• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebbegimin yaninda esimden şiddet gordum, demek boyle oluyormus, kalbim paramparca...

Merhaba hanimefendi, oncelikle kadina siddete sifir tahammulum oldugunu belirtmek isterim, benim basima gelse ne yapardim diye dusundum. Okudugum ve anlayabildigim kadariyla aslinda iki taraf da siddet uygulamis ( sizin oyuncak firlatmanizi siddet olarak saymak ne kadar mantikli o bir muamma), eger esinizin boyle bir seyi tekrarlamayacagina eminseniz ve esinizi seviyorsaniz belki ayrilmayabilirsiniz. Fakat benim basima gelse kesinlikle affetmek cok cok cok zor olurdu ve ben bosanma yoluna giderdim. Umarim sizin icin en guzeli olur
 
Şu ilk oyuncağı siz niye fırlattınız diye sizi suçlayanlar var ya işte durum tam tersi olsaydı yine sizi haksız bulurlardı. Aynen şöyle olurdu: eşiniz oyuncak fırlattı tamam hata yaptı ama sizde niye tekme tokat daldınız adama. Böyle yazılırdı. Evin ve çocukların tüm yükü sizin üstünüzde. Üstelik lohusasınız. Zaten lohusalık berbat birşey. Ama buna rağmen asla tepki göstermeyeceksiniz sakin kalacaksınız. Neden çünkü bir koca kolay bulunmuyor. Lohusa farkındalık günü var ama daha bunu kadınlar bile farkında değil. Sizde zerre kadar suç yok.

Adamı sizin yerinize koyalım. Ev işi çocuklar doğum ... bunların hepsini o yapsaydı ki asla yapmaz. Arkasına bakmadan giderdi. Nerde kaldı sinirlenmek.

Asla boşanın yada boşanmayın diyemem. Zira neyi nasıl yaşadığınızı siz bilirsiniz. Ama siz zaten 3 çocuk bakıyorsunuz. Diğer ilerde sizde. O yüzden yalnız nasıl yaparım diye korkmanız yersiz. Adamın bir faydası yok ki. Tam tersine kolaylık olur size.

Belki affedeceksiniz kesinlikle saygı duyarım. Fakat ama sen başlattın sen hatalısın dendi mi sinirim bozuluyor. İşten geldikten sonra verin kocalarınızın eline yemeği bulaşığı temizliği çoluk çocuğu sonra seyredin trajediyi
 
Son durum: Cok pismanmis, evden gitmek istemiyormus, bizsiz yasayamazmis. Onu evden gonderirsem canina kiyarmis. Buda heralde affedilmek icin son kozu. Ne yaparsan kendine yaparsin, cocuklarina yaparsin beni ilgilendirmiyorsun artik dedim. Cok konustu ama bunu sindirmeyecegimi affedemiyecegimi belirttim. Evden gitme isini cozemedim. Kullanmadigimiz bir oturma odamiz var. O oda senin artik, salon ve yatak odasi benim. Benim alanima girme, cocuklar uyuduktan sonra odandan cikmayacaksin dedim. Kendi camasirin bulasigin yemegin artik sana ait. Biz artik kari koca degiliz, sadece cocuklar icin ev arkadasiyiz dedim. Bundan sonra ben cocugumla kendime yemek yapacagim benim yemegimi yemeyeceksin. Benim alanimda dolasmayacaksin. Kendi yemegini kendin hallet ve bir bardak bulasigini bile bana birakmiyosun. Ben artik senin karin degilim dedim. Beni hala cok seviyormus, ne dersem yapacakmis, psikologdan randevu almis. Benim artik inancim yok, yuzuny gormek istemiyorum. Ama evden giderse iki cocuga tek basima bakamam biliyorum kendimi. Cok caresiz hissediyorum kendimi. Bunlari sindirip hayatima devam etmek istemiyorum. Ama tek basima bir bebek bir ufak cocukla altindan kalkamam. Ne kadar sorumsuzda olsa cocuklarin bakiminda bana destegi buyuk. Anneme muhtac kalmak istemiyorum. Anneme muhtac olcagima olanlari sindirmek bile daha kolay benim icin. Detaya girmiyorum onada ayri bir konu acsam yeridir. Kendimi bu hayatta yalniz, caresiz, degersiz hissediyorum. Sanki tek basimayim, kimsesizim gibi nereye donsem o kisiye tosluyorum. Babamin evine gitsem 2 gun duramam orada annemden dolayi. Burda kalsam nefesim sksyr.
 
