bakmak ilgi göstermek midir?

eğitim gördüğüm üniversite büyük bir yapıda,fakat bölümlerin kontenjanları ortalama 20 olduğu için önümden geçen hemen hemen her öğrenciye aşinayım. bir çocuk var. onunla okulda uzun bir süredir hiç kimseyle denk gelemediğim kadar denk geliyorum. koridorlarda, okulun çevresinde, okul yolunda.. şimdiye kadar hiç dikkatimi çekmemişti, fakat bir gün tramvaydan aktarma için indiğimde karşıma baktığımda onu gördüm, onun da o an bana baktığını gördüğümde çok heyecanlandım panik yaptım başka bir yöne bakmaya devam ettim. karşı kaldırımda yaklaşık 10 m kadar solumda kalıyordu. tramvaya bindiğimde boş bir yere ilerledim, kolumu yanlışlıkla başka birinin koluna çarptım, baktım ki o çocukmuş utandım. başımı diğer yöne çevirip yola devam ettim.
birkaç gün geçtikçe onunla okulda daha da çok karşılaşmaya başlıyorum. algıda seçicilik mi bilmiyorum fakat ben dikkat etmeden önce de böyleydi.
asıl mesele;
ben onu gördüğümde bir ya da iki defa kısa süreli bakıyorum, o kadar. fakat ben ona ilk baktığım anda o da bakıyor,buraya kadar normal ama ben ona bakmadığımda da görüş alanımdan bana hep baktığını hissediyorum.
arkadaşlarımla beraber konuşuyorduk, başımı yana çevirdiğimde 2 metre ilerde merdivende oturduğunu gördüm, bana bakıyordu. biraz sonra yanına bi kız geldi. çocuğu mıncırdı, ooy oyy dedi. nasıl sevdi, çocuk ne dedi ne yaptı bilmiyorum. pek konuşmadı kızla. ben şu yılışkan arkadaşlardan biridir diye geçirdim aklımdan. daha sonra arkadaşlarım gitti yanıma bir erkek arkadaşım geldi, onunla konuşurken bi anlık o çocuğa baktım. o an bana baktığını görünce panik oldum. bir kez daha baktım kısa süreli, hala bakıyordu.
rahat bir çocuk mu bilmiyorum, öylesine bi insan uzunca bakar mı hep? ben bakmadığım için ben mi yanlış yorumluyorum?
neyse dağıtmıyım konuyu, hikaye bundan sonra başlıyor.
annemle konuştuğumda sen de bak ona utanma, belki de bakman onu cesaretlendirir dedi. sabah yine karşılaştık derse yetişmeliydim hızlıca geçtim önünden. dedim ki kendime, gün içinde birdaha karşılaşırsak utanmıycam.
ve karşılaştık.
yanında aynı kız vardı koridorda konuşuyorlardı. beni gördü, köşeye çekilmesi gerekirken koridorun ortasına geçti, o dar alandan nefesimi tutup yüzüne bakmadan geçtim.
bir gün yine gördüm onu. o kızla konuşuyordu. kıza "gidiyorum" der gibi el salladı, bir adım attıktan sonra geri döndü ve kızın yanağına öpücük kondurdu. üzülmüştüm. sevgilisi varmış dedim. kendimden utandım bi de çocuğu ayartıcaktım!
ve bi gün yine..
bu sefer koridorun ucundan birbirimizi gördük. sağa sola baktım koridoru geçene kadar yanımda arkadaşım vardı ona bir iki birşey söylemeye çalıştım. fakat o gözünü bi an bile üzerimden çekmedi.
yanlış mı yorumluyorum yoksa insanlara uzunca bakma konusunda rahat bir çocuk mu? bir arkadaşım tuvaletin önünde o kızı beklediğini görmüş. kesinlikle sevgililer!

O kızla sevgili midir değil midir bilemem ama başlığa cevap vereyim.
Bakmak ilgi göstermek değildir.
Erkek adam bir bakar,dikkatini çekmişse 2. defa bakar,ilgi göstermek istiyorsa da yanına gider konuşur.
Tanışır,kaynaşır...

yazdıkların ..sevgılısı olduğunu duşunduruyor...cımdırmeler öpmeler..boş vermeye çalış..kendını uzaklaştır bence..

Ellele gezmiyorlar o yuzden emin olamadim. Onun haricinde cocuk cogunlukla yalniz. Of neyse evet unutmak lazim

bana ne anımsattı. Bazı erkekler vardır. Utangaç kızları utandırmak hoşlarına gider.sırf izlemek ne tepki verecek diye yapmadıkları kalmaz. ilgileri olsa da olmasada uğraşmak hoşlarına gider. bazen sırf hava atmak için bile olabilir. sessiz insanla inadına uğraşan insanlar bilirim. o yüzden biri senden hoşlanıyorsa bırak o senin için uğraşsın. sen kendine güven ve derslerine odaklan. aşk-sevgin varsa senin için uygunsa senin için neler yapabilir ona bak. Bir arkadaş atasözü " bakmakla adam olunsaydı Ösüüüzler D: makinist olurdu."