• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Başarısızlık ve bazı problemler

advisor

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
28 Şubat 2017
628
830
103
Ne yapacağımı bilmiyorum. Arkadaş çevrem ve okulumla ilgili problemler yaşıyorum. Her şeyden bıktım yaşayasım gelmiyor. Çok stresli bir okul yaşantım var. Aile yaşantım ve ilişkim çok güzel ama yine de kendimi çıkmazda hissediyorum. Biliyorum dünyada ne problemler var, yaptığım nankörlük... Ama gerçekten delirecek gibiyim, normalde hayatımda hiçbir dönem düşünmediğim ölsem de kurtulsam düşüncesi artık sık sık aklıma geliyor da yapmıyorum ama yapacak hale gelmekten korkuyorum. Derslerim kötü gidiyor, çalışamıyorum konsantre olamıyorum ve başarısızlık beni cidden mahvediyor. Hayatımın bu dönemine kadar hiç başarısızlık yaşamamıştım ve çaba harcamadan hep bir şekilde başarı elde edebiliyordum ama artık çalışsam da olmayabiliyor, bu yüzden kaldıramıyorum. Bir dönem psikologa gittim çok işe yaramadı, anksiyete ve depresyon gibi bir sıkıntım yok gibi görünüyor. Kendimi aptal hissediyorum, çok aptal. Arkadaş çevremde de problem yaşıyorum, arkamdan iş çevriliyor yahut yıllar süren arkadaşlarımla ilgili çok can sıkıcı şeyler öğreniyorum. Ama canımı en çok okul işi yakıyor. Yaşadığım şeyle alakalı teşhis beklemiyorum ama benzer durumlardan geçen insanlar var mı? Dersine çalışmaya çalış tavsiyesi istemiyorum, lafı bile beni delirtiyor çünkü, yapamıyorum... Çok gelecek kaygısı taşıyorum, ya iyi ortalamayla mezun olmadığımdan iş bulamazsam diye... Ya da eskiden çalışmayı dört gözle bekleyen ben şimdi mezun olunca çalışmasam evlensem evde otursam diyorum. Psikolojim aşağı yukarı bir senedir cidden kötüledi, içimi dökmek istedim.
 
Son düzenleme:
arkamdan iş çevriliyor yahut yıllar süren arkadaşlarımla ilgili çok can sıkıcı şeyler öğreniyorum. Ama canımı en çok okul işi yakıyor.
Sebep bu mu?
sebebi yazmamışsınız ki tam olarak.
İntihar ne kadar basitleşti böyle,
 
Her dönem kurduğun arkadaşlıklarla ilgili yanılgılar yaşayabilirsin
Senin yaşında çok normal
Kendini dipte de hissedebilirsin herşey kontrolden çıkmış olabilir ama şöyle düşün 2 sene sonra yaşadığın sıkıntılardan kaç tanesi senle kalacak
Hayatında ailenle ilişkilerin iyi ise gerisi olur gider
Sosyal ağlarda lise ortaokul zamanında dersleri çok kötü olan arkadaşlarımla görüşüyorum hepsi bir şekilde hayatlarını düzenlerini kurmuşlar hayatlarına devam ediyorlar
Daha hayatının baharındasın, seni seven bir ailen var onları düşün arkadaşlardan biri gider diğeri gelir bizlerin hayatları da öyleydi
Öldükten sonra diğer taraf daha zor orda kaçış da yok
 
Sebep bu mu?
sebebi yazmamışsınız ki tam olarak.
İntihar ne kadar basitleşti böyle,
İnsanları yargılamak da basitleşti. Teşebbüsüm ya da yaptığım yok sadece bazen çıkmazda hissediyorum ve aklıma ölünce her dert bitecek gibi şeyler geliyor... Sebebin de özellikle okul yaşantım olduğunun altını tekrar çizeyim.
 
