Bayramlar gerçekten aile muhasebesi oluyor.

zeynones

zeynones

Nirvana
Kayıtlı Üye
6 Ağustos 2014
17.658
31.587
Aslında ailemle normalde de görüşüyorum ama bazı şeyler bayramda kalbimde depreşiyor.
Her bayram ayrı şeyler beni üzüyor.
Geçen bayram beni çocukken öteleyen insanlarla bir arada idim. Allaha şükür şimdi öteleyecek değil gıpta edecekleri bir durumdayım ama geçmiyor bazı şeyler.
Bugün aileme bayramlaşmaya gittik. Söyledikleri şeyler beni çok öfkelendirdi. Beni çocukken kendi aile üyelerine karşı korumadıkları, evlat ayrımcılığı yaptıkları için.
Aslında büyük şeyler söylemediler(eşim de gereksiz yere fazla tepki verdin dedi) ama benim kalbimde bir yeri acıttı babamın söylediği şey. O kötü niyetle bile söylemedi çok farkındayım boşluğuna geldi ama ben dayanamadım. Hayatta kendisi haksızlığa uğrar o insanlarla görüşmeye devam eder. Benden de bana haksızlık yapan kötü davranan öteleyen insanlarla bayramlaşmaya gitmemi bebeğimin de akrabaları olduğunu vs söyledi.
Kendi yaşadığım hiç bir haksızlığı çocuğuma yaşatmayacağım diye başladım sonrası epey bir cümle sıraladım.
Dinmeyen öfkem, geçmeyen tramvalarım var.
Her seferinde diyorum ki kabullendin, iyileştirdin. Ama yok olmuyor büyüdükçe sanki daha da kökleniyor acılarım.
Başka bir meseleden dolayı psikologtan randevu almıştım. Sanırım herşeyden önce bunları çözmem gerekiyor. :KK43: ama neresinden başlayacağım anlatmaya bilmiyorum. Yüzleşmeye bile cesaretin yok aslında. Eşimden başka kimseyle paylaşmadım bugüne kadar ona bile üstün körü anlatmıştım. Ama bir bilenle yüzleşmedikçe geçmeyecek gibi :KK43:
 
Bence geçmişi boşverin,hepimizin eski ebeveynlerden kalma travmaları vardır çünkü bilinçli bi kuşak değillerdi hele eğitim seviyeleri düşük ise gerçekten iş geçmişteki travmalara kalsa insanların psikoloktan çıkmaması lazım..Ben onlar o kadar biliyordu,o kadar bilinçliydi diye kendimi avutup durumu kabullendim
 
Acineto .!.:
Bence geçmişi boşverin,hepimizin eski ebeveynlerden kalma travmaları vardır çünkü bilinçli bi kuşak değillerdi hele eğitim seviyeleri düşük ise gerçekten iş geçmişteki travmalara kalsa insanların psikoloktan çıkmaması lazım..Ben onlar o kadar biliyordu,o kadar bilinçliydi diye kendimi avutup durumu kabullendim
Genişletmek için tıkla...

Yok ailem öyle eğitimli ancak kendi ailelerinin yetiştirme tarzından dolayı baskılanmışlar. Oysaki özellikle babamın ailesi de eğitim seviyesi yüksek ama hep oradan daha büyük darbe aldım. Geçiremiyorum maalesef :KK43:
 
Ne yaşadınız, size ne yaptılar da bu kadar öfkelisiniz ?
Ben de babanızın kötü niyetle söylemediğini düşünüyorum, keşke onu da kirmasaydiniz ama olan olmuş.
 
zeynones .!.:
Yok ailem öyle eğitimli ancak kendi ailelerinin yetiştirme tarzından dolayı baskılanmışlar. Oysaki özellikle babamın ailesi de eğitim seviyesi yüksek ama hep oradan daha büyük darbe aldım. Geçiremiyorum maalesef :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Aynen eğitimli de olsalar yetiştirilme tarzları yaşadıkları yörenin kültürü,annelik ve babalıkları onlara da geçiyor,sanırım çok beklentiye girmemek olanı kabullenmek lazım benim de annem babam böyle diye,diğer akrabalarla mesafeli olunur zaten
 
Bu aslinda her bayram hemen hemen her ailede yasanir bence.
Benim annem de bize kotulugu de olsa akrabalarla bayramlasmamizi ister.
Bayram bu, kusluk olmaz, bayramlasmak agiz asindirmaz diye dusunuyor.
Bir de bizim yabani oldugumuzu dusunuyor nedense :)
Sinir koymaya calistigimiz icin bence.
Cunku genelde o kusak sinir cizmeyi bilmeyen bir kusak.

