Basit Bulimia hastasıyım lütfen yardım edin.

Merhaba arkadaşlar, ablalarım, teyzelerim.

Oncelikle sorunum Bulimia Nervoza hastalıgına yakalanmam.Derdimi anlatmak istiyorum lütfen yardım edin .
16 yaşındayım.1'73 boyunda ve suan 67 kiloyum.

Ergenliğe girdiğimden beri hic bi sekilde kilolu olmadım ama zayıfta olmadım.Sadece normal kilomdan 6-7 kilo fazla oldum.Fazla oldugum icinde hep itici göründü bel cevrem vs. Bu seneye kadar cok darbe yedim.Dönemimde yasadıgım duygularımın etkisiyle insanların bana olan en ufak düsüncesini takıntı haline getiriyodum.Ve bende yeme bozuklugu oluşturdu.Ergenliğimden bu seneye kadar hic bir kısıtlama yapmadım aksine cok yerdim.Tıkınırcasına değilde dikkatsiz yediğim icin 73 kiloya kadar cıkmıştım.Ve bunun üzerine bi takım insanlardan ailemde dahil olmak üzere dış görünüşüm hakkında cok ciddi eleştiriler alıyodum.'Az yee, Kilo ver! vs vs.'Artık cıgrından cıkmıştı en ufak eleştiriye karşı bile tahammülüm yoktu ve 2011 Haziran ayı itinbaren kendimi frenlemeyi yavaş yavaş kilo vermeye calıstım.Katı kurallarım vardı ramazanda bile tadımlık bi şey almıyodum.(Cok nadir) Ve 66ya kadar düşebildim.

Buraya kadar her şey normal.

İnsanlar artık güzel eleştirilerle geliyorlar.Mutluyum fakat eski halime dönmekten korkuyorum.Ciddi bi korku.Cünkü ben o dönemde yasadıgım duygularımı bi daha yaşarsam bi daha toparlayamam gibi geliyo.Korkuyorum ama sunu farkettim ki diyet anında yaptıklarımı su son 1-2 yapamıyor toplayamıyorum.Ve 65 kilodan 66 , 66'dan 67den cıktım.Bi türlü kendimi frenliyemiyorum.Ciddi bi yemek bozuklugu var.Her defasında 'Tamam yemicem' desem bile sadece 1 gün sürüyo.Ertesi gün her hangi bi kücücük bi şey kacırdıgımda (örn; bi kare cikolata) 'Bugün kacırdım artık yarın normale dönerim' düsüncesi ile gün boyu kendimi tok hissedene kadaar yemek yiyorum..Midem büyüdü.Hala zayıfım sayılır. / (normalde hedefim 60'tı) Ama boyle giderse ciddi anlamda kilo alıcaıgımdan , dış görünüşümün değişmesinden endişeliyim.Bu yüzden google'a yeme bozuklugu yazdıgımda hastalıgımı teşhis ettim.Gün icerisinde aşırı yiyorum , hızlı yiyorum .Ve oyle zamanlar geliyo ki kusmaya bile yöneliyorum.Suanlık basit bulimia evresinde oldugumu ve cok geç olmadan kendimi düzeltmek istiyorum.

Derdim bu umarım beni anlamışsınızdır.Umarım yardımcı olursunuz.Yardımlarınızı 4 gözle bekliyorum. Lütfen