Her dönem kurduğun arkadaşlıklarla ilgili yanılgılar yaşayabilirsin
Senin yaşında çok normal
Kendini dipte de hissedebilirsin herşey kontrolden çıkmış olabilir ama şöyle düşün 2 sene sonra yaşadığın sıkıntılardan kaç tanesi senle kalacak
Hayatında ailenle ilişkilerin iyi ise gerisi olur gider
Sosyal ağlarda lise ortaokul zamanında dersleri çok kötü olan arkadaşlarımla görüşüyorum hepsi bir şekilde hayatlarını düzenlerini kurmuşlar hayatlarına devam ediyorlar
Daha hayatının baharındasın, seni seven bir ailen var onları düşün arkadaşlardan biri gider diğeri gelir bizlerin hayatları da öyleydi
Öldükten sonra diğer taraf daha zor orda kaçış da yok
Arkadaşlıklar can sıkıntısına tuz biber ekiyor evet ama asıl problemim okul yaşantım... Başarısızlığı kaldıramıyorum. İş bir şekilde bulunur ama onca emekten sonra iyi bir yerlere gelmek istiyorum. Arkadaşlıklar konusunda haklısınız ama derslerle ilgili halihazırda problem yaşadığım dönemde üst üste gelince daha kötü hissettiriyor bana...
 
Arkadaşlıklar can sıkıntısına tuz biber ekiyor evet ama asıl problemim okul yaşantım... Başarısızlığı kaldıramıyorum. İş bir şekilde bulunur ama onca emekten sonra iyi bir yerlere gelmek istiyorum. Arkadaşlıklar konusunda haklısınız ama derslerle ilgili halihazırda problem yaşadığım dönemde üst üste gelince daha kötü hissettiriyor bana...
Emeğine yazık etmemek istiyorsan çalışmanı sürdüreceksin
Çalışmamana mazeret bulmak yerine odaklanmak için çözüm arayacaksın yapamıyorsan kabulleneceksin
30unu geçmiş bir kadın ve bir anne olarak diyorum ki evlatlarımız bizim göz bebeğimiz hayatımızın en vazgeçilmez tadı
Tabiki başarılarını istiyoruz ama biz sizi başarısız olsanızda başımıza taç yaparız. Üzülürüz belki hep en tepede en iyi yerlerde görmek istiyoruz evlatlarımızı ama can sağlığı bambaşka
Oyüzden kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yap annenle konuş otur kucağına ağla o bilir çıkış yolunu
Derslerimde iyi değilim arkadaşlarımla da diye insan kendi Canından vazgeçemez ailen ne yapacak sensiz besledi büyüttü emek verdi sevdi böyle bir son için mi
Hayat karmaşık değil seçenekleri kullanıp kendini büyütüteceksin
 
Sevmedigin bir bolumde misin? Arkadasliklara cok fazla bel baglama. Sadece iyi vakit gecirmeye bak fazla beklentin olmasin.
 
Son düzenleme:
Sadece Zamanın çok hızlı aktığını, hayatın bir anda değişebildiğini bil yeter. Mevcut şartlara ayak uydurmaya çalış, zaten çok sürmez.
 
Emeğine yazık etmemek istiyorsan çalışmanı sürdüreceksin
Çalışmamana mazeret bulmak yerine odaklanmak için çözüm arayacaksın yapamıyorsan kabulleneceksin
30unu geçmiş bir kadın ve bir anne olarak diyorum ki evlatlarımız bizim göz bebeğimiz hayatımızın en vazgeçilmez tadı
Tabiki başarılarını istiyoruz ama biz sizi başarısız olsanızda başımıza taç yaparız. Üzülürüz belki hep en tepede en iyi yerlerde görmek istiyoruz evlatlarımızı ama can sağlığı bambaşka
Oyüzden kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yap annenle konuş otur kucağına ağla o bilir çıkış yolunu
Derslerimde iyi değilim arkadaşlarımla da diye insan kendi Canından vazgeçemez ailen ne yapacak sensiz besledi büyüttü emek verdi sevdi böyle bir son için mi
Hayat karmaşık değil seçenekleri kullanıp kendini büyütüteceksin

