bayanlar akıl verin çıkmazdayım

karayel83

Papatya
Kayıtlı Üye
18 Mart 2009
128
2
118
7,5 yıldır evliyim, çok severek evlendik, daha ikimizde çalışmıyorduk, üç yıl eşimin ailesiyle kaldım.kavgalarımız anlaşmazlıklarımız başladı o dönem. henüz askerliğini yapmamıştı, ailesiyle kaldım bekledim. Bir kaç kez el kaldırdığı da olmuştu, bunlarıda unuttum yıllar içinde, çünkü artık bana elini kaldırmıyor asla. şimdi bu anlattıklarım ilk 3 yıl içindi. bundan sonra kendi işimiz evimiz oldu, şiddet son 4,5 yılda olmadı.Ama başka sorunlar çıktı, eşim çocuk istemedi, 3 yıldır beni yalvarttı çocuk konusunda. Sigarayı bırakmadan olmaz dedi vs. birsürü engel çıkardı, çünkü istemedi hiçbirzaman. Sosyal hayatımız deseniz, evden dışarı adım atmaz, arkadaş çevremiz yok. Yılın 4-5 ayı yalnız kalıyorum, her sene böyle, şehir dışında çalışıyor şantiyede. Beraber olduğumuz dönemlerde cinsel sorunlarımız oluyor.
Bugün geldiğim nokta, mayıs ayından beri yalnızım, şehir dışında çalışıyor. Mart ayında sigarayı bıraktırdım çocuk konusunda ısrarlarım bu yıl sonuç Verdi. Ama maalesef tekrar sigaraya başladı ve yıl sonuna kadar gene bırakırım diyor. Ben ise artık tahammül edemiyorum bu duruma.Çocuk konusu beni korkutuyor, cinsel sorunlarımız var, ayrı zamanlarımız çok var, artı kendisi hayattan zevk almayan asosyal içine kapanık bir insan. izin günlerinde öğlene kadar uyur, tatile gittik ömrü hayatımızda ilk kez (çünkü para çok kıymetli ve dış dünyadan izole olmuş artık), öğlene kadar uyudu-akşam yemeği yedi odaya kapandı.birtek gündüz denize girdik, iyi giden kısmı buydu. Ben artık çocuk istemiyorum, boşanmaya karar verdim. kendisi ise bana dil döküyor, yapma ne olur bundan sonra çok farklı olacak, mutlu olacağız diyor, ama ben çok yıprandım, çok mutsuzum, en azından mutlu olma şansımı denemek istiyorum.Ama peşimi bırakmayacak beni kandıracak diye korkuyorum. Yaşadığım yerde hiçkimsem yok, evde zamanımı yalnız geçiriyorum. 30 yaşındayım bu arada, ev tutup ayrı eve mi geçsem, maddi sorunlarımız yok bu arada
 
