ellerim titriyor başım dönüyor midem bulanıyor gözlerim kayıyor tam göremiyorum direk evde kim varsa bağırıyorum anneeee babaaaa diye onlar da koşuyorlar. ben de o an hüngür hüngür tabii. geçmesini istemiyorum çünkü korkmadığımı düşünmek bile beni korkutuyor :)
bende de araknafobi var.. çok çok çok kötü bir durum başta korku sanıyordum sonra anladım ki fobi görmeyi değil adını bile duyunca tüylerim diken diken oluyor yerimde duramıyorum. şimdi bile öyle oldu.. gördüğümde direk ağlamaya başlıyorum
diyalog tam olarak nasıldı ?
sempatiksalakcinni
Beni tanıyan herkes bilir, bebektim korktuğumu hatırlıyorum koca kadın oldum hala deli gibi korkarım. Onun dışında da hiçbir böcekten, hayvandan korkmam, elime bile alırım çoğunu. Ama bu örümcek korkusu hayatımı ciddi şekilde etkiliyor bazen. Mesela evde tek başına onu bunu çekiştirip temizlik yapmaya kalkışmam, içinde örümceğin gezdiğini bildiğim bi odaya çok zor girerim orada uyuyamam. Doğayı çok sevmeme rağmen ormanda bağda bahçede piknikte rahat edemem. Evlerde nerden örümcek çıkabileceğini adım gibi bildiğim, hatta bazen arkamdaki duvarda gezen bi örümceği bile hissedebildiğim için elimi kolumu sürekli temkinli hareket ettiririm. Kenara köşeye ellemem, eski eşyaları yerinden oynatmam. Detaylı temizlik yapılacaksa evde mutlaka örümcekten korkmayan biri olmalıdır. Keşke kurtulabilsem bile demiyorum çünkü o kadar irrite oluyorumki iyiki ellemeye cesaretim yok, hiç de olmasın diyorum :))) Tüm bunlara rağmenasla örümcek öldürmem, kıyamam. Korkmayan birinden dikkatlice alıp uzağa atmasını rica ederim.
