Başkalarının lafına Sürekli takılı kalıyorum kendimi ne kadar bu konuda dizginlemeye çalışsam da bazen kaybediyorum sinirleniyorum kendimi mahvediyorum. Bu konuda çeşitli kitaplar okuyorum tamam diyorum oldu bu sefer daha doğru Düşüneceğim. sonra biri birsey diyor takılı kalıyorum üzülüyorum neden öyle dedin neden bunu dedi diye. Bu ruh halinden nasıl çıkabilirim ?
Başkalarının lafına Sürekli takılı kalıyorum kendimi ne kadar bu konuda dizginlemeye çalışsam da bazen kaybediyorum sinirleniyorum kendimi mahvediyorum. Bu konuda çeşitli kitaplar okuyorum tamam diyorum oldu bu sefer daha doğru Düşüneceğim. sonra biri birsey diyor takılı kalıyorum üzülüyorum neden öyle dedin neden bunu dedi diye. Bu ruh halinden nasıl çıkabilirim ?
Canım ben de senin gibiyim. Eşimin eleştirileri ile biraz dikkat etmeye başladım. Bir de gördüğüm insanların çoğu, s.ç.p sıvayıp hiçbir şey olmamışgibi davranıyorlar yaaa ben niye kendimi harap ediyorum diye düşündüm. Mesela biri bana üzüleceğim bir şey söyledi, onu diyen kişi iki dakika sonra dediğini unutuyor ve hicbir şey yokmuş gibi davranıp hayatına güzelce devam ediyor. Ama ben günlerce aylarca düşünüyorum bana bunu neden dedi diye. O yüzden biraz yüzsüz olmak lazım. Gerekirse sen de laf söyleyip hiçbir şey yokmuş gibi davranmalısın. Zamanla alışıyor insan.
kiminin de huyu bu işte. bizde yan komşumla çok kötü tartışmıştık güya ben görmezden geliyorum kadını konuşmak istemiyorum ama kadın beni nerde görse konuşmaya çalışıyor sanki hiç tartışmamışız gibi bidee şirinlik yapıyor falan bende bunu anlamıyorum. size tavsiyem kimse sizden değerli değil kim ne demiş niye demiş boşverin verib ağızlarının payını onlar düşünsün