Benim bir ilişkim vardı. Lisede tanıştık. Ergenlik, ilk gençlik derken gerçekten çok sıkıntılar çektim. Çok fazla kıskançlık krizleri oluyordu. Çok uzaklaşmak istedim ama hep her şeyin güzel olacağını söyledi ve bir şekilde devam ettik. Çok emek verdim, hep alttan aldım. Üniversite bitti memleketlere döndük, tartışmalar başladı. Meslekleri elimize aldık artık ciddileşme adımları atılması gerekirken bir gün saçma bir sebeple ayrıldık. Benim başım açık, ailesi kapalı biriyle evlenmesini istiyordu. Ben çalışan biri olacaktım onlar kendileri gibi biri ile evlensin aileleri bozulmasın istediler, beni uygun görmediler kısaca ve bunu empoze ettiklerini düşünüyorum. Zaten 10 yılda beni tanımak bile istemediler. Önyargıları çok büyüktü. Beni sevdiğini söyleyen adam da hiç direnmedi. Ayrıldıktan sonra Bir kaç ay yine ara ara aradı beni, en sonunda başka birisiyle tanıştığını evliliğe dair fikirlerinin uyuştuğunu söyledi. Yine beni telefondan ekleyip silip durdu 5 ay sonra öğrendim ki evlenmiş. Allah kimseye yaşatmasın gerçekten çok acı. Nasıl geçecek nasıl unutacağım nasıl güveneceğim başka birine bilmiyorum.
Yok en kızdığım şey bböyle bir karakter olduğunu ben nasıl anlamadım
Enayiliğime doymamayım
umarım bir gün iyi ki böyle olmuş diyebiliriz.