Annemin kucağında bu durumla ilgili çok ağladım, sen nasıl istersen öyle davran derslerin için nasıl olsa bu okul biter, bitmezse sağlık olsun dedi. Ama sanki böyle deyince daha çok sorumluluk hissediyorum ona karşı, aileme karşı. Herkes benden iyi şeyler bekliyor çevremdeki, beklentiyle eziliyorum. Ne gençliğimi istediğim gibi yaşayıp hobilerime vakit ayırabiliyorum ne de ders çalışabiliyorum tam ortada saçma sapan bir yerdeyim. Bazen aklıma geliyor, üniversite hayatımın en güzel dönemi tadını çıkarmam gerekiyor diye, yapamıyorum, başka bölümlerde yapabilenleri görünce de sinirim bozuluyor. Bölümüm itibariyle ders çalışmasam bile yoğun projelerim ve laboratuvar işlerim var, genel olarak bölümdeki insanlar ya tamamen hayatlarından feragat ediyor iyi notlar alıyor ya da çok kafaya takmayıp düşük notlar alıyor. Ben hangi gruba mensubum bilmiyorum. Ne hayatımdan feda edip ders çalışabiliyorum ne de gönlümce eğlenebiliyorum. Sebebi de aileme ve kendime karşı duyduğum sorumluluk hissi, iş bulamazsam korkusu... Kendimden vazgeçme kısmı da çok şükür anlık sinirle gelen ve sinirin etkisi gidince kaybolan bir şey ama bu anlık sinir boşalmaları çok sık başıma geliyor şu aralar ürküyorum bu yüzden.
 
Sevmedigin bir bolumde misin? Arkadasliklara cok fazla bel baglama. Sadee iyi vakit gecirmeye bak fazla beklentin olmasin.

Severek gelmedim bölüme, ama yaptığım uygulamalı işler projelerden çok keyif alıyorum. Sınav stresi ve sınavda bilsem de yapamamak gibi sıkıntılarım var. Arkadaşlık konusunda da insanları fazla önemsiyorum sanırım, kafama günlerce takabiliyorum biriyle tartışınca, o kişiyi çok fazla sevmesem bile. Beklenti olmasa bile insanlarla aram bozulunca huzursuz olan bir yapım var.
 
Bir ara bana da oldu.2. Sınıfta çalışıp çalışıp 8 dersin 6sından kalmayı başardım.Sürekli ağlıyordum yemek yiyemiyordum,en sevdiğim şeyleri bile hem de.Arkadaşlarımla ilgili boşluk yaşıyordum ben de.Böyle depresif devam ettim ama sonuna kadar sürmüyor.2 sene başka ünide yaz okuluyla telafi ettim.İyi ki de yaz okuluna gitmişim.Zamanında bitti.Zor muydu zordu.Saçmalamayıp baştan halletsem daha iyiydi.
 
Bir ara bana da oldu.2. Sınıfta çalışıp çalışıp 8 dersin 6sından kalmayı başardım.Sürekli ağlıyordum yemek yiyemiyordum,en sevdiğim şeyleri bile hem de.Arkadaşlarımla ilgili boşluk yaşıyordum ben de.Böyle depresif devam ettim ama sonuna kadar sürmüyor.2 sene başka ünide yaz okuluyla telafi ettim.İyi ki de yaz okuluna gitmişim.Zamanında bitti.Zor muydu zordu.Saçmalamayıp baştan halletsem daha iyiydi.

Aslında 3. sınıfın sonundayım maksimum bir senede bir dersten kalıyorum ama tuhaf beklenmedik bir psikolojiye giriyorum. Kendine acıma, kendini suçlayıp aptal görme gibi. Zamanında bitecek inşallah ben de yaz okulu ile halletmeyi düşünüyorum. Son bir senedir de o sürekli ağlama evresi oluyor, konsantre olmakta sıkıntı çekiyorum özellikle, o konuda öneriniz var mı?
 