canım bu senin yaşadığın şey bulimia değil bulimia çok başka bişey yani kimse görmeden tıkınırcasına yemek ve sonra istifra(kusma) demektir. ancak bu senin yaşadığın şeyin adı anorexia anlattıklarını okuyunca geçmişim aklıma geldi 20 yaşındayım halbuki o zmanlar bende 17yaşında 157 boyunda 54 kilo flndım sonra kendimden rahatsızlık duyup çevreminde hafif tepkisi ile hiç bişi yemeyip 50 kiloya düşmek istedim artık neredeyse günde 1 mandalina yiyodum yüzüm ya bembeyaz ya sapsarıydı saçlarım dökülüyor ve artık kadınlığın gerektirdiği hastalığı olamamaya başlamıştm ben mutluydum çünkü 50 değil tam tamına 45 kilo olmuştum inceciktim eğilirken bile dikkat et kırılıcaksın yada dışarı çıktıım zaman rüzgarda uçmiim die beni tutarlardı çok hoşuma giderdi ama giderek ölüme doğru ilerlediğimi bilmiyordum hayat bambaşkaydı insanlar yemek ye die üzerime gelmeye başlayınca kendimi cezalandırıyor o gün hiçbirşey yemiyordum bir yandanda bana eskiden yeme dien insanların o zmn yemek yemem için ısrar etmesi de mutlu etmio değildi bunun yanısıra derslerimdede büyük başarı söz konusu olmuştu yemek yemeyen insan ne yapar boş vaktinde bende derse vermiştim kendimi deli gibi ders çalışıodum sonra dr a götürdüler zorla her hafta bi gün terapi görüodum ilaç fln değil sohbet edioduk bana yediğim şeyleri yazmamı söylemişti defter tutuodum ama tabi değişen bişi olmamıştı ben yine bildğimi okuodum sonra yemek yicem fakat kilo aldığım an kesicem yemeği die prgramlamıştım kendimi hem yiyodum hemde zayıf kalıodum ama anne işte illa kilo aldırıcak ya kızdı bağırdı kavgalar kıyametler ağzıma zorla yemek tıkmalar derken iyice bunalıma girdim annemde artık başka yönetm uygulamaya başladı ne kadar yemek yersem bana hediyeler fln almaya başladı anlıodum ve çok üzülüodum kilo alırsam çirkin olucam annem benm çirkin olmam için bana hediye bile alıo diodum bu sefer stresten öss fln derken artık yemek yemeğe yani tam zıttını yapmaya başladım çünkü şimdi boyum 165 kilo 58 ve kendimden utanıyorum ne tartılmama izin veriolar ne spor yapmama nede kilo vermeme sen sen ol spor yap diyetisyene git kilo vericem die canından ve sevdiklerinden olma sağlık lı olsun herşey umarım bu durumun düzelir Allah yardımcın olsun cnm gelişmelerini buraya yaz merk ediorum :)

Yasadıgın şey bulimia hastalıgı degil canım. O apayrı bir şey.Sen de yeme bozukluğu var.Bunun için doktora gidebilirsin.

Sağlıklı günler..

juno .!.:

kendi kendine googledan teşhis konulsaydı doktorlar 6 yıl okuyup üstüne 5 sene uzmanlık yapmazlardı
bi psikiyatriste git eğer yeme bozukluğun varsa tedavi olursun

Genişletmek için tıkla...

öncelikle katılmıyorum o eğitimi sadece teşhiş koymak için almıyorlar. Elbette insan bu tür rahatsızlıkları(psikolojik) kendileri de saptayabilirler.

Ne yazık ki burdan herhangi bir yardım yapılamaz. Psikiyatrik tedavi görmen işe yarayabilir. en azından uzman bir yardım alırsın. Ama herşey yine sende bitecek. Evde abur cubur hiçbir yiyecek bulundurmayarak ve olabildiğince evde boş oturmayarak dışarı çıkıp gezerek başlayabilirsin diye düşünüyorum.

Bulimia hastalıgının belirtilerinde okudum.Ve bire bir öyle oldugu icin hastası olmasamda o yolda ilerliyorum gibi geldi bana.

Tavsiyeler icin teşekkür ederim.

aysin_81 .!.:

öncelikle katılmıyorum o eğitimi sadece teşhiş koymak için almıyorlar. Elbette insan bu tür rahatsızlıkları(psikolojik) kendileri de saptayabilirler.