En büyük sorun kocanin sorumsuz ve keyif düşkünü olmasi.Tüm sorumlulugu kadina yükle kadin sinirlenince siddet uygula.kadinin siniri hic yok mu.Alttan alsa olmaz miydi.hep sorumluluk duygusuzdan yoksun erkeklerin sucu bu durumlar
Iste bende bunu anlamiyorum. Ben sinirlenince sussan ben ztn sakinlesecegim. Ama susmuyorsun diyor. O insan sinirleniyor, sinirlenince anlayis bekliyorda ben insan degilmiyim. Sinirlenemezmiyim. Ustelik ben lohusayim, iki cocuk ev ustumde. Benim sinirli olmam daha normal degilmi. Ama niyeyse benim alttan almami bekledi hep. Almiyorum sinirliyse timaraneye gitsin. Ben psikolog degilim.
 
Bu adam dayakçı değil mi?????????????????????????????????????????????????
Allah aşkına kadın oyuncak attı diye tokat mı atması gerekirdi?????? Oyuncak atınca canı mı acımış nolmuş uf mu olmuş??????
Size akıl fikir diliyorum
Oyuncagida kafasina atmak istemistim ayagina geldi. Ayagina hafifce dokundu.
 
Oyuncagida kafasina atmak istemistim ayagina geldi. Ayagina hafifce dokundu.


Hakkında hayırlısı olsun canim.. oğlum doğduğunda bizde buna benzer bi patlama yaşamıştık ama şiddet olmadi bayağı birikmiş sizde uzun zamandır ben yine de fevri karar verme derim. Gerisi senin bileceğin iş sen yaşıyorsun sonuçta
 
Iste bende bunu anlamiyorum. Ben sinirlenince sussan ben ztn sakinlesecegim. Ama susmuyorsun diyor. O insan sinirleniyor, sinirlenince anlayis bekliyorda ben insan degilmiyim. Sinirlenemezmiyim. Ustelik ben lohusayim, iki cocuk ev ustumde. Benim sinirli olmam daha normal degilmi. Ama niyeyse benim alttan almami bekledi hep. Almiyorum sinirliyse timaraneye gitsin. Ben psikolog degilim.
Dürüst cevap vereceksin biliyorum
Eğer o oyuncağı ona atmasaydın o sana vuracakmıydı?
Sinirlenmek başka bişey olayı fiziksele çevirmek bambaşka bişey.Herkes de var sinir ama sinirlerimize hakim olmaya çalışıyoruz değil mi?
Evliliğimizin ilk yılı eşim bana kızıp elindeki bardağı yere fırlattı.Daha önce görmediğim bişey olduğu için afalladım önce.Niye yaptın bunu şimdi dedim.Beni sinir ediyorsun dedi.Önümde de laptop vardı.Sende beni sinir ettin dedim.Kaldırdım pcyi atıcam.Durdum sakince yerine bıraktım.Şaşkın şaşkın bakıyor bana.Bu benimki ben seninkini atıcam diyip çalışma odasına koştum.
Etki tepkidir bazı şeyler.Eğer o gün bende pc kırmaya kalkmasaydım o kırılan ilk ve son bardak olmazdı.
 
Allah yardımcınız olsun.
Gece okudum konunuzu ve attığınız başlık beni etkiledi kaldı ki siz yaşadınız bu durumu.
çocuk bakımında eşin yardımcı olması büyük nimet, kaldı ki annenızden desteğiniz yok.Herkes olayı farklı değerlendirmiş, dışarıdan bakınca acele etme diyorum şartlarınızı duyunca.

Ama benim başıma gelse hayatımda çocuklarımın babası olarak kalmasını tercih ederdim.Affetmezdim.

siz de afedemiyorsunuz ayrılamıyorsunuz da.Umarım bulduğunuz çözüm işe yarar.Çok mutlu olmanız dileğiyle..
 
