baskıcı anne

dideemm

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Ağustos 2008
91
0
86
38
Kayseri
kızlar meraba, ben 25 yaşındayım ve şu ana kadarki hiçbir kararımı kendim aldım diyemiyorum, annem soruyor, ne yapmayı düşünüyosun, anlattıktan sonra, hayır öyle olmaz böyle yapacaksın diyo, ve bu beni şu zamana kadar hiç mutlu etmedi, annem istiyo diye 4 yıllık gereksiz bir fakülte bitirdim, annem istiyor diye, okumaktan bıktığım halde yüksek lisans yapıyorum ve annem istiyor diye, iş bulup çalışamıyorum.. ve inanılmaz mutsuzum, birşey söylediğimde hayır bunu böyle yapcaksın diye müdahale ediyor hemen..
ben bu kadar mı gerizekalıyım da kendi kendime kararlar alıp uygulayamıyorum. tamam tek çocuk olmamdan kaynaklanan bir baskı var, ama nice tek çocuk olan arkadaşlarım var, aileleri çocuklarının sözüne saygı gösteriyo, çok bunaldım nerde yanlış yapıyorum, ve BIKTIM
 

Belli bir yaşımıza kadar ailelerimizin bizi yönlendirmesi olağan bir şey ama özellikle üniversiteye girileceği zaman bunu her ailer bırakmalı..Çünkü mutlu olacak veya olmayacak kişiler bizler oluyoruz..Ama anne babanın doğasında olan bir şey,ister tek çocuk ol ister 3-4 kardeşin olsun.Eminim her ailede bu tarz olaylar yaşanıyodur.Burda görev bize düşüyor.Biz kendi kararlarımızdan emin olmalıyız,ne yapmak istediğimizi bilmeliyiz ki kimse bizi yönlendiremesin.Tabi ki anne-babanın sözüne her zaman kulak vermek gerekir,ama bu bize doğru gelmiyosa yapmak zorunda değiliz ki! Siz şimdiye kadar kararlı olamadınız demekki,sırf annem mutlu olsun diye onun istediği bir bölümü neden okuyayım?Anneniz için mi okuyosunuz kendiniz için mi?Bence artık onu kırmadan,onun yapmanızı söylediklerini yapmamaya başlayın ve şunun farkına varın,kendi kararlarınızı vermek hiç kötü bir şey değil.Böyle alıştırmayın,bu sadece anne-baba açısından değil,ilerde evlendiğinizde eşinizin de sizi yönlendirmesine izin vermemelisiniz.
 

annemi kırmamak için veya kendi kararımdan emin olmadığım için değil, bana başka şans verilmediği için tamam demek zorunda bırakıldım ne yazııkki. annem de buna alıştı, çünkü beni böyle yetiştirdi ve tüm hayatıma müdahale ediyor. karşı geldiğimde ise küçük bir çocuk gibi azarlanıp, surat asılıyor bana karşı. nasıl geçecek bu durum !!!!!!!!!!!!!!1
 
Çok hayırlı evlatmışsın bu yaşa kadar üzmediğine göre sen ne istediğini bilmiyorsan seni hep başkası yönetecektir,
 

Benim söylemeye çalıştığım,siz kendi şansınızı yaratmalısınız.Şu an bunun yanlış olduğunun farkına varmış durumdasınız ve yapmanız gereken bundan sonra hayatınıza müdahale etmemesi için,kendi isteklerinizi gerçekleştirmeye başlamak...Ve size bu durumdan dolayı surat asarsa da karşınıza alıp konuşmalısınız ki,sizin kendinize ait bir hayatınız olduğunun farkına o da varsın.Küçük bir çocuk gibi demişsiniz..Her şeyi bu açıklıyor bence,anneniz yanlış karar vermenize engel olmak istiyor çünkü sizi hala küçük çocuğu olarak görüyor..Bir de şunu sormak istiyorum,nasıl bu zamana kadar söylenenleri yapmak zorunda kaldınız ya da bırakıldınız?Sadece azarlayıp surat astığı için mi yoksa yapmak istediklerinizin gerçekleşmesi fiili olarak imkansız olduğu için mi?
 
yüksek sesle ısrarcı olup beni korkuttuğu ve karşılık verdiğimde de hayırsız evlat konumuna düştüğüm için. birşey söylediğimde, biz hanımefendinin iyiliği için yap diyoruz ters anlıyo diye laf sokmaya başlıyor, ben tamam yeterki sussun diyerek tamam yapıcam diyorum en sonunda..
 

İşte sizin üstünüzde bu şekilde baskı kurmayı başarmış.Fazla dikkate almayın bence bu söylediklerini yani küçük değilsiniz ki neden korkuyosunuz?Sonuçta siz kendinizi biliyosunuz,hayırsız evlat olduğunuzu düşünüyo musunuz?Emin olun ki insanın kendi hayatı için kendi istediklerini yapması hayırsızlık değildir kesinlikle..Her seferinde tamam derseniz böyle sonunda üzülürsünüz işte..Bu arada nişanlısınız sanırım,bu konuda da anne ısrarı sonucunda mı bişiler oldu?
 