Ne yazık ki burdan herhangi bir yardım yapılamaz. Psikiyatrik tedavi görmen işe yarayabilir. en azından uzman bir yardım alırsın. Ama herşey yine sende bitecek. Evde abur cubur hiçbir yiyecek bulundurmayarak ve olabildiğince evde boş oturmayarak dışarı çıkıp gezerek başlayabilirsin diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

o zaman hastalandığınızda da doktora gitmeyin ilaçlarınızı da kendi kendinize yazarsınız zaten
aynı belirtileri olan birçok hastalık var
bunları ayırmak için eğitim alıyoruz biz
netten teşhis konulsaydı boşa okumuş olmazdık
insanlar kendileri normal olmadıklarını anlayabilirler. buna içgörü denir, bütün psikiyatrik hastalıklarda bulunan bişey değildir bu ayrıca
ayırıcı tanı diye bişi duydunuz mu bilmiyorum
tanı koyup kendi kendini tedavi etsin o zaman herkes.

juno .!.:

o zaman hastalandığınızda da doktora gitmeyin ilaçlarınızı da kendi kendinize yazarsınız zaten
aynı belirtileri olan birçok hastalık var
bunları ayırmak için eğitim alıyoruz biz
netten teşhis konulsaydı boşa okumuş olmazdık
insanlar kendileri normal olmadıklarını anlayabilirler. buna içgörü denir, bütün psikiyatrik hastalıklarda bulunan bişey değildir bu ayrıca
ayırıcı tanı diye bişi duydunuz mu bilmiyorum
tanı koyup kendi kendini tedavi etsin o zaman herkes.

Genişletmek için tıkla...

Her neyse işte...Uzatmaya gerek yok bence.
Sorunlarımı ve kendimi ne şekilde tedavi edebilirim? Bilgi almak icin açmıştım ama konu boyle giderse saptanıcak.
Madem cok biliyorsunuz cözüm yollarınızda vardır.Bilgilendirirseniz teşekkür ederim.

Canım bilinçaltını eğitmeye çalış. Boylece yemenikontrol altına alabilirsin. Ben kendi adıma iyisonuçlar aldım. Bide insanları hiç bir zaman memnun edemezsin. Zayıfkende eleştiriyorlar şişmankende.

puro .!.:

Canım bilinçaltını eğitmeye çalış. Boylece yemenikontrol altına alabilirsin. Ben kendi adıma iyisonuçlar aldım. Bide insanları hiç bir zaman memnun edemezsin. Zayıfkende eleştiriyorlar şişmankende.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle oyle.Malesef bazı seyleri kendi sağlıgımı düsünerek yapmam gerek.Teşekkür ederim.

Yaşın çok genç, 16 yaş ergenliğin sonlarıdır ve bu dönemde dış görünüş, güzel olmak, beğenilmek, zayıf olmak çok önemlidir. Ama bu yaşta kendine eziyet etme. Aslında yapman gereken bir psikologtan ve diyetisyenden yardım almak. Bu yaşlarda metabolizma hızlıdır, sağlıklı beslenir ve hareket de edersen çok rahat ideal kilona düşersin. Mutlaka spor yapmaya çalış, yürümeye çalış, ona göre de yeme düzenini oluşturursun.

bende 16 yaşındayım yazdan önce diyete başladım 15 kilo verdim ama çok sağlıksız verdim. kilo almaktan çok korkuyorum sürekli tartılıyorum takıntı haline getirdim resmen herkes çok zayıfladığımı kilo almam gerektiğini söylüyo ama ben 100gr alsam bile moralim bozuluyo son 1 aydır falan kusmaya basladım baslarda midem küçük olduğu için çok yediğim zaman tutamıyodum midemde ama sonradan alışkanlık haline geldi sürekli kuamaya başladım daha sonra çok yemeye başladım midemi tamamen doldurup çıkarmaya başladım yerken kendimi durduramıyorum resmen yedikten hemen sonrada tuvalete kosuyorum. yaptığım iğrenc bişey kendimden iğreniyorum ama durduramıyorum annemede bişey söyleyemiyorum çok korkuyorum dün araştırıyım dedim ve böyle bi hastalık olduğunu öğrendim simdi daha çok korkuyorum saçlarımda azaldı sanırım ve 7 aydır hasta olmuyorum belkide daha fazla ne yapıcam bilmiyorum kilolu olduğum zamanda kalsaydım keşke şimdi dertlerim arttı

