• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bana yardim edin

Aynı şeyleri yaşayanlar ile dertleşmek istediğiniz için yazıyorum. Önceki yorumum üstünkörü idi. Yaşım sizden büyük. Ben bir insanın değişebileceğine inanmıyorum hele düzelebileceğine. İlla ki tecrübe ile insanlar olgunlaşıyor ama sorunlu insanlar değişmiyor, yada pişman olmuyor.

Benim babam anlattığınız gibiydi, işten 4’te çıkar ya direkt kahveye yada önce gelir yemek yer sonra giderdi. 12’den sonra gelirdi. Annem dışında hiçbir kadın çekmezdi onu. Annem de 19 yaşında evlenip gencecik haliyle babamı beklemiş. Şimdi canınız sıkılıyor ilerde, acil bir şey olacak evde yok, çocuk hastalanacak evde yok, misafir gelecek evde yok. Eskiden cep telefonunu da yok, çağırsan bile oyunun ortasında bırakamıyor. Evde olmadığı için evin bütün sorumluluğu annemde. Kazandığının çoğunu da orada harcıyor. Bu bir kültür, burada sizi anlayamaz kimse. Babam 61 yaşında akciğer kanserinden öldü, hastalanıncaya kadar da gitti kahveye. Hiçbir zaman bırakmadı, bırakmaya çalışmadı. Siz engel olamazsınız. Onlara normal geliyor. Bahaneleri de hep aynı, işten sonra kafamı dağıtıyorum, stresimi atıyorum. Sorularınız varsa cevaplarım.
 
Kadınların erkekleri istediği insan tipine dönüştürebilecelerine dair taşıdığı minnoş umutlara bayılıyorum. Sanırım yaş aldıkça kendinizde dahil olmak üzere kimsenin değişmediğini değişmeyeceğini belki sadece irade göstererek sonsuza dek benliğinde kalacak olan kötü huy ve alışkanlıklarını dizginlemeye çalışacaklarını öğreniyorsunuz. Eşiniz sizi ihmal ettiğine inanmadığı müddetçe hiçbirşey değişmeyecek.
 
Eğer çocuğunuz yoksa düşünmeyin derim. Yeni evli iken benimde eşim böyleydi, sonrasinda giderek arttı şiddet frlan çoğaldı ama benim çocuğum oldugu için bosanamiyorum. Oysaki zamanında ablam çocuk dusunme demişti. Ama ben her seferinde düzeldi sandım böylelikle kandim

Eğer çocuğunuz yoksa düşünmeyin derim. Yeni evli iken benimde eşim böyleydi, sonrasinda giderek arttı şiddet frlan çoğaldı ama benim çocuğum oldugu için bosanamiyorum. Oysaki zamanında ablam çocuk dusunme demişti. Ama ben her seferinde düzeldi sandım böylelikle kandim
Yorumunuz çok ilginç geldi.Şiddet gördüğünüz evliliğinize çocuğum var diyerek devam ediyorsunuz .İlgisizlikten yakınınan bir başka kadına ilerde şiddet gösterir boşanın direkt boşanın diye tavsiye veriyorsunuz.
 
Değişmeyecek İnan bana . Ne yaparsan yap değişmez kimse . Sakın çocuk olunca eve bağlanır diyenlere inanma .
Öncelikle azıcıkta olsa maaşı bir işe gir, çalışmaya başla. Kazandıklarını muhakkak biriktir. Altınlarını vs güvenceye al .
Eskiden olsa zor derdim ama şimdi o kadar online etkinlik var ki , insanın aklı şaşıyor . Bir spor paketi al mesela, işten gelince güzelce sporunu yap . Çevrenizde kütüphane vardır . Ordan kitaplar al .
Eşine bulunmaz Bursa kumaşı muamelesi yapma veya çok üzülüyorum vs deme . Hissettirme bile bunu . Boşanmayacaksan bile kendini mutlu etmeyi öğren .
 
Çok üzüldüm adınıza. 7 sene bunun içinmiydi yani. Ama siz ne kadar kendinizi hırpalasınızda değişmeyecektir. Çevremde yaşayanlar kabullenerek hayatına devam ettiler. Siz kabullenenilecek misiniz? 1 senem hiç oldu diyorsunuz daha çok gençsiniz diğer senelerinizide hiç etmeyin. Ailenizde üzülür falan ama onlarda sonunda kabullenirler. Kimse üzülmesin diye hayatınızı mahvetmeyin.
 
