorum

Genişletmek için tıkla...

lostradamus .!.:

Ah ah.. seni o kadar iyi anlıyorum ki. Takip ediyordum bir süre önce. Babam, babanla aynı hastalıktan tam 5 ay önce vefat etti. Bugün tam 5 ay oldu.
Kızım 1.5 yaşında. Bende çok üzgünüm hala. 5 ay geçti ama acısı hiç geçmiyor. Daha bir kaç saat önce saatlerce ağladım derin derin.
Babamın her an yanımda olup “ daha babanız ölmedi kızım. Ben her zaman arkanızdayım.” Dediği zamanlar geliyor aklıma ve diyorum ki, babam öldü maalesef. Keşke yine kalkıp dese ki “babanız daha ölmedi, ben varken sırtınız yere gelmez.” Bende kendimi yalnız ve korunmaya muhtaç hissediyorum.
İnsanın arkasında o dağ gibi bir babanın varlığının kaybolduğu hissi çok acı.
Çok üzgünüm. Geçecek diyemiyorum bugünler geçmiyor. Alışmak diye bir şey yok.
Akciğer kanseri olan biri duyunca içim öyle cız ediyor ki.
Başınız sağolsun mekanı cennet olsun.

Genişletmek için tıkla...

Mora .!.:

Rabbim babanızın mekanını cennet eylesin. Size de sabır ve dayanma gücü versin Inşallah.

Dayanamam dediğim o acıyı bende yaşadım maalesef 67 gün oldu babamı "arkamdaki dağımı" kaybedeli. Çok şükür annem ablam yanımda, 23 aylık kızım ve eşim var ama ben kimsesizim sanki. Yeri dolmayacak bir boşluk bıraktı geride ve hergün biraz daha büyüyor sanki o boşluk... İçimde ise gittikçe artan pişmanlıklar.

Genişletmek için tıkla...

balbocuuu .!.:

Cnm benimm okuyunca tutamadim kendimii...
Bnde hep daha genc olsalarda torunlarinin buyudugunu görseler diyorum hayat cok acı gercekten.. ama acı gercek buu hepimiz oraya gidicez://
Cok üzgünün gercekten tekrar basın sagolsun Allah mekanını cennet eylesin sizlerede sabır versin...

Genişletmek için tıkla...

Üzülme tatlım kıyamam Allah senin babana da şafi ismiyle şifa versin inşAllah.

Loreth .!.:

Oyy Allah sabır versin. Mekanı cennet olsun babanızın.
Baba acısını erken tatmış biriyim. 16 yaşındaydım. Depremde kaybettim üstelik, bir gün vardı, öteki gün yok. Babam da öyle güçlü bir insandı ki, sanki ölümsüzmüş gibi. Yani herkese bir şey olabilirdi ama babama asla. Öyle güçlü, öyle yıkılmaz, güvendiğim koca dağ, heybetli çınar... Sonra gitti işte. İnsanın kolu kanadı kırılıyor. Bir acizlik çöküyor üstüne... 20 yıl geçti. İnsan zamanla bazı acılarını tamir ediyor, bazılarıyla da yaşamayı öğreniyor. Devam ediyoruz bir şekilde. Sizin acınız daha taze, şimdi ne desek boş lakırdı. Dilerim etrafınızda acınızı paylaşabileceğiniz, sevgisi ruhunuza iyi gelecek insanlar vardır. En büyük ilaç o insanlar çünkü.

Genişletmek için tıkla...

hicmakam .!.:

aynılarını bende yaşadım.ani oldu bizimki birde sağlık problemi vs hiç birşeyımız yoktu.trafık kazasıda değil,cinayette değil hiç birşey yoktu.vade dolunca ne hastalık ne başka birşey. sekmıyor bir gün bile.
herşey şaka gıbı gelıyor.
ınanamıyorsun.kalabalıkda sürekli babanı arıyorsun.o kalabalığın içinde baban var sanıyorsun.
herkes dağılınca kafana dank edıyor.
ama zamanla kabullenıyorsun.bazende oyle bır aklına gelıyor kı çıldırıyorsun sonra tekrar toparlanıyorsun hiç birşey olmamış gıbı.
bırde anneni düşün...her gece yorgan altında sabah kadar ağladığını ve çocuklarına hiç üzülmemiş gibi davrandığını...
ve diğer kardeşlerınınde..kımse üzülmuyor ,ağlamıyor.sırf üzmemek için bırbırımızı.
yorgan altında kıytı köşede ağladık.yakalanınca göz yaşlarımızı silip numaradan güldük birbirimize.
en güzeli birbirimize daha çok bağlanmamız oldu.böyle böyle büyüyoruz.
ölüm herkese hak nıhayetınde.böyle teselli buluyorum ve ferahlıyorum..