Son düzenleme:
7,5 yıldır evliyim, çok severek evlendik, daha ikimizde çalışmıyorduk, üç yıl eşimin ailesiyle kaldım.kavgalarımız anlaşmazlıklarımız başladı o dönem. henüz askerliğini yapmamıştı, ailesiyle kaldım bekledim. Bir kaç kez el kaldırdığı da olmuştu, bunlarıda unuttum yıllar içinde, çünkü artık bana elini kaldırmıyor asla. şimdi bu anlattıklarım ilk 3 yıl içindi. bundan sonra kendi işimiz evimiz oldu, şiddet son 4,5 yılda olmadı.Ama başka sorunlar çıktı, eşim çocuk istemedi, 3 yıldır beni yalvarttı çocuk konusunda. Sigarayı bırakmadan olmaz dedi vs. birsürü engel çıkardı, çünkü istemedi hiçbirzaman. Sosyal hayatımız deseniz, evden dışarı adım atmaz, arkadaş çevremiz yok. Yılın 4-5 ayı yalnız kalıyorum, her sene böyle, şehir dışında çalışıyor şantiyede. Beraber olduğumuz dönemlerde cinsel sorunlarımız oluyor. Ön sevişme ve öpüşmeden tiksiniyor, ilk 2 yılı saymazsak (çünkü ozaman cinselliğimiz iyiydi.)
5 yıldır aramızda öpüşme ve önsevişme olmuyor, bu son buluşmalarımızda birkaçkez öpüşme oldu yıllardan sonra (o da ben bu sene boşanmayı sürekli dile getiriyorum ondandır) . Bugün geldiğim nokta, mayıs ayından beri yalnızım, şehir dışında çalışıyor. Mart ayında sigarayı bıraktırdım çocuk konusunda ısrarlarım bu yıl sonuç Verdi. Ama maalesef tekrar sigaraya başladı ve yıl sonuna kadar gene bırakırım diyor. Ben ise artık tahammül edemiyorum bu duruma.Çocuk konusu beni korkutuyor, cinsel sorunlarımız var, ayrı zamanlarımız çok var, artı kendisi hayattan zevk almayan asosyal içine kapanık bir insan. izin günlerinde öğlene kadar uyur, tatile gittik ömrü hayatımızda ilk kez (çünkü para çok kıymetli ve dış dünyadan izole olmuş artık), öğlene kadar uyudu-akşam yemeği yedi odaya kapandı.birtek gündüz denize girdik, iyi giden kısmı buydu. Ben artık çocuk istemiyorum, boşanmaya karar verdim. kendisi ise bana dil döküyor, yapma ne olur bundan sonra çok farklı olacak, mutlu olacağız diyor, ama ben çok yıprandım, çok mutsuzum, en azından mutlu olma şansımı denemek istiyorum.Ama peşimi bırakmayacak beni kandıracak diye korkuyorum. Yaşadığım yerde hiçkimsem yok, evde zamanımı yalnız geçiriyorum. 30 yaşındayım bu arada, ev tutup ayrı eve mi geçsem, maddi sorunlarımız yok bu arada

Canım allah sabır versin ben açıkçası bir defa şiddet uygulayan bir insanın bir daha aradan ne kadar zaman geçerse geçsin tekrar uygulayacağını düşünüyorum. Hayat insanın karşısına ne çıkarır bilinmez, vakti zamanında sana şiddet uygulamasına sebep olan olayların çok daha kötülerini de yaşayabilirsiniz o zaman uygulamayacağı garanti değil bence.

Sonuçta sen bu olayları affettiğin için işin geri kalan bölümüne bakarsak sen genel olarak evliliğinde mutlu olamadığına göre işleri yoluna koyuna kadar çocuk konusuna hiç girme canım bence. Çünkü senin de tahmin edeceğin gibi çocuk olayı bir insanın tekbaşına altından kalkabileceği bir olay değil. İki taraf da fedakarlık göstermeli ki çocuk mutlu ve hakettiği gibi büyüsün.

Senin yerinde olsam ( şiddet olayı hiç olmamış sayıyorum) sanırım bir şans daha verirdim. O da biterse ben elimden geleni yapmış olurdum diye düşünüyorum. Ama değişim olmazsa ve mutsuzsan bence de boşanmalısın ki hayat çok kısa.

Ama en önemlisi cinsel sorunlarınız için ve diğer sorunlarınız için bir aile danışmanına gitmeniz daha doğru olur bence. Belki yardımla üstesinden gelebilirsiniz.

Bunlar benim düşüncelerim. Umarım herşey çok güzel olur.
 
Son düzenleme:
ikimizde küçüktük ilk yıllar gerçekten şiddetli kavgalar ediyorduk, ama 4,5 yıldır sadece tartışma oluyor, benim mutsuzluğum cinsel sorunlarımız , çocuk konusu ve yalnızlığım, ben zaten onun gibi dış dünyadan izole olmuş durumdayım, hayatta hiçbir istediğim kolay olmadı, yıprandığımı bu sene daha çok hissediyorum, hala acaba düzelir mi diye beklemek zor gerçekten, evliliğim yalnızlıkla geçti. çocuk konusunda çok katıydı. Cinsel sorunlarımızda yapmak istemiyorum diyordu. şimdi biraz çaba gösteriyor ama oda aynı evde kalınca ne kadar düzgün olur bilmiyorum
 