Gece 3 oldu uyuyamiyorum. Saatlerdir ic sesimle konusuyorum, cok yoruldum. Birileriyle konusmaya ihtiyacim var. Ama konusabilecegim kimse yok. Bunun birgun benim basima gelecegine hayatta inanmazdim. Esimle uzun seneler gorustukten sonra evlendik. Ikimizde universite mezunuyuz. Iyi bir isim ve sosyal statum var. Esimden daha yuksek gelirim var. Bunun sosyal statuyle okumuslukla alakasi yokmus.
Bugun bebegim cok agladi, bir sıkıntısı vardi, ememiyordu ve saatlerce susturamadik. Esimle bu sebepten birbirimize bagirip cagirmaya basladik. Bana isaret parmagini gostererek avazi ciktigi kadar bagirmaya basladi. Bende onun ustune oyuncak firlattim. O da ustume yuruyup parmaklarimi sıktı. Yuzuk parmagim hala aciyor. Sonra beni itti yataga dustum, koluma vurdu. Ben ayaga kalktm, sinir krizi gecirdim. Elime gecen herseyi firlattim aglayarak. Esim yanima geldi, o da esyalari firlatmaya basladi. Sinir krizi oyle gecirilmez dedi besigi kaldirip firlatti. Sonra yanima gelip bana tokat atti. Bu sahneler gozumun onunden hic gitmiyor saatlerdir. Ben alerjik astim hastasiyim, nefes alamadim bir sure aglamaktan. Biz kavga ederken bebegim uyuyakaldi. Onu besigine koyup salona gectim. O andan itibaren ozurdilemeye basladi. Saatlerdir aglayip ozur diliyor. Bana bunlari yasattigina hala inanamiyorum. 13 yildir birlikteyiz, ona verdigim butun emeklere yaziklar olsun. Gece sakinlestikten sonra acilen bir ev bulup gitmesini istedim. Artik ben o insana esim diyemem, yaninda uyuyamam, aile olamam. Aramiz iyi degildi, hep sorunlarimiz vardi. 2 cocugumuz var. Buyugu kres caginda. Ikinci cocugu hic dusunmuyordum, supriz geldi. Sorunlarimiz vardi ama bu boyutta degildi. Kiyamadim bebegime, hemde buyuk tek cocuk kalmasin istedim. Tek cocuk olsaydi simdi hersey daha kolay olurdu biliyorum. Ama suan nasil yaparim, altindan nasil kalkarim iki kucuk cocukla cesarete ihtiyacim var. Ailem yakinimda ama cok guvenebilecegim turden degil. Annemle sorunlarim var, bana destek olacagini sanmiyorum. Maddi olarak zorlanirim ama kalkarim altindan, ama iki cocuga tek basima nasil bakarim, nasil yetisirim. Misal bebegimi nasil yikarim tek basima. Altindan nasil kalkarim. Bunu yapabilenler varmi? Dogum iznindeyim, ise donmeden bakici bulacagim. Buyuk cocugum nasil etkilenmeden atlatir sureci? Bir tokat bir evliligi bitirmeye yetmezmi sizcede?
Neden bir bebeğe hava aldırmayı yada bir doktora götürmeyi düşünmediniz. Yani bebek o kasar huzursuz ağlıyor ve sıkıntı yaşıyorsa doktora gitmek tek çözüm. Kendiniz çözemediğiniz için birbirinize şiddet uygulamışsınız. Bebek olduktan sonra çiftler çok uç noktalara varacak şekilde davranıyor bunu çoğu kişi yaşıyordur en az bir sinir krizi geçirmeden olmuyor nedense.
Umarım sizin için doğru kararı verirsiniz
 
Hanımlar şaka mısınız gerçekten? Kadın doğum yapmış, ufacık bebek var, diğer çocuk var, bütün sorumluluk kadında. Onu da geçtim adam alıp oyuncağı fırlatıp bıraksaymış, tokat atmış,ellerini burmuş, koluna yumruk atmış. Oyuncak atınca hakedersin mi demek istiyosunuz, bu neyin kafası? Utanmasanız kadına hakettin diyeceksiniz ya. Ben sizde bir sorun görmüyorum konu sahibi. Taş olsa çatlardı siz alt tarafı bir oyuncak fırlatmışsınız. Böyle konuşanlara aldanıp " oyuncak atmasaydım olmazdı" diye sakın kendinizi suçlamayın. Lütfen...
Yok kendimi hic suclamiyorum. Evet agresiftim terstim, ama insanim ve esref saatimin olmadigi anlar olabilir. 7-24 sakin ilimli olamamki. O beni gerginken sakin ol canim dese bende o sinirliyken onu yatistiririm. Ama o sinirli adam diye ben onu alttan alip yatistiracagim, ben kendim sinirlenmeyecegim hep sakin olacagim. Neden kadin oldugum icin sinirlenmeye hakkim yokmu benim. Yok oyle bir dunya. Bende oyuncak firlatmanin yanlis bir davranis oldugunun farkindayim. Ama ben o sinirliyken nasil bir sure uzak duruyorsam ondan o da benden uzak dursaydi.
 
Yorumları çoğunu ağzım açık okudum.
Şiddetin hiç bir bahanesi olamaz. Şiddet hiç bir zaman affedilemez.
Eşinizin öfke kontrolü yokmuş, sizin de öyle. Yani ateşle barutsunuz.
Bugün küçük olan çocuklarınız yarın büyüdüğünde, akılları erdiğinde eşiniz o çocuklarınızın yanında size tokat atsa ne olacak?
Eşini kızdırmışsın, sakin düşün, iki çocuğun var hemen boşanmayı düşünme, süründür diyen hemcinslerime şaşırdım.

