kızlar meraba, ben 25 yaşındayım ve şu ana kadarki hiçbir kararımı kendim aldım diyemiyorum, annem soruyor, ne yapmayı düşünüyosun, anlattıktan sonra, hayır öyle olmaz böyle yapacaksın diyo, ve bu beni şu zamana kadar hiç mutlu etmedi, annem istiyo diye 4 yıllık gereksiz bir fakülte bitirdim, annem istiyor diye, okumaktan bıktığım halde yüksek lisans yapıyorum ve annem istiyor diye, iş bulup çalışamıyorum.. ve inanılmaz mutsuzum, birşey söylediğimde hayır bunu böyle yapcaksın diye müdahale ediyor hemen..
ben bu kadar mı gerizekalıyım da kendi kendime kararlar alıp uygulayamıyorum. tamam tek çocuk olmamdan kaynaklanan bir baskı var, ama nice tek çocuk olan arkadaşlarım var, aileleri çocuklarının sözüne saygı gösteriyo, çok bunaldım nerde yanlış yapıyorum, ve BIKTIM
Belli bir yaşımıza kadar ailelerimizin bizi yönlendirmesi olağan bir şey ama özellikle üniversiteye girileceği zaman bunu her ailer bırakmalı..Çünkü mutlu olacak veya olmayacak kişiler bizler oluyoruz..Ama anne babanın doğasında olan bir şey,ister tek çocuk ol ister 3-4 kardeşin olsun.Eminim her ailede bu tarz olaylar yaşanıyodur.Burda görev bize düşüyor.Biz kendi kararlarımızdan emin olmalıyız,ne yapmak istediğimizi bilmeliyiz ki kimse bizi yönlendiremesin.Tabi ki anne-babanın sözüne her zaman kulak vermek gerekir,ama bu bize doğru gelmiyosa yapmak zorunda değiliz ki! Siz şimdiye kadar kararlı olamadınız demekki,sırf annem mutlu olsun diye onun istediği bir bölümü neden okuyayım?Anneniz için mi okuyosunuz kendiniz için mi?Bence artık onu kırmadan,onun yapmanızı söylediklerini yapmamaya başlayın ve şunun farkına varın,kendi kararlarınızı vermek hiç kötü bir şey değil.Böyle alıştırmayın,bu sadece anne-baba açısından değil,ilerde evlendiğinizde eşinizin de sizi yönlendirmesine izin vermemelisiniz.
annemi kırmamak için veya kendi kararımdan emin olmadığım için değil, bana başka şans verilmediği için tamam demek zorunda bırakıldım ne yazııkki. annem de buna alıştı, çünkü beni böyle yetiştirdi ve tüm hayatıma müdahale ediyor. karşı geldiğimde ise küçük bir çocuk gibi azarlanıp, surat asılıyor bana karşı. nasıl geçecek bu durum !!!!!!!!!!!!!!1
yüksek sesle ısrarcı olup beni korkuttuğu ve karşılık verdiğimde de hayırsız evlat konumuna düştüğüm için. birşey söylediğimde, biz hanımefendinin iyiliği için yap diyoruz ters anlıyo diye laf sokmaya başlıyor, ben tamam yeterki sussun diyerek tamam yapıcam diyorum en sonunda..
nişanlıyım evet, fakat annem nişanlımı hiçbir zaman istemedi, hala da burnumdan getiriyor, bağlantı gittiği için çıktım, yanlış anlaşılmak istemem, canım gerçketen çok sıkkın, yorumlarınız için tekrar teşekkür ederim, fakat hayat bana şu an emin olun çok ama çok zor..
işte aşabilmenin yolu gerçekten psikoloğa gitmekten geçiyor.Ama sakın psikoloğa gittiğinizi annenize söylemek gibi bir hata yapmayın.Eğer gerekirse zaman ilerledikçe bahsedersiniz.Bence bu aşamada söylemeyin..
Aaaaa evet farkina vardim ama aslinda cok onemli bir konu bu ..masallah 6 yil onceki konuyu hortlattiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?