merhaba,öncelikle aldığınız sorumluluk çok büyük ve sizi kutlarım böyle birşey yaptığınız için..eşiniz için de büyük bir durum bu,kabul etmesi çok güzel..sanırım eşiniz yabancı,türkler pek sıcak bakmazlar ya bu durumlara..
oğlum 4 yaşında..o yüzden belki yardımcı olabiilrim size alışması konusunda..
3 yaş çok sıkıntılı bir yaş aslında her çocuk için. sendrom zamanları ve kendilerini birey oalrka görüp,kabul ettirmeye çalıştıkları bir zaman.."ben" duygusu çok fazla..hepimizin çocuğunda bunca sıkıntı yaşanmışken ,sorunlu bir ailede şiddet görerek büyümüş bir çouck için herşey daha da zor. üstelik anne babasından da ayrı şu anda..
ben her daim çocuklara açık olmak taraftarıyım..ancka bu çok hassas bir konu.yani annesinin artık gelemyeceğini söylemek mi doğru emin değilim..bunu bence öncelikle bir uzmanla görüşmelisiniz..yani artık sizinle yaşaycağını bilmesi gerekir..ama nasıl söylenmesi konusu çok önemli..bunu için ne yorum yapsak doğru olmaz sanırım..
size alışması için de yapacağınız ilk şey bu konuyu çözmek bana göre..yania rtık sizinle yaşayacağını bilirse alışması daha kolay olur gibi geliyor.
sevdikleri aktivitelere gelince.her çocuk farklı şeyleri sever.çocuğu tanımaya başladıkça siz de göreceksinizdir.ama her çocuk sevilmek ister önce.değer gördüğünü bilmek..ona sevdiğinizi söyleyin ve sarılmaktan ,dokunmaktan çekinmeyin..hatta sık sık yapın..
mesela mutfakta beraber vakit geçirin.pasta yapın..hamur yapın..bayılırlar bu işlere..oğlum tazgaha oturur..hamurla oynar..yumurta çırpar..pasta bişeye benzemez mutrfak dağılır ama çok eğleniriz..
kesme yağıştırma işlerini çok sever .renki kağıtlar kırtasiye malzemeleri alabilrsiniz..
çocuk dergileri severler..
arabalar,pahalı olmasına da gerek yok basit şeyler seviyorlar..
oyun hamurları..
bu arada resmi olarak da bilgi alın bana göre,çocuk size alışmışken anne sizden almasın çocuğu tekrar..
kıyamam ya Allah o anne müsvettesini bildiği gibi yapsın 