Şiddete verilen vize devamını getirecek. Eşiniz nasıl olsa beni affetti diyip devamını getirecek.
Ben olsam asla affetmem. 10 çocukta olsa affetmem.

Tabi ki son karar sizin.
+1000
Sanki adam tokat atip beşik firlatmamis eve 10 dakika geç gelmiş
Hayretler icerisindeyim
 
Şu mesajınız olmasa stres patlaması olarak görüyordum ben de. İki çocuklu hayat kolay değil, sesler yükselebiliyor, bir de öfke kontrolü sorunlu ise bu yaşadığınız durum oluşuyor, çare tedavi olması.
Ama sizin eşinizin strese girecek bir durumu yokmuş ki, baya baya keyifçi, neyine sinirleniyor da patlıyor.
İnternette rahat rahat gezememistir cocuk viziltisi dinlemiş ondan patlamistir
 
Oğlumun ilk doğduğu zamanlar zordu, 2 yaşına kadar sıkıntılı anları oldu şuan 3 yaşında ve çok şükür daha iyi,biz eşimle boşanıyorduk nerdeyse oğlum ilk doğduğunda, şiddet yoktu, ama herkes üstüme geliyordu sanki ve ailevi sebepler de var işin içinde, biz kadınların en çok desteğe ihtiyaç duyduğu zaman bebeğin ilk zamanları çünkü uyumuyor, emmiyor ve çevreden sürekli baskılar şöyle yap böyle yap her kafadan bir ses. Ben ilk çocuğumda şunu gördüm, kimseden birşey beklememek ve kimsenin de beklentisine uygun yaşamamak en önemlisi, çünkü kimseyi memnun edemezsin, kimse de sen mutlu ol diye etrafında çabalamak zorunda değil.

Şiddet devamlıysa yani en ufak sorunda kavga hakaret varsa düzelmiyorsa çocukların da sağlığı için boşanmak mantıklı olabilir ama aşabileceğiniz şeyler de olabilir, şuan siz zor bir dönemdesiniz, minicik bebekle yeni bir düzen de zor olabilir ve eşiniz de merhametsiz bir insan değil anladığım kadarıyla, önerim daha çok dinlenin bebekle beraber uyuyun öğlen, ev işleriyle çok yorulmayın, park bahçe varsa etrafta kısa da olsa hava alın, eşiniz geldiğinde bir duş alın, eşinize emir verir gibi değil de çok yoruldum lütfen biraz yardım eder misin gibi konuşun yani ben çocuk uyumuyor diye kv ve ailem destek olmuyor diye eşime sinirli davranırdım suratım asılırdı halbuki onun bir suçu yok, bütün gün işte yoruluyordu çocuk bakmaktan şikayet etmezdi ama benim o tavrım onu da sinirlendirirdi saçma sapan sebepten kavga çıkarırdı. Bunlar şiddet için bahane değil ama sinirleriniz gerilmiş ikinizde de öfke kontrol problemi var bence, kadın öfkesini kontrol edemediğinde erkek daha beterini yapıyor. Sinirlerinizi geren ortamlardan insanlardan uzaklaşın, sakinleşmeye çalışın siz sakin mutlu olursanız yuvanız da daha huzurlu mutlu olacaktır.
 
Son durum: Cok pismanmis, evden gitmek istemiyormus, bizsiz yasayamazmis. Onu evden gonderirsem canina kiyarmis. Buda heralde affedilmek icin son kozu. Ne yaparsan kendine yaparsin, cocuklarina yaparsin beni ilgilendirmiyorsun artik dedim. Cok konustu ama bunu sindirmeyecegimi affedemiyecegimi belirttim. Evden gitme isini cozemedim. Kullanmadigimiz bir oturma odamiz var. O oda senin artik, salon ve yatak odasi benim. Benim alanima girme, cocuklar uyuduktan sonra odandan cikmayacaksin dedim. Kendi camasirin bulasigin yemegin artik sana ait. Biz artik kari koca degiliz, sadece cocuklar icin ev arkadasiyiz dedim. Bundan sonra ben cocugumla kendime yemek yapacagim benim yemegimi yemeyeceksin. Benim alanimda dolasmayacaksin. Kendi yemegini kendin hallet ve bir bardak bulasigini bile bana birakmiyosun. Ben artik senin karin degilim dedim. Beni hala cok seviyormus, ne dersem yapacakmis, psikologdan randevu almis. Benim artik inancim yok, yuzuny gormek istemiyorum. Ama evden giderse iki cocuga tek basima bakamam biliyorum kendimi. Cok caresiz hissediyorum kendimi. Bunlari sindirip hayatima devam etmek istemiyorum. Ama tek basima bir bebek bir ufak cocukla altindan kalkamam. Ne kadar sorumsuzda olsa cocuklarin bakiminda bana destegi buyuk. Anneme muhtac kalmak istemiyorum. Anneme muhtac olcagima olanlari sindirmek bile daha kolay benim icin. Detaya girmiyorum onada ayri bir konu acsam yeridir. Kendimi bu hayatta yalniz, caresiz, degersiz hissediyorum. Sanki tek basimayim, kimsesizim gibi nereye donsem o kisiye tosluyorum. Babamin evine gitsem 2 gun duramam orada annemden dolayi. Burda kalsam nefesim sksyr.
O dediklerinizi yapmaya kalkarsanız adam bir haftaya kalmaz yine size saldırır
 