Kadınların erkekleri istediği insan tipine dönüştürebilecelerine dair taşıdığı minnoş umutlara bayılıyorum. Sanırım yaş aldıkça kendinizde dahil olmak üzere kimsenin değişmediğini değişmeyeceğini belki sadece irade göstererek sonsuza dek benliğinde kalacak olan kötü huy ve alışkanlıklarını dizginlemeye çalışacaklarını öğreniyorsunuz. Eşiniz sizi ihmal ettiğine inanmadığı müddetçe hiçbirşey değişmeyecek.
Ben 5 yaşından büyük insanların değişeceğine inanmıyorum mesela . Kadın olsun erkek olsun farketmez.
Sadece kendileri isterse , karşıdakinin fikrini mantıklı bulursa değişiyorlar . Yine kendi çıkarları için yapıyorlar bunu .
Bir öğrencim aylarca ödev yapmadı ve doktor olmak istiyorum derdi , en sonunda ödevlerini yapmazsan doktor olamazsın ki dedim , güzel arabalara binemezsin vs dedim . Epey bir süre ödev yapmanın aslında eksiklerini görmek için bir fırsat olduğunu konuştuk ve yazılıdan düşük not aldıktan sonra Aralık ayında ödev yapmaya başladı .
 
Arkadaşlar benim aşamadığim bir konuda burada kafa dağıtmak belki benzer olayları yaşayanlar varsa nasıl bu durumları aştıklarını yada ilgilenip yol gösterecek birileri vardır diye konu açtım ve linç eden ve onu destekleyenler oldu sizce bu kadar zor durumda iken ben köstek olmak küçük dusurmek dogrumu
Bu durum kabullenilerek aşılır ancak .huylu huyundan vazgeçmez. Burda o kadar çok senin durumunda insanlar oluyor ki , herkes söylüyor söylüyor sonra konu sahibesi Kemal’im yapmaz diyip gidiyor .
Siz mesajlardan işinize yarayacak olanları önemseyin . Diğerlerini önemsemeyin .
 
Yorumunuz çok ilginç geldi.Şiddet gördüğünüz evliliğinize çocuğum var diyerek devam ediyorsunuz .İlgisizlikten yakınınan bir başka kadına ilerde şiddet gösterir boşanın direkt boşanın diye tavsiye veriyorsunuz.
Bosan demedim, çocuk düşünmemesini tavsiye ettim. Benim bosanamama sebebini biliyor musunuz? Çocuğum dışında başka hangi sebeplerden dolayı bosanamadigimi biliyor musunuz? bilmiyorsunuz. Öyle ise tek sebebe bakarak yargılamak ne kadar adilce?
 
Merhaba. Yıllarca bu durumla uğraşmış biri olarak şuan sadece kendime keşke ilk sene bu durumu çözüp yıllarımı heba etmeseydim demekten kendimi alamıyorum. Bir insanı değiştirmeye çabalamayın çünkü bu boşa bir uğraş olur, boşuna zaman kaybı. Dediğiniz gibi önce 2 saat sonra 5 saat yok olmaya dönüyor olay, siz kendinizi yıprattığınızla kalırsınız, o kafasına göre takılmakta devam eder olan size olur. Ben çocuğa anlatır gibi saatlerce karşıma alıp konuşurdum evliliğimi kurtarmak için hiç faydası olmadı kelimelerime yazık oldu. Böyle bencillerin kendine ait bi dünyası oluyo ve o dünyaya sadece kendilerince doğru olan şeyleri dahil ediyorlar.
Evliliğimin 3. Ayında başladı bizde durum, başta çok bocaladım yalnızlıktan cok sitem ettim gece 12’ler sonra gece 3, 4’lere kadar uzadı. Evde yalnız tedirgin olduğumu bildiği halde hemde. Başta çok zorlandım baktım olmuyor bende kendi hayatıma bakmaya başladım. Arkadaşlarımla gezdim yedim içtim evlerimizde okey oynadık vs vs sonuç evlilik üni arkaşlığına dönmüş herkes kendi eğlencesinde. Yatak odamız dışında beraber vakit geçirdiğimiz tek bir an kalmamış. Çocuk yap ısrarlarına hep karşı çıktım iyi ki yapmamışım hiç pişman değilim üzgünüm ama pişman değilim. Çünkü bu kez de çocuğum baba ilgisinden yoksun diye üzülecektim bu daha yorucu. Tavsiye derseniz bi tavsiyem yok kelin ilacı olsa misali. Şimdi 5 sene geçti dışarı çok nadir çıkıyor (ben istiyorum diye değil, kendi artık sıkıldığı için) ama evde yine yok çünkü saatlerce oyun oynuyor ben yine yalnızım:)
ya kabulleneceksiniz, ya kendi hayatınıza bakacaksınız. Tercih sizin. Sevgiler
 
