Insanin 'ikinci el'i olmaz. Bir insanin yasanmisliklari olur, gecmisi olur, gecmisinde hatalari ya da yanlislari olur ama bu onu 'kullanilmis', 'ikinci el' yapmaz. Ne yani insanoglu esya mi, koltuk mu, telefon mu ki bir baskasiyla daha once evlendi, birseyler yasadi diye eskidi mi? Elden dusme mi oldu? Hic evlenmemis birisi ambalajindan yeni cikmis bir urun mu? O ambalaji acmak buyuk bir marifet mi?
Malesef toplumumuzda -genel olarak- bayan ikinci sinifta yer aliyor. Bosanmis bir bayan ise ikinci sinifin, guya ikinci el urunu oluyor. Tum toplum baskisi bayani kucuklugunden beri, erkege (abisine, babasina, kocasina, hatta kucuk erkek kardesine bile) itaat eden, ozguveni dusuk bir birey olarak yetistiriyor.
ABD de yasiyorum, burada master yaparken gordum ki bayanlar gayet kendinden emin, gayet ozguveni yuksek kisiler. Gerci erkekler de oyle ama bizdeki bayan profiline bakildiginda ne ezik sahsiyetleriz. Hicbirseye hakkimiz yok. Dayagimizi yer de otururuz, yoksa dul oluruz. O bayana hak vermiyor degilim, zira toplumumuzdaki 'DUL' olmak baskisi kocanin dayagini yemekten daha kotu bir baski. Eger 'dul' isen hicbirseye hakkin yok, bekar bir erkege asik olamazsin bile senin hakkin yasli, bosanmis biridir yine. Dul isen boynun dik gezip tozamazsin, laf soz olur, dizini kirip evde oturursun. Dul isen artik cevrendeki erkeklerin bakislari bile sana karsi degismistir, surekli kendini korumak zorundasindasindir. Ve daha neler neler... Laflarim tabi herkese degil, bunlari yasadigina sahit oldugum niceleri var cevremde. Eh ne yapsin bu kadinlar, caresiz dizini kirar, dayagini, lafini yer, evinde, kocasinin dizi dibinde oturur.