ikimizde küçüktük ilk yıllar gerçekten şiddetli kavgalar ediyorduk, ama 4,5 yıldır sadece tartışma oluyor, benim mutsuzluğum cinsel sorunlarımız , çocuk konusu ve yalnızlığım, ben zaten onun gibi dış dünyadan izole olmuş durumdayım, hayatta hiçbir istediğim kolay olmadı, yıprandığımı bu sene daha çok hissediyorum, hala acaba düzelir mi diye beklemek zor gerçekten, evliliğim yalnızlıkla geçti. çocuk konusunda çok katıydı. Cinsel sorunlarımızda yapmak istemiyorum diyordu. şimdi biraz çaba gösteriyor ama oda aynı evde kalınca ne kadar düzgün olur bilmiyorum

Bence eşini karşına alıp, tekrar konuş. Cinsel sorunlar ve çocuk konusunda bir doktora görünmesini şart koş . Sıkıntılarını anlat ve bir şans daha ver. Belki eşinin bir psikoloğa görünmesi de iyi olacaktır.
 
Çevremdeki herkes aynı şeyi söylüyor, doktora gitmemiz gerektiğini söyledim ama yanaşmadı hiç. Doktor dediğimiz aile danışmanı mı psikolog mu, ürolog mu? çünkü sadece çocuk istememe takıntısı yok, cinsel olaylara da soğuk, ayrıca insanlara karşı da soğuk ve mesafeli, kimseyi aramak konuşmak istemez, annesini bile. Tamamen psikolojik görülüyor ama hormon bozukluğu da olabilir diyorum.
 
Evlilik terapistine mi gitseniz acaba? Uzman desteği iyi gelebilir.
 
Bu evliliğin tek kurtuluşu doktora gidip destek almak, bunu defalarca söyledim yanaşmadı, şuan evliliğimiz bitmek üzere olduğundan çok pişman oldu, doktorada gitmeyi kabul ediyor, çözüm bulalım ayrılmayalım diyor :(
 
Bu evliliğin tek kurtuluşu doktora gidip destek almak, bunu defalarca söyledim yanaşmadı, şuan evliliğimiz bitmek üzere olduğundan çok pişman oldu, doktorada gitmeyi kabul ediyor, çözüm bulalım ayrılmayalım diyor :(

Allah sizin için hayırlı olanı verir inşallah.. bence şu an da çocuk işini biraz ertelemelisiniz.. eşiniz sosyal hayata ayak uydurana kadar düşünmemelisiniz.. Allah korusun eşiniz düzelmezse ayrı eve çıkmaktan ayrılmaktan falan bahsediyorsunuz o zaman çocuk içinde çok zor olur.. arada kalan çocuk çok daha fazla yıpranıyor.. umarım doktor desteğiyle cinsel ve sosyal yaşama ayak uydurma problemlerini çözersiniz ve Allah sağlıklı bir evlat nasip eder sizlere ;)
 
Morfistan teşekkür ederim iyi dileklerin için. Dediğin gibi bu sorunlar çözülmeden çocuk düşünmüyorum. Ama eşim de ben herşeyi yapmaya hazırım diyor, destek almamız şart zaten, çünkü hayata ve insanlara bakış açısı gerçekten çok negatif, bunu çözersek gerisi gelir diye düşünüyorum, gelişmeleri yazarım size
 
Şiddet yüzünden ayrılmamışken çocuk meselesi yüzünden ayrılma henüz bence
Madem yola gelmeye niyet etti boşanma korkusuyla
Şart koş, durduk yere düzelmez hiç birşey cinsel terapiste gidin gerekirse birlikte
Öyle dediğim dedik çaldığım düdük devri bitti demek desin, algılasın bunu

Sonuca göre karar verirsin
Hayırlısı olsun
 
Beni çok sevdiğini biliyorum, bende düzelirse eğer, sözlerini tutarsa ona öfkem geçer severim zaten
 
insan karısıyla öpüşmekten tiksinir mi? bence çocuktan çok daha büyük sorunlarınız var sizin. Mutsuz olduğunuz bir evlilikten, böyle bir adamdan çocuk yapma ısrarınız da hiç mantıklı değil. Boşanın diyemem bu sizin kararınız ama bu adama çocuk vermek için bu kadar ısrar sizin de sağlıklı düşünmediğinizi gösterir. Eşinizde gözlemlediğiniz farklı eğilimler var mı? Hiç dikkat ettiniz mi?
 