Evlilik gerçekten herkesin kaldırabileceği birşey değilmiş. Benim sınavım buda

Bakin su yazdiginiz bile cok entresan ve cok sey anlatiyor. Bekarken esim beni hic gezdirmedi mesela, evlenince de bu degismedi hic beni gezdirmedi. Cunku biz birlikte gezdik, geziyoruz. Kimsenin beni gezdirmesine ihtiyacim yok benim. Kafa yapilariniz cok benziyor. Yoksa evlendik ben ne dersem o diyebilecek bir adam sizin onu bosayabileceginizi de bilir ama belli ki boyle bir endisesi hic yok. Cunku siz hizaya sokmak istiyorsunuz. Siz cunku sadece bana cok asikti gibi bir kliseye takilmissiniz ve adamim degistigini iddia ediyorsunuz. Bence ortada degisen kimse yok. Malzeme bu.
Aynı fikirdeyim, bir ara acaba ben mi yazdım dedim 😉
Hayata bakış açınız aynı, eşinizin dışarı çıkması, ben gezdirmiyor demeniz, nilanlıyken sizin her dediğinizi yapması, evlendikten sonra değişmesi.
Benim eşim her dediğimi yapmaz, eşime dediğimi yaptırtmak diye bir durum da olmaz. Eşimin bir fikri olmalı, beraber karar vermeliyiz. Evlilik söz geçirme, hakimiyet değildir. Bence sizin davranışlarınıza göre şekil almış eşiniz. Nişanlıyken her dediğinizi yapmış ya evlendikten sonra da kendi her dediğini yapmayı hak ettiğini düşünüyor.
 
Eşim evlendikten sonra asık yüzlü soğuk olmaya başladı.cinsel anlamda hiç-bir problem yok. Ama arkadaşlarına çok düşkün. Evde tek kalmam falan umrunda değil.benimle vakit geçirmiyo kız gibi evde mi oturucam erkeğim ben diyor. Alıp benide dışarı çıkarmıyor. Bu koca nasıl hizaya getirilir kavga etmek ise yaramadı
Sizde onun istediklerini yapmayın, sizle oturup konuşana kadar sakince bekleyin ...
 
Bosan demedim, çocuk düşünmemesini tavsiye ettim. Benim bosanamama sebebini biliyor musunuz? Çocuğum dışında başka hangi sebeplerden dolayı bosanamadigimi biliyor musunuz? bilmiyorsunuz. Öyle ise tek sebebe bakarak yargılamak ne kadar adilce?

Bosan demedim, çocuk düşünmemesini tavsiye ettim. Benim bosanamama sebebini biliyor musunuz? Çocuğum dışında başka hangi sebeplerden dolayı bosanamadigimi biliyor musunuz? bilmiyorsun

Bosan demedim, çocuk düşünmemesini tavsiye ettim. Benim bosanamama sebebini biliyor musunuz? Çocuğum dışında başka hangi sebeplerden dolayı bosanamadigimi biliyor musunuz? bilmiyorsunuz. Öyle ise tek sebebe bakarak yargılamak ne kadar adilce?
Sizi yargılamak değildi niyetim.Söylemek istediğimi doğru ifade edememişim.iyi günler
 