Bebeginiz henuz kucuk sanirim, ben de dogum yaptigimda bu mucadeleyi vermistim, benimki cok daha farkliydi ama bana yapilani cocuguma yaptirmayacagim alt metinliydi.
Simdi bakiyorum da ne bos bir mucadeleymis.
Bir kare kutuda buyuyene bak ucgen kutu da var, daha yeni daha guzel deseniz de kare kutuya alismistir, onunla buyumustur, oyle benimsemistir.
Ya yorulana dek mucadele edeceksiniz ya da kabullenmeye calisip kendi bildiginizi de yaparak orta yolu bulmaya, he he demeye bakacaksiniz.
 
zeynones .!.:
Aslında ailemle normalde de görüşüyorum ama bazı şeyler bayramda kalbimde depreşiyor.
Her bayram ayrı şeyler beni üzüyor.
Geçen bayram beni çocukken öteleyen insanlarla bir arada idim. Allaha şükür şimdi öteleyecek değil gıpta edecekleri bir durumdayım ama geçmiyor bazı şeyler.
Bugün aileme bayramlaşmaya gittik. Söyledikleri şeyler beni çok öfkelendirdi. Beni çocukken kendi aile üyelerine karşı korumadıkları, evlat ayrımcılığı yaptıkları için.
Aslında büyük şeyler söylemediler(eşim de gereksiz yere fazla tepki verdin dedi) ama benim kalbimde bir yeri acıttı babamın söylediği şey. O kötü niyetle bile söylemedi çok farkındayım boşluğuna geldi ama ben dayanamadım. Hayatta kendisi haksızlığa uğrar o insanlarla görüşmeye devam eder. Benden de bana haksızlık yapan kötü davranan öteleyen insanlarla bayramlaşmaya gitmemi bebeğimin de akrabaları olduğunu vs söyledi.
Kendi yaşadığım hiç bir haksızlığı çocuğuma yaşatmayacağım diye başladım sonrası epey bir cümle sıraladım.
Dinmeyen öfkem, geçmeyen tramvalarım var.
Her seferinde diyorum ki kabullendin, iyileştirdin. Ama yok olmuyor büyüdükçe sanki daha da kökleniyor acılarım.
Başka bir meseleden dolayı psikologtan randevu almıştım. Sanırım herşeyden önce bunları çözmem gerekiyor. :KK43: ama neresinden başlayacağım anlatmaya bilmiyorum. Yüzleşmeye bile cesaretin yok aslında. Eşimden başka kimseyle paylaşmadım bugüne kadar ona bile üstün körü anlatmıştım. Ama bir bilenle yüzleşmedikçe geçmeyecek gibi :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Beni dışlayan, benden nefret eden akrabalarla daha doğrusu dayılarla büyüdüm. Ve görüşmüyorum düşünmüyorumda. Kızmıyorum artık çünkü kalpleri kötü insanların bana karşı iyi olmalarını beklemek saçmaymış. Adamlar kendi çocuklarına bile acımıyor yeri geldiğinde öz evlatlarını bile üzüyorlar onlar yerine karar veriyorlar beni mi umursayacaklar :KK70: Ben köye gitmeyeli 5 sene oldu herhalde sürekli beni soruyorlarmış niye gelmiyor diye. Ben de dalga mı geçiyorlar acaba niye gideyim sevmedikleri insanı niye görmek istiyorlarmış annecim sen onu sorsaydın keşke dedim :KK70: Birde böyle tuhaf huyları var köye onların yanına gitmezsem törelere karşı geliyormuşum gibi tepki alıyorum asdfghjk. Şöyle söyliyim size dayım beni bebekken yetimhaneye bırakmış o derece istemedi bazı sebeplerden dolayı ama işte şimdi muhtarlık için oy istiyor :KK70:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X