Son durum gece kendine ev bakip derhal gitmesini istedim. Gidene kadarda oturma odasinda uyumasini soyledim. Yastigini aldi, birasini acti oturma odasinda saatlerce oturdu. Arada gelip ozur dileyip sarilmaya calisti. Yakinda esyali bir ev bulup ivedilikle tasinmasini, ama her aksam 1-2 saat gelip cocuklarla vakit gecirmesini istedim. Bana mola olur hemde cocuklar babasindan kopmaz, ozellikle buyuk olan babasinin yoklugundan cok etkilenir. Bilmiyorum pek gidecek gibi degil.
Soranlar icin soyleyim, buyuk kizim kavga aninda cok sukurku okuldaydi. Kresten alinma saati geldigi sirada biz bu kavgayi yasiyorduk. Annemi aradim bebegin hasta oldugunu, hastaneye goturcegimizi soyledim. Dun gece orda kaldi, gelip evin ve bizim halimizi gorecegini orda anne diye aglamasi daha mantikli geldi.
Esim beni affetmezsen sbha kdr uyuyamam ben dedi. Akli sira vicdanini rahatlatacak. Beni ilgilendirmez uyuma dedim. Ardindan yarim saat sonra horlama sesi geldi.
Bu olay disinda hicbirsorunumuz yok tek bu olayimiz var diyemem. Zaten gecinemiyoruz. Evle ilgili sorumluklar benim uzerimde. Disari isleride bende. Ev isi, temizlik, utu, yemek, bulasik, bebegin tum bakimi, faturalarin takibi odenmesi, tamirat islerinde usta bulmak, cocugu krese goturup getirme, tum mali odemeleri takip, cocuklari doktora goturme bu isler bende. (esim maasini bana havale eder kenara cekilir, parayi yetirme skntsna ben duserim, o haslik alir benden, bira sigara yol parasi denklestikten sonra onun skntsi yoktur). Onun sorumluluklari ikinci cocuktan once hic yoktu. Ikinci cocukla birlikte birincinin banyosu, aksam uyutmasi, yemek yedirmesi ona gecti. Birde bebegim kucakci uyanik oldugu her an. Ben ev isi yaparken bebegi tutuyor. Sorumluluklari bu kdr. Aksamlari cocuklar uyuduktan sonra bira icer, saatlerce internette takilir. Keyifcidir.

Ben genelde böyle şeylere (ihanet, şiddet, hakaret) göz yumulmaması taraftarıyım.Ama sizin olayda evet eşiniz

suçlu ne olursa olsun vurmamalıydı ama sizde de kabahat var.Siz de saldırmışsınız.Eşiniz tamamen kontrolsüz

olsa bir tokatla durmaz ya da duvarları yumruklamaz.Yeni evli çocuksuz falan olsanız hiç birbirinizi yormayın

ayrılın derim.Ammaaa 2 çocuk var ortada.Bir aile terapisti sanki sizi toparlar.İyi düşünün.
 
Bu tur kavgalarin altinda hep bir birikim yatar dediginiz gibi... su an cok kotu durumdasiniz saglikli bir karar alamazsiniz.. enndogru karari yine siz vereceksiniz.. size tavsiyem biraz sakin kalmaya calisin. Cunku ofke ofkeyi getirir.. kalbinizin kirikliginin gecmesi icinde biraz zaman taniyin kendinize hemem gecmez zaten.zaman en guzel ilactir..
 
Üniversite okumuş birisin, kendin çocukların yükünü karşılayabilirsin. Asla kendini ezdirme kesinlikle boşan
 
Back
X