Merhaba. Yıllarca bu durumla uğraşmış biri olarak şuan sadece kendime keşke ilk sene bu durumu çözüp yıllarımı heba etmeseydim demekten kendimi alamıyorum. Bir insanı değiştirmeye çabalamayın çünkü bu boşa bir uğraş olur, boşuna zaman kaybı. Dediğiniz gibi önce 2 saat sonra 5 saat yok olmaya dönüyor olay, siz kendinizi yıprattığınızla kalırsınız, o kafasına göre takılmakta devam eder olan size olur. Ben çocuğa anlatır gibi saatlerce karşıma alıp konuşurdum evliliğimi kurtarmak için hiç faydası olmadı kelimelerime yazık oldu. Böyle bencillerin kendine ait bi dünyası oluyo ve o dünyaya sadece kendilerince doğru olan şeyleri dahil ediyorlar.
Evliliğimin 3. Ayında başladı bizde durum, başta çok bocaladım yalnızlıktan cok sitem ettim gece 12’ler sonra gece 3, 4’lere kadar uzadı. Evde yalnız tedirgin olduğumu bildiği halde hemde. Başta çok zorlandım baktım olmuyor bende kendi hayatıma bakmaya başladım. Arkadaşlarımla gezdim yedim içtim evlerimizde okey oynadık vs vs sonuç evlilik üni arkaşlığına dönmüş herkes kendi eğlencesinde. Yatak odamız dışında beraber vakit geçirdiğimiz tek bir an kalmamış. Çocuk yap ısrarlarına hep karşı çıktım iyi ki yapmamışım hiç pişman değilim üzgünüm ama pişman değilim. Çünkü bu kez de çocuğum baba ilgisinden yoksun diye üzülecektim bu daha yorucu. Tavsiye derseniz bi tavsiyem yok kelin ilacı olsa misali. Şimdi 5 sene geçti dışarı çok nadir çıkıyor (ben istiyorum diye değil, kendi artık sıkıldığı için) ama evde yine yok çünkü saatlerce oyun oynuyor ben yine yalnızım:)
ya kabulleneceksiniz, ya kendi hayatınıza bakacaksınız. Tercih sizin. Sevgiler
Size çok teşekkür ederim kıymetli vaktinizi ayırıp yazdığınız cümleler için.cok haklisiniz .
 
Eğer çocuğunuz yoksa düşünmeyin derim. Yeni evli iken benimde eşim böyleydi, sonrasinda giderek arttı şiddet frlan çoğaldı ama benim çocuğum oldugu için bosanamiyorum. Oysaki zamanında ablam çocuk dusunme demişti. Ama ben her seferinde düzeldi sandım böylelikle kandim
cocugum var bosanamıyorum ne demek ya bırcok kısıden bunu duyuyorum cocuk var dıye hayatınızı neden mahvedıyorsunuz kadın ısterse herseyı basarabılır cocuk var dıye köle degılsınız yasınız gecınce ıs ısten gecınce mı farkına varıp bosancaksınız.
 
Bir semt var di aramızda sadece taksi ile 15 dakika ..

Bekarken gezdiren biriydi. Malesef evlendikten sonra çok farklı oldu her anlamda. Açık açık diyor aldım seni ne dersem o. Ben köle miyim evdeyim hep sen dışarda diyorum. Sende git arkadaşlarınla diyor .ve ben onunla hiç bir aktivite yapamıyorum. Ve herkes bizim bir yere gitmedgmzi dile getiriyor onada söylüyor oda nereye gidicez evde ne güzel beraberiz diyo gecistiriyor
"Sen de git arkadaşlarınla" dediğinde siz n'apıyorsunuz? Arkadaşlarınızla çıkıyor musunuz?
Çıkmayacağınıza emin olduğu için rahatlıkla blöf yapıyordur.
Kendinize bir kural koyabilirsiniz.
"Her gün 8-9 arasında 1 saat yürüyüş yapacağım. Bir yerde çay içeceğim. "
Hem sağlığınız için faydalı olur. Bu saatleri eşinizin işte olmadığı vakitlere ayarlayın.
1 ay yürüyüşlere başlayın.
Eğer eşiniz ilgili bir insansa size katılmak isteyecektir.
Eğer değilse de kendi bedeniniz, psikolojiniz için çok faydalı bir işe başlamış olacaksınız.
Yürüyüş yaptıkça orada insanlar tanırsınız. Kafanız da dağılır.

Odağınıza eşinizi koymamanızı öneririm.
Merkez her zaman kendiniz olursanız, çok daha mutlu bir hayatınız olur, sevgiler... :)
 
Back
X