Sizi rahatsız eden bir konuyu açmışsınız,ama başka konuları okuyup çıkmasaydınız,keşke takip etseydiniz..neyse,umarım sorunlarınızı halledersiniz..
 
nişanlıyım evet, fakat annem nişanlımı hiçbir zaman istemedi, hala da burnumdan getiriyor, bağlantı gittiği için çıktım, yanlış anlaşılmak istemem, canım gerçketen çok sıkkın, yorumlarınız için tekrar teşekkür ederim, fakat hayat bana şu an emin olun çok ama çok zor..
 

Ben yanlış anlamışım o zaman kusura bakmayın..Nişanlılık konusunda gene de kararlısınız;demekki olay sizde bitiyor bunu görmelisiniz.Her dediğine tamam yapıcam demeyin,yoksa ömür boyu böyle yaşamak zorunda kalırsınız.Burnuzdan getirsin,ama siz kararlı ve istekli olduğunuzu gösterirseniz bir süre sonra o bırakmak zorunda kalır.Bu konuda tercih yapmalısınız;Ömür boyu yeter ki laf söylemesin diye onun isteklerine mi katlancaksınız yoksa bunlara karşı koyup kendi hayatınızı mı yaşıcasınız?
 
tabi ki kendi hayatımı yaşamak istiyorum ama bu nasıl olcak işte, psikoloğa falan mı gitmeliyim, ya en basiti hocam çağırdı gitmem lazım dediğimde bile, o gün olmaz, şu gün git, ne zaman gel dedi, niye gel diyo gibi bin tane soru soruyor, ben nişanlıma bu kadar açıklama yapmıyorum, uff ya, babam da bişey demiyo ki anneme, o da rahatsız yerden göğe kadar haklısın kızım ama naparsın diyo o da, onun huyu bu diyo. off
 
Psikoloğa gitmeniz çok iyi bir fikir.Nasıl davranmanız gerektiğine o daha iyi karar verir.İçinizde halletmeniz gereken bir sorun bu.Anneniz ne kadar soru sorsa da,baskı kurmaya çalışsa da,ona karşı çıkarak ve karşı çıktığınızda,bunu haklı olduğunuzu düşünerek yaparsanız hayat sizin için daha güzel olur..susarak ve tamam yapıyorum demekle kendinize zarar veriyosunuz.Yeri gelir tartışırsınız da bu konuda,yapcak bir şey yok,istediği kadar hayırsız evlat desin.Ya da aldırmıcaksınız söylenenlere,tartışmadan,kendi istediklerinizi yapmaya devam ediceksiniz.
 
işte bi o durumu aşabilsem... kendime güvenim hiç yokmuş. her aldığım kararda annem ne der psikolojisiyle büyümenin zararları sanırım.. kukla gibi hissediyorum kendimi
 
işte aşabilmenin yolu gerçekten psikoloğa gitmekten geçiyor.Ama sakın psikoloğa gittiğinizi annenize söylemek gibi bir hata yapmayın.Eğer gerekirse zaman ilerledikçe bahsedersiniz.Bence bu aşamada söylemeyin..
 

psikoloğa gitmek için onun himayesinde olmamam lazım, attığım her adımdan haberi varken, psikolog hayal şu an.. evdeyken uyuduğum, uyandığım saate bile o karar veriyor..
ama bir şekilde iş falan bulup başka şehre gitmeye çalışıcam.. bunu en azından kendim için yapmam lazım, deliricem yoksa..
 
Benim babam çok sert biridir. Kendisi asker zaten. Çocukluğumdan beri babama kızardım baskıcı diye. Ama şu an görüyorumki asıl baskıcı olan annemmiş. Babamın baskısı nettir. Neye kızacağını anlarsın. Ama annem suyun altından gider. Baskısı psikolojiktir. Bunun tek çocuk olmanla hiçbir alakası yok. Biz 3 kardeşiz annem her birimize ayrı ayrı baskı yapıyor. Geçen sene bende psikologa gittim. Ama yapabilecek birşey yok. Anne işte. Kendi kendime karar aldığımda, onun kontrolü dışında birşey olduğunda hemen intizar ediyor, bağırıyor. En iyisi yakın ama mesafeli olmak.
 
annenizle ilgili sorununuzu çözebildiniz mi? benzer sorunları olanlar için paylaşabilir misiniz?
 
Bence bu tip ailelerin psikologa gitmesi lazim.. anormal bir durum.. zamaninda benim ailemde cok baskiciydi, oz guvenimi kaybettim, olan bana oldu.. simdide hayatimi bazi konularda yonetmek istiyorlar.. gelde dellenme.. annenizin kolundan tutup derhal bir uzmana goturun.. ben bunu yapmistim ama anladimki annem hala duzelmemis.. yine yapcam.. yine yapcam.. 25 yasindasin cnm sen bir bireysin.. zamaninda babamda egitim hakkimi elimden alacakti nerdeyse, o liseye gitmeni istemiyorum diyerekten, ama ben direndim.. hatta bagirip cagirdim.. kotumu yaptim hayir, eger bunu yapmasaydim meslek sahibi olamazdim.. aileyse aile, aile duracagi yeri bilsin artik, cocuklarin psikolojilerini etkilemesinler..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…