Merhaba canim! Bence sen kilonu fazla takma kafana sonra sagligindan olursun! Ben yapdigim hatayla suan duramiyorum ve cok pismanim...16 yasinda 165 boyunda 62 kiloda biriyim. Yaptigim takintilar yuzunden mahvoldum..cok taktim kilomu birgun herseyitikarcasina yedim sonra zorla kustum! Her nekadar birdaha yapmicam dememe ragmen artik kendimi durduramiyorum goz altim coktu cok cirkinlesdim..bundan hic kimsenin haberi yok gizli kalmasinida saglicam artik sonimuz nereye kadar giderse...sana tavsiyem kilonu takma psikolojin bozulur benim gibi

merhaba ben de aynı hastalığa yakalandım başlarda kendi başıma aşabileceğimi sanıyordum ancak zamanla aşmak bir yana sadece daha kötüye gitti durumum. ne yapacağımı şaşırdım. ergenlikten sonra kilo alıp verme benim için zorunlu bir döngü haline geldi. sonra internette diyet ve zayıflamayla ilgili bir çok site ve blog buldum ve yine bir gün aynı bu şekilde diyet listelerine bakarken hiç bakmamam gereken bir yere baktım. işte o zaman hayatım karardı desem yanlış olmaz galiba. anoreksiya ve bulimiayla tanıştım. o andan sonra kafamda hep bir soru işareti vardı . yalnızca zayıflayana kadar sonra durur ve yoluma devam ederim diyordum keşke şimdi yaptığım araştırmayı o zaman yapsaydım. anoreksiya değil belki ama bulimiya iki aydır en büyük kabusum oldu. nedense her gün bugün son deyip finali yapıyor ama sonra bir bakıyor ve kendimi mutfakla tuvalet arasında bir yerde buluyordum. psikolojim ve bedenim o kadar altüst oldu ki umuyorum geri alınamaz hasarlar yaratmamış olayım bedenimde. yapmamam gerektiğini bile bile her defasında kendimi boğazım patlarcasına yerken bulmak o kadar acı verici ki. üstelik kilo vermek bir yana sadece kilo aldım. özgüvenim ve sosyal hayatım eski sevecenliğim ve enerjim yok oldu. daha 16 yaşında bunları yaşamış ve hala yaşıyor olmaktan dolayı tarif edilemez bir üzüntü duyuyorum. pişman mıyım elbette hem de çok pişmanım. sanıyorum ki bütün bunların sebebi kendime ve bedenime karşı biz özgüvenim olmaması. 170 cm 60 kilo olmama karşın çevremdekilerle kendimi kıyaslayıp her seferinde kaybeden olmaktan yorulduğumdan olsa gerek. çocukluğumdan beri hep iri yarı iri kemikli kalıplı sıfatlarına yakıştırıldığım için başkalarının fikirlerini kendilerine saklamadıkları için yemek yemeyle aşırılık ve doyumsuzlukla ince sınırlarım oldu hep utanç duyan oldum. normal kiloda olmamı kabullenmek istemedim şişmandım ve şişman olmamak hayatımın odak noktası olmuştu. tahminimce zamanında kendimi kısıtlayıp da yemediklerimin acısını şimdi yiyip kusarak çıkarıyorum ve tabi canım da çıkıyor ruhumu amerikan tuvaletin kloraklı fayanslarına bırakıyorum. aileme söylemek istiyorum ama yapamam yapamayacağım da. tek istediğim bir arkadaş belki whatsapp tan ya da facebooktan mesajlaşarak birbirimize destek oluruz ve en kısa zamanda bunu birlikte yeneriz. çünkü eminim ailesinden saklayan başkaları da vardır. not:lütfen doktora git diye mesajlar yazmayın ailem bilmezken nasıl doktora giderim. bana ulaşmak isteyenler mesaj atsın lütfen