saolasın amin,senın yazını okuyunca ağlama geldı sımdı..
aslında okadar ıyı bı ınsandı kı;
zararı sadece kendıne,dolayısıylada annemeydı..
bızlerıde cok severdı aslında,bırebır sevgısını göstermese de,
bıze hıc kıyamazdı,aramızda uçurumlar olsada..
cok duygusal,hemen gözlerı dolardı..gülerken bıle ağlardı..
bense hep tas kalplı olmak zorunda kaldım..
cunku hıc baba kız olamadık..
ne annem bılır babamı dusunup agladıgımı,ne kocam..
ınsallah kızımla babasının arasında böyle mesafeler olmaz..