7,5 yıldır evliyim, çok severek evlendik, daha ikimizde çalışmıyorduk, üç yıl eşimin ailesiyle kaldım.kavgalarımız anlaşmazlıklarımız başladı o dönem. henüz askerliğini yapmamıştı, ailesiyle kaldım bekledim. Bir kaç kez el kaldırdığı da olmuştu, bunlarıda unuttum yıllar içinde, çünkü artık bana elini kaldırmıyor asla. şimdi bu anlattıklarım ilk 3 yıl içindi. bundan sonra kendi işimiz evimiz oldu, şiddet son 4,5 yılda olmadı.Ama başka sorunlar çıktı, eşim çocuk istemedi, 3 yıldır beni yalvarttı çocuk konusunda. Sigarayı bırakmadan olmaz dedi vs. birsürü engel çıkardı, çünkü istemedi hiçbirzaman. Sosyal hayatımız deseniz, evden dışarı adım atmaz, arkadaş çevremiz yok. Yılın 4-5 ayı yalnız kalıyorum, her sene böyle, şehir dışında çalışıyor şantiyede. Beraber olduğumuz dönemlerde cinsel sorunlarımız oluyor.
Bugün geldiğim nokta, mayıs ayından beri yalnızım, şehir dışında çalışıyor. Mart ayında sigarayı bıraktırdım çocuk konusunda ısrarlarım bu yıl sonuç Verdi. Ama maalesef tekrar sigaraya başladı ve yıl sonuna kadar gene bırakırım diyor. Ben ise artık tahammül edemiyorum bu duruma.Çocuk konusu beni korkutuyor, cinsel sorunlarımız var, ayrı zamanlarımız çok var, artı kendisi hayattan zevk almayan asosyal içine kapanık bir insan. izin günlerinde öğlene kadar uyur, tatile gittik ömrü hayatımızda ilk kez (çünkü para çok kıymetli ve dış dünyadan izole olmuş artık), öğlene kadar uyudu-akşam yemeği yedi odaya kapandı.birtek gündüz denize girdik, iyi giden kısmı buydu. Ben artık çocuk istemiyorum, boşanmaya karar verdim. kendisi ise bana dil döküyor, yapma ne olur bundan sonra çok farklı olacak, mutlu olacağız diyor, ama ben çok yıprandım, çok mutsuzum, en azından mutlu olma şansımı denemek istiyorum.Ama peşimi bırakmayacak beni kandıracak diye korkuyorum. Yaşadığım yerde hiçkimsem yok, evde zamanımı yalnız geçiriyorum. 30 yaşındayım bu arada, ev tutup ayrı eve mi geçsem, maddi sorunlarımız yok bu arada

Canım çok üzüldüm okurken :43: çocuk konusunda bu şekilde davranması çok bencilce eşinin...

Madem seni kaybetmekten korkuyor acaba şartlarını öne sürerek bir şans daha mı versen?

Baktın olmuyor o zaman kararını uygularsın. Kimse boşanmak için evlenmiyor sonuçta değil mi?
 
Sizi korkutmak istememem fakat aklima bircok sey geliyor. Otistik olmasindan tut gay olmasina, hatta sizi aldattigi'da aklima geldi.