Aynı haldeyiz okul hayatım ve yakın çevremde ki arkadaşlarımla problem yaşıyorum. İntihar etmeyi düşünmesem de okuldan ayrılmayı çok düşünüyorum zor bir okul hayatım var ve başarısız oluyorum ben henüz çözemedim umarım sen çözüm bulursun konun takipçisi olacağım. :)
 
Ne yapacağımı bilmiyorum. Arkadaş çevrem ve okulumla ilgili problemler yaşıyorum. Her şeyden bıktım yaşayasım gelmiyor. Çok stresli bir okul yaşantım var. Aile yaşantım ve ilişkim çok güzel ama yine de kendimi çıkmazda hissediyorum. Biliyorum dünyada ne problemler var, yaptığım nankörlük... Ama gerçekten delirecek gibiyim, normalde hayatımda hiçbir dönem düşünmediğim intihar artık sık sık aklıma geliyor da yapmıyorum ama yapacak hale gelmekten korkuyorum. Derslerim kötü gidiyor, çalışamıyorum konsantre olamıyorum ve başarısızlık beni cidden mahvediyor. Hayatımın bu dönemine kadar hiç başarısızlık yaşamamıştım ve çaba harcamadan hep bir şekilde başarı elde edebiliyordum ama artık çalışsam da olmayabiliyor, bu yüzden kaldıramıyorum. Bir dönem psikologa gittim çok işe yaramadı, anksiyete ve depresyon gibi bir sıkıntım yok gibi görünüyor. Kendimi aptal hissediyorum, çok aptal. Arkadaş çevremde de problem yaşıyorum, arkamdan iş çevriliyor yahut yıllar süren arkadaşlarımla ilgili çok can sıkıcı şeyler öğreniyorum. Ama canımı en çok okul işi yakıyor. Yaşadığım şeyle alakalı teşhis beklemiyorum ama benzer durumlardan geçen insanlar var mı? Dersine çalışmaya çalış tavsiyesi istemiyorum, lafı bile beni delirtiyor çünkü, yapamıyorum... Çok gelecek kaygısı taşıyorum, ya iyi ortalamayla mezun olmadığımdan iş bulamazsam diye... Ya da eskiden çalışmayı dört gözle bekleyen ben şimdi mezun olunca çalışmasam evlensem evde otursam diyorum. Psikolojim aşağı yukarı bir senedir cidden kötüledi, içimi dökmek istedim.
d vitamini al. kedi kopek edin . cikolata muz ye. sevdigin kim varsa saril. ve masaj yaptir. ciddiyim.
 
Aynı haldeyiz okul hayatım ve yakın çevremde ki arkadaşlarımla problem yaşıyorum. İntihar etmeyi düşünmesem de okuldan ayrılmayı çok düşünüyorum zor bir okul hayatım var ve başarısız oluyorum ben henüz çözemedim umarım sen çözüm bulursun konun takipçisi olacağım. :)

Umarım sen de çözüm bulursun. İntihar işini herkes biraz ciddiye aldı aslında, çok ciddi değil de anlık sinirle gelen düşünce mesela konuyu açtığımda sınav sonucunu yeni öğrenmiştim o sinirle yazdım. Çok dengesiz bir ruh haline sokuyor insanı bu durum :( Okuldan ayrılmayı da kaç senelik emeğimden ötürü düşünmüyorum, sen de düşünme bence, ne kadar uzatırsan uzat bitecek bir şekilde nasılsa...
 
Mühendislik bölümündeyim, çok açık vermemek için net bölümü özelden yazabilirim gerekirse :) Çevremdekiler tarafından tanınmak konusunda paranoyam var da...
Anladım canım benim sık dişini biraz daha olumlu şeylere odaklan kendini değerli görmüyosun kendine sürekli olumlama yap gaza getir kafayı olumsuza alıştığında beyin o yönde çalışıyor değiştirebilirsin
 
Back
X