gecen hafta sözlü bir sinavim vardi, haftalardir bir arkadasla haril haril calisiyoruz.. her sabah erkenden üniversitenin kütüphanesine gidiyoruz, genelde herkes orada calisir. kütüphane 3 katli, ve sinav dönemlerinde tiklim tiklim doludur hic bos masa ve sandalye olmaz. hep erkenden giderdim oturacak yer bulmak icin. Sinava iki gün vardi ve ben o gün yer bulamamistim. kütüphanenin her bir katinda danisma yeri vardir, yani kütüphanenin yardimcilari orada oturur ve ögrencilere sorularinda yardimci olurlar.. neyse ben yer bulamayinca gittim üst kattaki danisma yerine oturdum, cünkü orasi aylardir kullanilmiyor... esyalarimizi cikardik ve calisiyoruz, baktim bir cocuk geliyor, hic afedersiniz demeden wc´yi sordu bende söyledim yerini ve devam calistim, baktim yarim saat sonra yine biri geliyor ve yine wc´yi soruyor... gelen soruyor giden soruyor, megersem bizi danisman sanmislar, jeton yeni düsüyor tabiki, gülmekten yerlere yikiliyoruz... biz o gün hic calisamadik, sürekli birileri geliyordu.. ve en sonunda artik sinirlenerek herkese " biz burada ders calisiyoruz artik rahat birakin bizi " demeye basladik... bu duruma gülsemmi aglasammi :)