para biriktirmek mümkün mü

Mirta .!.:

Çocuğun olsaydı o dediğin gibi yaşayamazdın. Çocuklar en azından belli yaşa gelene kadar eğitimleri için insanlar belli bir yerde sabit olarak yaşamak zorundalar. He çocuk olmasa da istanbulda yalıda yaşamayı tercih ediyolar orası ayrı. Türkiyede 35-40 tane milyarder var hemen hemen hepsi istanbulda yalıda yaşıyor. Çocukları da öyle. Nedenini bilmem inşallah anlayacak kadar param olur

Ama gerçekten zengin olan kimsenin memurluk yaptığına rastlamadım, memurken zenginleşse de sonra tereddüt etmeden bırakır. Zengin adamların eşleri ya koca parası yer ya da cafe, giyim markası, kozmetik markası gibi işler kurup birkaç seneye batırır. Memurluk biraz abes kalmış cidden. Hele de hem zengin hem çocuklu kadın için.

Genişletmek için tıkla...

baypass .!.:

#hayatımda yediğim ilk linçten sonra mecburi ön ek#:

bu konuya cevap veren çok tatlı, çok nahif, konuyu bana kişisel bir saldırı yapmadan yanıtlayabilecek kadar olgun ve anlayışlı hanımefendilere öncelikle teşekkür ederim.

geri kalan elit mahalle içinde kümelenen, sitede herhangi bir siber zorbalık yapabilecekleri alan olunca adı muhtemelen Kadınlar Matinesi falan olan WhatsApp gruplarına koşup birbirlerini konu başlığına çağırıp kümülatif şekilde egosunu tatmin ede ede lince girişen tatsız ablalara iki çift sözüm olacak.

aşağıda okuduğunuz metinde

"kendime cimriyim epey",
"yüksek lisans öğrencisiyim",
"okul dönemlerinde ayda on bine çıkan harcamam okul yokken 1-2 bin lira oluyor",
özellikle "BU AY ALDIĞIM HARÇLIK 2,5 BİN LİRAYDI",
"aylık 60 bin lira alsam 30 bin lirayı(YANİ MAAŞIN YARISINI) kendime ayırsam...",
"babam bir çalışıyor bir çalışmıyor, annemi ona emanet etmekten çekiniyorum"

cümlelerine rağmen, fakir istikrarsız bir hayat yaşadığım halde yüksek lisans yapma azmimi falan görmezden gelerek acaba gerçekten nasıl oldu da benim cimri, pespaye, anasına değer vermeyen bir insan olduğum çıkarımını yaptınız?

annemi babama emanet edemediğim için bir ev almak istediğim alt metni çok açık mesela. ya da babam bana istikrarsız bir hayat bahşettiği için mecburen kendimi hayatta kalmaya çalışan "kafası kopuk bir hamam böceği" moduna aldığım gayet bariz değil mi ablalar? rahat yaşantılardan geçmişsiniz, böyle hayatlar size iğreti ve tiksinti verici geliyor anlıyorum ama insan yaşamadığı hayatın kibriyle bu kadar üstten yorumlarda bulunmaz.

üstüne bir de tüm metinde her şey ayan beyan olduğu halde gelip benim anlatımımda sıkıntılar olduğunu söyleyip bir de oradan aşağıladınız, biriniz vizyonsuz olduğumu söyledi, öbürünüz zevksiz olduğumu söyledi, KIYAFET ALMAYA PARA HARCAMAYI LÜZUMSUZ GÖRDÜĞÜMÜ SÖYLEDİĞİM İÇİN...

müze geziyorum, karşılayabileceğin miktarda tüm etkinliklere sanat aktivitelerine katılmaktan keyif alıyorum dedim biriniz ona bile sen zevksizsin dedi çok komik geldi açıkçası bu ufak tefek cinayetler dizisindekilere benzer burjuva elitist "kıymetli" kadın tavırlarınız. bu kadar açıklama yapıyorum ki benden daha zayıf olan başka insanları yaşamadığınız hayatların cahilliğiyle üzüp kırmayın.

konuyu sorduğum soru hariç her yere çektiniz. halbuki sorduğum soru çok basitti: "hayatta kalma düzeyinde yaşamaya alışmış bir insanım, harcamam fazla değil, şu kadar maaşla şu kadar birikim yapıp krediye bulaşmadan bir ev almam mümkün mü?"

Teşekkürlerr.

#ön ek sonu#


önümüzdeki aylarda işe girme durumum var. bugünün hesabıyla yaklaşık 60-70 bin lira civarı bir gelirim olacak başlangıçta. aile evinde yaşıyorum, nişanlıyım ve nişanlımın ailesinin bir evi var. evlilikte kira sıkıntısı çekeceğimizi düşünmüyorum, düğün masrafı falan da açıkçası ben yapmak istemiyorum nişanlımın ailesi biraz zorbalıyor bu konuda. onun önünü almak için de siz borca girecekseniz düğün yapılır yoksa benim böyle bir isteğim yok diyorum şimdiden.