Eger siz esinize bir sans vermek istiyorsaniz, kesinlikle bu konulari konusmaniz gerekiyor ve hemen doktordan randevu almaniz gerekiyor. Otistik durumunu ve bu cinsel sorunlar nerden geldigini tespit etsin. Gercekten, burda bazelerin söyledigi gibi, sorun sadece cocuk degil bence.
 
balık baştan kokar ki sizde kokmuş zaten bu kadar şeye sabretmişsiniz kabullenmişsiniz çok bile dayanmışsınız
öledir demiorum ama gittiği yerde birisi mi var hayatında acaba o yüzden sizden soğumuş olabilir mi yoksa insan karısıyla niye öpüşüp koklaşmak istemesin
 
Sorunlar çözülmeden çocuk yapmak aptallık olur, başka birisi olsa hissederdim-artı evde oturup içmeyi seven bir insan, ben hormon bozukluğundan şüpheleniyorum.Eğer yardım almazsa kendince düzelmez, ayda 2 bazen ayda bir yapıyoruz, oda istediğim gibi değil çok eksik şekilde. Yani öpüşmeyen erkeği hayatımda ilk kez gördüm, tv de öpüşen insanları görünce çok üzülüyorum:( son 3 aydır her buluşmamızda öpüşüyoruz ama bunu ben istiyorum diye yapmasın , o gerçekten istesin, benim aklımda hep soru işareti kalıyor bu sefer, acaba zorla mı yapıyor diye. ona sorsan "senden öncesi de sonrası yok der, yani bir tek sen varsın bu dünyada der". Böyle diyen insan nasıl bu şekilde olur anlamadım.

Kendi cinsine ilgi duyacak insan değil, bundan kesinlikle eminim.

8 yıldır evliyiz, son günlerdir çaba gösteriyor, bitmesini istemiyor, ben de düzelirse isterim tabi.

çevremdekiler çok efendi , sessiz sakin adam , bir kere daha deneyin diyor.
 
O kadar olaylar atlatmış zor zamanları yaşamış, boşanmamışsın, şimdi böyle çözülebilir şeyler yüzünden boşanmak hemen vazgeçmek bence hata olur.
Ha sana bir şey olmaz, boşanan kadınlar bence mutsuz olmuyor maddi sıkıntısı yoksa tabi. Mutsuz ve perişan olan taraf erkek oluyor bence. Eşin bunu şimdiden biliyor bence. Ona bir şans ver ve ona yardımcı ol.
Bakımlı ve neşeli ol. İçinden gelmese bile gülümse, neşeli bir ses tonu kullan. Öpüşme kısmıyla ilgili ağız hijyeni-koku filan olaylarına dikkat et.
Ve zamana bırak. İnan zamanla herşey düzeliyor sadece karşılıklı çaba gerekli.
 
Canım benim ilk olarak allah sana sabır versin...
Seninkine benzer bi kaç şey bende yaşıyorum. bizim nikahımız haziranda kıyıldı ve ogünden beri ayın 3 haftası eşimin yanında kalıyorum.ister istemez bazı olumsuz şeyleri gördüm ve arada acaba düğün olmadan bitirsemmi dediğim oldu.Ama sevgi agır basınca düşündüklerimi unutup kendimi kandırmaya devam ediyorum ne kadar doğru yanlış bilmiyorum ama böyle..
Sizinde birbirinizden uzak kalmanız,eşinin sosyal olmayan tavırları seni iyice yıpratmış..benim eşimde sigarayı bahane ediyor cocuk için.. nedendir bilmiyorum demekki cogu erkek cocuk istemiyor. peki cocugum olmıyacaksa ve mutlu olamıcaksam neden ewleniyorumki ben bununla diyorum.. Eğer bu zamana kadar istemediyse bundan sonrada istesede bi faydası olmıcak çünkü sen beyninde onnla ilgili herşeyi bitirmişsin.ve aranızdaki bu anlaşmazlıklara rağmen bir cocuk olursa iş gene sonunda boşanmaya gider. yaşın cok genç kendini hiç üzmeye değmez.. Eğer aradaki sevginin bittiğinden eminsen bana kalırsa kendine bir ew tut ve böyle mutlu olucakmısın dene.. tabi gene kararını iyi ver canım benim , hayata 2.kez daha gelmiyoruz...
 
Kızlar bir şans daha verip kendime kötülük etmekten başka bir şey yapmıyorum, 7 senelik evlilikte çok şansı vardı, biz boşanmaya karar verdik.O hala umut var zannediyor ama benim sevgim kalmadı ona karşı, cinseliliği olmayan bir evlilik maalesef yürümüyor, en büyük sorun benim için, onu bilemem ama ben mutlu olacağım
 
Back
X