Genişletmek için tıkla...

askts .!.:

Başınız sağ olsun çok üzüldüm. İki yıl oldu babamı kaybedeli hala telefondan ismini silemedim hergün arama listesine girip numaraya bakıyorum hani arasam açacakmış gibi. Sabır diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim size de Allah sabır versin geçen gün babamın numarasını aradım kimseye ulaşamayınca. Babam yerine başkası açınca o kadar çok zoruma gitti ki. Bildiğim halde yine de sanki babam açacak gibi olmuştu

ahsen90 .!.:

Ahhh baba deyince hep icime biseyler oturur. Babam canim babam kalp hastasi her telefon calinisinda ona bisey olacakmis hissi... cocuklugumdan beri ya babama bisey olursa hissi benim pesimi hic birakmadi... sizin yazdiginizi da okuyunca cok kotu oldum Allah sabrini eksik etmesin Rabbim cocuklarinizi size bagislasin

Genişletmek için tıkla...

Limonsuzzcay .!.:

Babamı kaybettim.
Kendimi küçülmüş hissediyorum. Küçük ve korunmaya muhtaç gibiyim. Bir büyüğüm gelse, bana sarılsa ve hadi uyu uyanınca yaşanmamış gibi olacak desin istiyorum.
Yokluğuna alışamadım. Öldüğünü kabullenemedim. Sanki biryerlerden çıkacak gibi. Camiden insanlar çıkıyor ve sanki babamda birazdan çıkıp gelecek ve benden çay isteyecek.
Çocuklarımın dedelerini hatırlamayacak olmaları içime dokunuyor. Hep keşke annem ve babam daha genç olsaydı derdim. Torunlarının büyüdüğünü görsünler isterdim. Olmadı malesef
Gelip başın sağolsun diyorlar ama sanki başkası vefat etmiş ama bana başsağlığı diliyorlar. Babam hâlâ hastanede yatıyor biz de ziyaretine gidicez.
Zaman çok çabuk geçiyor.
İçim daralıyor. Hep susayım öylece konuşmadan yatayım istiyorum. Bazen de avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. İçimden birşey yapmak gelmiyor. Babama sarılayım ve o da yine gözlerimden öpsün istiyorum

Genişletmek için tıkla...

ahsen90 .!.:

Ahhh baba deyince hep icime biseyler oturur. Babam canim babam kalp hastasi her telefon calinisinda ona bisey olacakmis hissi... cocuklugumdan beri ya babama bisey olursa hissi benim pesimi hic birakmadi... sizin yazdiginizi da okuyunca cok kotu oldum Allah sabrini eksik etmesin Rabbim cocuklarinizi size bagislasin

Genişletmek için tıkla...

hayatben .!.:

yalnız değilsin..
Babamı 4 yaşımda kaybettim.
şuan 33 yasındayım hala 4 yasında gibiyimmm
hep gelecekmiş gibi.. Bayramlarda , özel gunler de hep eksiğini hissettim..
megersem ben hala 4 yasında takılı kalmışım..
babalı filmler izleyemem hala..
babalar gununde sokağa çıkamam..
öyle abi , dede vs gibiler de baba olmuyor kimse yerini dolduramıyor..
Nişanlıyım abimden istediler o an öyle koydu ki o an bile hissettim .. Belki abimden de kaynaklanabilir bu abilik fln yapmadı arkamda durmadı .. Omuzumda ki eli aradım hep sanırım ömrüm boyunca da arayacagım
Her an gelecekmiş gibi sanki böyle bi yere gitmişte gelecek. .
ve hayatım boyunca kimse anlamadı beni senide anlamayacak bu en yakınn olsa bile..
İnsan yarası yarasına denk geleni anlıyor çünkü
yıllar önce bişiy yazmıştım :
BABALAR ÖLMEZLER , BİZİ SİGARA İÇERKEN YAKALAMAK İÇİN YILLARCA SAKLANIR GELMEZLER. .

Mekanı cennet olsun . Kalbim seninle ..

Genişletmek için tıkla...

Kirmizi pabuc .!.:

Babam her kalp ameliyatına girdiğinde ya ölürse diye ağlamaktan helak oluyorum düşüncesi bile yetiyor düşüncelerimi kovuyorum Allah çok çok sabır versin sana

Genişletmek için tıkla...