şimdi plan yaparken aşırı pollyanna mı kalıyorum diye şüpheye düşüyorum bazen. benim aylık harcamam aşırı düşüktür, kendime epey cimriyim açıkçası kıyafet bile almam bakar bakar vazgeçerim almaktan, boşa giden para gibi görüyorum yani aylık harcamam yaklaşık maksimum on bin lira kadar oluyor(yüksek lisans yaptığım için harcamam bu seviyede ama okulun olmadığı dönemlerde aylık harcamam maksimum bin-2 bin lira oluyor, bu ay aldığım harçlık iki buçuk liraydı birikimimle geçiniyorum... yani harcama yapmadan, hamam böceğinin kafası kopunca günlerce yaşadığı gibi yaşama yeteneğine sahibim gibi biraz)

bu durumda diyorum ki kötü ihtimalle 60 bin lira alsam bunun hadi diyelim kafayı kırdım sefillerden hallice yaşantımdan bıkıp bir çılgınlıkla 30 bin lirasını kendime ayırdım; 30 bin lirasını da her ay altına yatırsam gelir artışını falan da hesaba katarak aynı oranda bir artışla bu yatırımlara devam etsem üç dört yılda faizsiz, bankasız, kredisiz ev alacak bir duruma gelinebilir mi sizce? bu sürece nişanlımın parasını hiç dahil etmeden hesap yapıyorum ki daha gerçekçi olsun, o da hesap yaparken benim alacağım maaşı dahil etmiyor asla

krediye karşıyım, bir ev kendime bir ev de bankacıların zengin çocuklarına almış gibi hissederim ben, krediye bulaşırsam kendime yediremem açıkçası. ailem kirada yaşıyor ama babam bir çalışıyor bir çalışmıyor, emekli maaşı var kendisine pek güvenemiyorum yine de annemin azıcık rahat yaşaması batıyor kendisine bazen. tek öngöremediğim kısım da burası zaten. annemi babama emanet edememe korkusu yaşıyorum biraz. siz ne dersiniz sizce mümkün mü böyle bir durumda krediye bulaşmadan ev almak ve evlilik yapmak?

Genişletmek için tıkla...

bafelis .!.:

Bu ne yahu herkes banlanmış. Şu an Türkiye'de aileden zenginliği olmayanın çalışarak zenginleştiğine asla inanmam. Anasından babasından evler, tıkırında iş yerleri olmayanların nasıl milyoner olduğunu hepimiz görüyoruz. Ben çocuklarıma param pulum yetmeyeceği ve hayal ettiğim eğitimi veremeyeceğimi düşünüp yurt dışına çıktım. Eşimin vatandaşlığından dolayı kapılar kolay açıldı inkar edemem. Çocuklar mahalledeki sıradan devlet okulunda eğitim aldılar. Zenginin de fakirin de çocuğu aynı okula gidiyor. Aileler basit, herkesin alabileceği giysileri ayakkabıları giydiriyor. Okul etkinliğinde herkes herkesle sohbet ediyor, kimse varoşluk yapmıyor kimse parasıyla hava atmıyor.

Benim kız şu an yaşadığımız ülkede IB yapıyor ve hafta sonları avm süper marketinde raf diziyor. Sınıf arkadaşları dondurma standında çalışıyor, kuru temizlemede çamaşır ayırıyor, bir diğeri spor mağazasında çalışıyor. Çalışmak asla ayıp veya eziklik değil tam tersi gurur duyuyorlar çocuklarla. Biz hariç hepsi kalbur üstü aileler. Hafta sonları davet veren davete katılan, garajında 2 jeep duvarında resim olan insanlar bunlar. Verilen harçlık az geldiği, yetmediği veya birikmesi uzun sürdüğü için 16 yaş ve üstü ergenler hep part time çalışıyor. Hiç bir aile çocuğunu paraya boğmuyor. Kızım da onlardan gördü örnek aldı, cv hazırladı iş buldu kendine. Kaç ülke değiştirdim kaç milletten insan tanıdım, bu kadar havayı gösterişi varoşluğu, paramla döverim i hiç görmedim. Millet arabasıyla çocuğunun özel okuluyla hava atıyor. Zenginlik bağırır servet fısıldar diye boşuna dememişler.

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Her ay çeyrek alıyor dediğiniz insan o kadar sürede hadi fireleri de olsun diyelim 150 çeyrek biriktirirdi. Yani çok değil. 14 sene önce asgari ücretle 10-12 çeyrek alınıyordu zaten.

Ceplerinde para yokken 40-50 milyon harcadılar diyorsunuz yani. Tamam inanmış gibi yapıyorum.

Genişletmek için tıkla...